Οταν ακόμα και οι διευθυντές μεγάλων δυτικοευρωπαϊκών εφημερίδων επιστρατεύονται, για να αρθρογραφήσουν και να επιχειρηματολογήσουν ότι ο βομβαρδισμός στη Γιουγκοσλαβία είναι "αναγκαίο κακό", που πρέπει να συνεχιστεί, είναι φως φανάρι ότι οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ έχουν πρόβλημα. Τα επιχειρήματα που προβάλλουν, προκειμένου να εξωραϊσουν τους ανελέητους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία, που καταστρέφουν έργα υποδομής και δολοφονούν άμαχο πληθυσμό, ΔΕΝ ΠΕΙΘΟΥΝ.

Ενας από τους διευθυντές δυτικοευρωπαϊκών εφημερίδων, που έκριναν σκόπιμο να στηρίξουν το εγκληματικό έργο, του Κλίντον και των άλλων ηγετών του ΝΑΤΟ, αλλά και αυτών της ΕΕ, στη Γιουγκοσλαβία, είναι και ο διευθυντής της γνωστής γαλλικής εφημερίδας "ΜΟΝΤ" Ζαν - Μαρί Κολομπανί.

Ο εν λόγω κύριος επιχειρεί, με σχετικό άρθρο του στη ΜΟΝΤ να απαντήσει στα ερωτήματα που απασχολούν τη γαλλική κοινή γνώμη, όπως:

• Γιατί η Γαλλία κάνει, μαζί με άλλους, πόλεμο στη Σερβία, έναν από τους πιο πιστούς της συμμάχους;
• Με ποια ιδιότητα; Στο όνομα ποιων ζωτικών συμφερόντων;
• Ποιος μπορεί να είναι ο στόχος μας;
• Αφού η Σερβία δίνει μια πρώτη ένδειξη ότι επιθυμεί τον τερματισμό της κρίσης, αποφασίζοντας μονομερή εκεχειρία στο Κόσσοβο, εμείς γιατί το αρνούμαστε;

Ετσι παραθέτει μια σειρά στοιχεία και για τις μεταβολές που υπέστησαν την τελευταία δεκαετία οι σχέσεις Κοσσοβάρων με την κυβέρνηση της Γιουγκοσλαβίας. Οπως υποστηρίζει από τότε που ανέλαβε την εξουσία ο Μιλόσεβιτς, οι Κοσσοβάροι έχασαν την αυτονομίας τους, καταργήθηκαν τα δικαιώματά τους στην εκπαίδευση και την κουλτούρα, χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι έχασαν τις δουλιές τους και πολλοί αναγκάστηκαν να φύγουν ή να γίνουν ξένοι στον τόπο τους. Για όλα αυτά, ο διευθυντής της ΜΟΝΤ μέμφεται τις δυτικές κυβερνήσεις ότι έδειξαν μεγάλη αναβλητικότητα να παρέμβουν "τα δέκα τελευταία χρόνια, όχι τις δέκα τελευταίες μέρες" στη διόρθωση των λαθών, για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι "η χρήση βίας (από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ) εναντίον του σημερινού σερβικού καθεστώτος" ήταν αναγκαία όχι μόνο για "να πάψει το μαρτύριο δεκάδων χιλιάδων δυστυχισμένων που οδηγούνταν στην εξορία", αλλά και για "να διασωθεί η Ευρώπη".

Προκειμένου να φανεί πειστικός στα επιχειρήματα που προβάλλει ο διευθυντής της ΜΟΝΤ - όπως και πολλοί όμοιοί του στην Ελλάδα και άλλες χώρες της Δύσης που θεωρούν τους βομβαρδισμούς και τις καταστροφές έργων υποδομής, μαζί με δολοφονίες αμάχων στη Γιουγκοσλαβία σαν "ανθρωπιστική βοήθεια" - δε διστάζει να κάνει κριτική στην αμερικάνικη κυβέρνηση, κάνοντας λόγο για "μια αδύνατη διπλωματία", αλλά και στην ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σημειώνοντας πως "στην Ευρώπη, το ΕΥΡΩ έχει θεσπιστεί χωρίς να έχει ακόμη διοριστεί ο υπεύθυνος εξωτερικής πολιτικής και ασφαλείας".

Παρ' όλα αυτά, ο διευθυντής της ΜΟΝΤ, δε διστάζει να κάνει και υποδείξεις του τύπου ότι "πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία ένα σενάριο αλαΙράκ, η παραμονή δηλαδή του Μιλόσεβιτς στην κεφαλή μιας ερειπωμένης Σερβίας", για να καταλήξει στο συμπέρασμα πως σ' αυτόν τον πόλεμο διακυβεύονται: Πρώτον, η αποτελεσματικότητα της συνεργασίας της Ευρώπης με το ΝΑΤΟ. Δεύτερον, η επιβίωση ενός "κοσμικού" ισλάμ, που θα διαψεύσει τις θεωρίες περί διαχωρισμού της χριστιανικής Δύσης από το ισλάμ και θα υπενθυμίσει ότι το ισλάμ αποτελεί συνιστώσα της Ευρώπης. Τρίτον, η συνεργασία με τη Ρωσία, μια χώρα που πρέπει πάση θυσία να λάβει μέρος σε κάθε διεθνή διευθέτηση".

Μεταφέροντας μάλιστα την αγωνία - που διακατέχει τον Κλίντον και τα αφεντικά του, καθώς επίσης και την αγωνία των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ, που ανησυχούν μην τυχόν και οι αγώνες των λαών ενάντια στη "νέα τάξη πραγμάτων" αρχίσουν να αποδίδουν καρπούς στη διαμόρφωση ενός κόσμου, όπου θα καταργηθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και θα υπάρχει αμοιβαία συνεργασία των λαών και εθνών - ο διευθυντής της ΜΟΝΤ σημειώνει: "Ποιος δε βλέπει τον κίνδυνο, αν οι γέφυρες σπάσουν, αυτό το μείγμα κομμουνιστικής μνησικακίας και εθνικιστικής έξαρσης που αντιπροσωπεύει ο Μιλόσεβιτς να παρασύρει μια μέρα και τη Ρωσία, προκαλώντας μια καταστροφή παγκόσμιων διαστάσεων";

Στο "διά ταύτα" ο διευθυντής της ΜΟΝΤ, υποστηρίζει πως "αντίθετα με τις ενδείξεις, αυτός ο πόλεμος δεν είναι αμερικανικός, αλλά αφορά το μέλλον της Ευρώπης. Η Ευρώπη είναι, δυστυχώς, υποχρεωμένη να αντιπαραταχθεί σήμερα στη Σερβία, ώστε η τελευταία να μπορέσει μια μέρα να ενταχθεί σ' αυτήν"! Στην ουσία, με τη θέση του αυτή, ο διευθυντής της ΜΟΝΤ, δεν κρύβει ότι ο ίδιος είναι στο πλευρό του "πλανητάρχη" Μπιλ Κλίντον, του "ευρωπάρχη" Γκ. Σρέντερ, του ΝΑΤΑρχη Χ. Σολάνα και όλων των ηγετών της Δύσης, εγκρίνοντας τους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία και την υποταγή της στη "νέα τάξη" και τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Ομως, η επιχειρηματολογία που προβάλλει για να δικαιολογήσει τον βρώμικο πόλεμο που διεξάγεται σήμερα στη Γιουγκοσλαβία από τους ισχυρούς της Γης, οι οποίοι ξαναμοιράζουν με την "πυγμή των όπλων" πολιτικά και οικονομικά τον κόσμο, δεν πείθουν.

Αν με το άρθρο του αυτό, ο διευθυντής της ΜΟΝΤ - όπως επίσης πολλοί άλλοι συνάδελφοί του και όσοι δικαιολογούν τον βρώμικο πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία - διεκδικεί κάποιο "μερτικό" από το πολιτικό και οικονομικό ξαναμοίρασμα των Βαλκανίων και του κόσμου, θα πρέπει να ξέρει ότι αυτόματα γίνεται συνένοχος στο μεγαλύτερο έγκλημα πολέμου στα Βαλκάνια παραμονές του 2000. Και φυσικά, διεκδικεί - μαζί με τους ομοϊδεάτες και συνοδοιπόρους τους - τον τίτλο του "εγκληματία πολέμου".

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ

σποτ

Ο διευθυντής της ΜΟΝΤ δεν κρύβει ότι ο ίδιος είναι στο πλευρό του "πλανητάρχη" Μπιλ Κλίντον, του "ευρωπάρχη" Γκ. Σρέντερ, του ΝΑΤΑρχη Χ. Σολάνα και όλων των ηγετών της Δύσης, εγκρίνοντας τους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία και την υποταγή της στη "νέα τάξη" και τα συμφέροντα των μονοπωλίων