Το σημειώνουμε καθυστερημένα, αλλά το θεωρούμε σκόπιμο. Το γεγονός πως ο πρόεδρος της Δημοκρατίας αφιέρωσε τις προάλλες ολόκληρη σχεδόν την ομιλία του στο "οικονομικό φόρουμ", από την πρωτεύουσα της Λιθουανίας, για να απαντήσει σε πρόσφατο σχόλιο της εφημερίδας μας, οπωσδήποτε μας τιμά.

Ταυτόχρονα, όμως, επιμένουμε στη γνώμη μας. Η αρχή, που στηρίζει τη λογική του ο Κ. Στεφανόπουλος, ότι δηλαδή "όταν ευημερούν οι επιχειρηματίες ευημερούν και τα κράτη", είναι μια δογματική αρχή που προσκρούει και κονιορτοποιείται στο έδαφος της σκληρής πραγματικότητας. Ας αρκεστούμε σε ένα μόνο και όχι το κυριότερο παράδειγμα. Το 1998 οι εργαζόμενοι πήραν αυξήσεις 3%, ενώ τα επίσημα κέρδη των επιχειρηματιών αυξήθηκαν, κατά μέσο όρο βέβαια, τουλάχιστον 27%. Οι εργαζόμενοι, δηλαδή, πήραν αρκετά κάτω του πληθωρισμού, ενώ οι επιχειρηματίες αρκετά περισσότερα απ' αυτόν. Θα μπορούσαμε, να φέρουμε πολλά ανάλογα παραδείγματα και στοιχεία. Αλλά δε νομίζουμε πως χρειάζεται. Αλλωστε, είναι γνωστά σε όλους.