Σάββατο 20 Φλεβάρη 1999
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 32
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Χωρίς μακιγιάζ

Λόγοι στρατηγικής υπαγόρευαν πάντοτε να μεταμφιέζεται και να "κάνει τα καλύτερά του" - κατά τη λαϊκή έκφραση - όποιος στόχευε στην εξαπάτηση ενός ή πολλών ατόμων. Ετσι κατάφερνε να είναι "πρώτος μεταξύ ίσων", σύμφωνα με τη "δημοκρατική φενάκη" (απάτη). Ασχετα αν κάποτε ανακαλύπτανε οι εξαπατημένοι πως πίσω από τη λαμπρή αμφίεση, τους απαστράπτοντες λόγους και το ...μακιγιάζ, κρυβότανε η ...τύφλα τους και τα τρία κακά της μοίρας τους. Κι αρχίζανε οι διαμαρτυρίες, που ενίοτε παίρνανε βίαιη μορφή.

Αυτή η περίοδος πιστεύεται πως ανήκει στο παρελθόν. Γιατί σήμερα οι "πρώτοι μεταξύ ίσων" (αυτοί, δηλαδή, που ασκούν εξουσία, για να 'μαστε συγκεκριμένοι) έχουν πραγματοποιήσει την παγκοσμιοποίηση της ισχύος. Και βάσει αυτής, κρίνεται πως δε χρειάζονται ούτε η λαμπρή αμφίεση και οι λαμπροί λόγοι, ούτε το μακιγιάζ. Εκείνο που απαιτείται είναι η - πρωτοφανής για τα ιστορικά χρονικά - δύναμη. Μια δύναμη μέχρι κτηνωδίας, που επιτρέπει στον εαυτό της την ... πολυτέλεια να μεταμφιέζεται, ανάλογα με την περίπτωση. Πότε παίρνει τη μιλιταριστική μορφή και σπέρνει τη γη με νεκρούς και ερείπια. Πότε, πάλι, παρουσιάζεται με τη μορφή την οικονομική, που στραγγαλίζει οικονομίες, έθνη και λαούς, χωρίς να πληρώνει το τίμημα για τους στραγγαλισμούς αυτούς. Αντίθετα, το εισπράττει! Εκεί φτάσαμε. Εκατομμύρια ανθρώπινες υπάρξεις στραγγαλίζονται κάθε μέρα. Ολων των εθνοτήτων κι όλων των ηλικιών. Αρκετοί απ' αυτούς "αποδημούν εις τόπον χλοερόν" κι αναλαμβάνουν οι κατά τόπους θρησκείες να τους ...εφοδιάσουν με τα κατάλληλα "συνοδευτικά" και την "παραμυθίαν" ότι θα ...απολαύσουν εκεί όσα δεν αξιώθηκαν να απολαύσουν εδώ. Το συμπλήρωμα της κρατικής ιδεολογίας. Αρκετοί πάλι "επιβιώνουν" της στραγγάλης, φέροντες όμως ισοβίως τα ίχνη της στους λαιμούς και στη ζωή των. Αυτοί είναι - κατά γενική ομολογία - και οι πλέον ατυχείς.

Παρά την εντύπωση πως αυτή η κτηνώδης δύναμη έφερε σε οριακό σημείο τις δυνατότητες των λαών για "εναλλακτικές λύσεις" και για επαναφορά των στο κέντρο των ιστορικών κοινωνικών διεργασιών, δεν παύει να αιωρείται η υποψία πως η ιστορία των κοινωνικών και ταξικών αγώνων θα ξαναγραφτεί απ' την αρχή. Ας βιάστηκαν οι κάτοχοι της δύναμης να πανηγυρίσουν διά στόματος του τροφίμου του Φράνσις Φουκουγιάμα, το "Τέλος της Ιστορίας". Από τη ...βαρύγδουπη εκείνη πρόβλεψη μέχρι τις μέρες μας, πολλά συνέβησαν (και πολλά θα συμβούν), πλουτίζοντας την ιστορική μνήμη. Που θέλουν να "περάσουν" σ' αυτή, προς ...χρήσιν των ανδραπόδων τους, μόνο "ιδεώδη" της Αγοράς, των οικονομικών ολοκληρώσεων και του τρομώδους συνδρόμου, που προκαλείται από την ιλιγγιώδη ανάπτυξη των (υπερ) οπλικών συστημάτων τους.

Μια και μιλήσαμε όμως για οικονομικές ολοκληρώσεις, ας έρθουμε στα καθ' ημάς. Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση (μέρος της παγκοσμιοποίησης) μας έχει δώσει δείγματα γραφής εις ό,τι αφορά τη μιλιταριστική (στρατοκρατική) της έκφραση: Επεμβάσεις στα Βαλκάνια και όχι μόνο, "δυνάμεις ταχείας επέμβασης", "Δυτικοευρωπαϊκή Ενωση", που είναι ο οπλισμένος βραχίονας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, και άλλα που προγραμματίζονται.

Εκείνα που, εν πολλοίς, αγνοούμε είναι τα σχετικά με την οικονομική της διάσταση, εξίσου επικίνδυνη με τη μιλιταριστική. Η Συνθήκη του Μάαστριχτ γράφτηκε από επιτελείς χωρίς ...μακιγιάζ. Στο άρθρο 107 διαβάζουμε: "Κατά την άσκηση των εξουσιών και την εκπλήρωση των αρμοδιοτήτων και των καθηκόντων που της ανατίθενται (σημ. από ποιους;) με την παρούσα συνθήκη, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δε ζητά ούτε δέχεται υποδείξεις, από τα θεσμικά ή μη θεσμικά όργανα της Κοινότητας, τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών ή οποιονδήποτε άλλο οργανισμό". Και το άρθρο 105 διευκρινίζει: "Τα βασικά καθήκοντα είναι: Να χαράζει και να εφαρμόζει τη νομισματική πολιτική της Κοινότητας, να διενεργεί πράξεις συναλλάγματος, να κατέχει και να διαχειρίζεται τα επίσημα συναλλαγματικά διαθέσιμα των κρατών - μελών".

Η δύναμη της οικονομικής διάστασης στο αποκορύφωμά της, που συνιστά, θα έλεγα, δικτατορία των τραπεζιτών. Αυτά που διαλαμβάνει το παραπάνω άρθρο γεννούν ένα ερώτημα: Και στις κυβερνήσεις ποια αρμοδιότητα και εξουσία απομένει; Η απάντηση, ίσως, σας φανεί από αστεία έως γελοία: Τους απομένει η αρμοδιότητα του ...εκδορέα. Του εκδορέα, βέβαια, όχι γενικώς ...εννοούμεθα. Κι όμως, αυτή η τερατώδης δισυπόστατη δύναμη, δεν είναι ταυτόχρονα αδυναμία; Αυτό το διδάσκει η ιστορία, που δε θα σταματήσει να γράφεται, εις πείσμα...

Α. ΧΑΡΧΑΛΑΚΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ