Πέμπτη 27 Μάη 1999
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 40
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Τα τέρατα της πλουτοκρατίας

Με πολλούς δισταγμούς επιχειρώ ν' ασχοληθώ με ένα θέμα, για το οποίο έχω μεσάνυχτα. Με το θέμα της οικονομίας. Ποτέ δε διδάχτηκα το παραμικρό γι' αυτό. Ποτέ δεν ασχολήθηκα εμπεριστατωμένα για δαύτο. Τότε, θα μου πείτε, γιατί θέλεις, ν' ασχοληθείς τώρα με κάτι, για το οποίο ούτε γνώσεις έχεις ούτε πείρα;

Διότι η οικονομία είναι σήμερα το κύριο στοιχείο, που κυριαρχεί στη ζωή μας. Τα πάντα γύρω απ' αυτήν περιστρέφονται. Πώς, λοιπόν, να την αγνοήσεις; Ετσι, στα τέλη του βίου μου, περιέρχομαι στη θέση, που περιήλθε ο αείμνηστος Σωκράτης, προ του θανάτου του. Κατά τη διάρκεια του βίου του αγνόησε τη μουσική. Λίγο καιρό πριν πιει το κώνειο, την πρόσεξε και θέλησε ν' ασχοληθεί μαζί της.

Οι συνθήκες με ωθούν να προβώ κι εγώ, κάλλιο αργά, παρά ποτέ, σε ορισμένες παρατηρήσεις επί της οικονομίας. Παρατηρήσεις στηριζόμενες σε οικονομικές μελέτες, αναλύσεις, πληροφορίες, που διαβάζω στα έντυπα. Παρατηρήσεις, που πολύ φοβάμαι, ότι θα χαρακτηριστούν αφελείς, αφελέστατες...

Διαβάζω: "Σύμπασα η ανθρωπότητα ξοδεύει ημερησίως περίπου διακόσια εκατομμύρια δολάρια, για όλες τις βιοτικές ανάγκες της: Τροφή, κατοικία, ενδυμασία, μετακίνηση, σπουδές και λοιπά. Συγχρόνως, κάθε μέρα, παίζονται στα χρηματιστήρια του κόσμου και διακινούνται τις διάφορες χρηματαγορές... τέσσερα τρισεκατομμύρια δολάρια! Δηλαδή, είκοσι φορές περισσότερα λεφτά, απ' όσα χρειάζονται και ξοδεύονται για τις ανάγκες όλων των ανθρώπων της οικουμένης"!

Μα είναι δυνατόν; Σταματάει ο νους του ανθρώπου. Η, έστω, ανθρώπων αφελών, σαν κι εμένα. Παίζεται στο τζίρο τόσο χρήμα, πακτωλός, κι αυτοί, που το παίζουν, δεν προσφέρουν τίποτε στην ανθρωπότητα. Τίποτε το χρήσιμο και το αναγκαίο. Ούτε μια καρφίτσα, ούτε ένα σπίρτο, ούτε ένα σπειρί σιτάρι. Απλώς παίζουν και οι πιο επιτήδειοι συγκεντρώνουν αμύθητα πλούτη,χωρίς κόπο.

Πώς να χαρακτηρίσει κανείς αυτό το φαινόμενο; Παραλογισμό; Στα μέσα αυτού του αιώνα, που λήγει, εμφανίστηκε στον τομέα της τέχνης το θέατρο του παραλόγου. Ετσι ονομάστηκε. Οι συγγραφείς, που το υπηρέτησαν, είχαν μια προφητική διαίσθηση ότι το κεφαλαιοκρατικό σύστημα θα έφτανε σε φάση παραλογισμού. Αλλά δε φαντάστηκαν, παρά τη ζωηρή φαντασία τους, ότι ο παραλογισμός θα έφτανε σ' αυτό το σημείο. Σε σημείο, που δεν είναι πια παραλογισμός, αλλά παραφροσύνη. Και αναρωτιέται κανείς: Είναι δυνατόν, να συνεχιστεί η ανθρώπινη ζωή πάνω σ' αυτή την τροχιά της παραφροσύνης; Οχι! Η καπιταλιστική παραφροσύνη θα εκλείψει, όχι η ζωή!

Διαβάζοντας, όπως είπα, αναλύσεις οικονομολόγων, σταμάτησα και σ' ένα άλλο φαινόμενο, που μου έκανε εντύπωση: Στη συνένωση ή ενοποίηση μεγάλων εταιριών. Εταιρίες, που δρουν σε πολλές χώρες, ακόμη και σε ηπείρους, ενώνονται, για να γίνουν ισχυρότερες και πιο προσοδοφόρες. Ετσι περιορίζουν τα έξοδά τους και αυξάνουν τα έσοδά τους.

Ο περιορισμός των εξόδων τους γίνεται κυρίως με απολύσεις των εργαζομένων σ' αυτές. Χιλιάδες βιοπαλαιστές χάνουν τη δουλιά τους και πολλοί πέφτουν στην ανεργία. Και στην ανάλυση, που διάβασα, αναφέρεται: "Κατά δώδεκα τοις εκατό πλουσιότεροι έγιναν, το 1998, οι πιο πλούσιοι άνθρωποι του κόσμου, οι περισσότεροι ιδιοκτήτες τεράστιων εταιριών. Και σύμφωνα με όλες τις αναλύσεις και προβλέψεις, το 2005, θα γίνουν πλουσιότεροι κατά πενήντα τοις εκατό"!

Βλέπουμε, να επανεμφανίζονται επί της γης πανίσχυρα όντα, σαν τους Τιτάνες, τα τέρατα της μυθολογίας, τα οποία κατετρόπωσαν οι ολύμπιοι θεοί και τα έριξαν στον Τάρταρο. Επανεμφανίστηκαν, αλλά υπό προθεσμία, ακαθόριστη προς το παρόν. Θα έρθει η ώρα, που η οργή των λαών θα τα ξαναβυθίσει στα έγκατα του Αδη...

Ασημάκης ΓΙΑΛΑΜΑΣ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ