Μονίμως αρνούνται, τουλάχιστον επισήμως, ότι θα στείλουν χερσαίες δυνάμεις για να μπορέσουν να κερδίσουν τον πόλεμο, γιατί "πρέπει να τον κερδίσουμε", όπως στρίγκλιζε την προηγούμενη και ο "ειρηνιστής - μέγας ανθρωπιστής" αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Αλ Γκορ.

Παρά τις διακηρύξεις και τις διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου, και την πολυδιαφημισμένη πρωτοβουλία τους για μία "διπλωματική διέξοδο από την κρίση", όπου πρωτοστατούν οι Γερμανοί, το Πεντάγωνο, οι ΗΠΑ αλλά και οι ΝΑΤΟικοί αξιωματούχοι μελετούν όλες αυτές τις μέρες τις πιθανότητες και όλες τις εναλλακτικές λύσεις για ανάπτυξη των χερσαίων δυνάμεων και κυρίως μία πιθανή "μεγαλοπρεπή" αλλά ακραιφνώς ταπεινωτική ήττα που μπορούν να υποστούν από το σερβικό στρατό. Για να μελετήσουν όλες τις πιθανές εκδοχές ενός πολέμου επί του εδάφους, έχουν ριχτεί πυρετωδώς στη μελέτη της ιστορίας και των ντοκουμέντων της γιουγκοσλαβικής αντίστασης κατά τη διάρκεια του Β Παγκόσμιου Πολέμου, όπου χιλιάδες στρατιώτες της Βέρμαχτ και του Τρίτου Ράιχ απέτυχαν παταγωδώς ακόμα και να μπορούν να εντοπίσουν τους αντάρτες. Κατά ειρωνεία της τύχης, οι ναζί είχαν ονομάσει την εκστρατεία τους κατά των Σέρβων ανταρτών "Επιχείρηση Τιμωρία", αντανακλώντας με τον πιο έκδηλο τρόπο το αβυσσαλέο προσωπικό μίσος του Αδόλφου Χίτλερ κατά των Γιουγκοσλάβων παρτιζάνων, που κατάφεραν όχι μόνο να ανατρέψουν την κυβέρνησή τους μετά την υπογραφή συμφωνίας μεταξύ Βελιγραδίου και Βερολίνου... αλλά και να τον πολεμήσουν κατά πρόσωπο.

Η εκστρατεία, που θέλησε να τιμήσει το όνομα που της έδωσε ο "πνευματικός της πατέρας", ήταν πράγματι αδυσώπητη και οι επιθέσεις κατά των Γιουγκοσλάβων είχαν τέτοια ένταση αλλά και κτηνωδία, που το ΝΑΤΟ, προς το παρόν, υπολείπεται αρκετά ώστε να τις φτάσει. Βέβαια τα γεράκια του ΝΑΤΟ με τις τελευταίες επιθέσεις τους εναντίον αμάχων Σέρβων και Αλβανών Κοσσοβάρων δείχνουν ότι μάλλον τρέφουν απεριόριστο θαυμασμό αλλά και ζήλια προς τη ναζιστική κτηνωδία και θέλουν να την ξεπεράσουν. Ωστόσο, αυτό που πραγματικά έγινε στα βουνά της Γιουγκοσλαβίας είναι μία γερή "τιμωρία" προς τη Βέρμαχτ.

Αυτό προς το παρόν δείχνουν δημόσια ότι δεν το ενθυμούνται... και πέντε δεκαετίες μετά προσπαθούν να επωφεληθούν από τα διδάγματα που μπορεί να προσφέρει η ανάγνωση και βαθιά ανάλυση των μαχών που έδωσαν οι παρτιζάνοι, οι "Νότιοι Σλάβοι", που δε λογάριασαν 1.000.000 θύματα - η χώρα με τα περισσότερα θύματα αναλογικά με τον πληθυσμό - και έδωσαν ένα πολύ οδυνηρό χτύπημα στους φασίστες και τους ναζιστές. Οταν λοιπόν το ΝΑΤΟ πρωτομελέτησε τις προϋποθέσεις για την αποστολή και ανάπτυξη χερσαίων δυνάμεων το προηγούμενο φθινόπωρο, η κυβέρνηση Κλίντον αμέσως προσέτρεξε στη γερμανική εμπειρία προκειμένου να εξετάσει τις συνέπειες.

Αυτό που κυριολεκτικά έκανε τον Κλίντον να δαγκωθεί ήταν η γερμανική εμπειρία, που τον έκανε να αποτρέψει ΤΟΤΕ την προοπτική των χερσαίων επιχειρήσεων, ως μία εναλλακτική λύση για έξοδο από την κρίση του Κόσσοβου. "Πάντα μελετούμε τις ιστορικές εκστρατείες, είναι κάτι που πάντα κάνουμε", θα πει η ταγματάρχης Σέλι Στελβάγκεν,εκπρόσωπος Τύπου του αμερικανικού στρατού. Αλλά συμπλήρωσε ότι "η ιστορία από μόνη της δεν είναι αρκετή, πρέπει να κοιτάμε την ευρύτερη εικόνα". Από το περασμένο φθινόπωρο και μετά την εκτόξευση του πρώτου πυραύλου πολλά έχουν αλλάξει. Ενώ τώρα το αδιέξοδο και το φρόνημα των Γιουγκοσλάβων κάνουν τους καουμπόηδες να σκέφτονται σοβαρά την ανάπτυξη χερσαίων δυνάμεων, τουλάχιστον μερικός αριθμός εξ αυτών και κάτω από "διάφορες σημαίες", που θα ενεργοποιηθούν τάχιστα μετά την επίσημη απόφαση και τη συνοδευόμενη ανακοίνωση του ΝΑΤΟ. Ομως όλα αυτά είναι προς το παρόν σχέδια, αφού οποιαδήποτε εξέλιξη πρέπει να εγκριθεί από το Κογκρέσο και αρκετοί βουλευτές ήδη δυσφορούν. Ωστόσο το Πεντάγωνο έχει προχωρήσει σε μία εκστρατεία ενημέρωσης βασιζόμενη στα στοιχεία της "γερμανικής εμπειρίας", αλλά τονίζοντας τις διαφορές των δύο περιπτώσεων... Ποιες είναι αυτές; Η νέα τεχνολογία και μόνο. Ενώ το νούμερο των 200.000 ναζί που εισέβαλαν και κατατροπώθηκαν από τους παρτιζάνους, μπορεί να φτάσουν τους 700.000!