Η «ΛΙΣΣΑΒΩΝΑ» ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΝΩΝΕΙ: «Είχε διακηρυχτεί στη διάσκεψη της Λισσαβώνας το 2000 ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση θέτει στόχο να αναδειχτεί ως το 2010 η δυναμικότερη και ανταγωνιστικότερη οικονομία της γνώσης. Η Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου παραθέτοντας εκτιμήσεις επιστημόνων από όλες τις χώρες της Ευρώπης διαπιστώνει ότι ο στόχος δε θα επιτευχθεί (...) η Ευρώπη της Οικονομίας, των τραπεζιτών, του κεφαλαίου και των στυγνών τεχνοκρατών παραμέρισε τελείως την παράδοση της Ευρώπης του ανθρωπισμού και των πνευματικών αξιών. Θα μείνει, λοιπόν, ουραγός στον κόσμο;» (από το κύριο άρθρο στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»).

ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΝΟΧΛΕΙ: «Μειοψηφίες φοιτητοπατέρων επιβάλλουν με φασιστικές μεθόδους τον νόμο τους (...) αυτή η παρανομία μένει ατιμώρητη εξαιτίας του αναχρονιστικού νόμου περί ασύλου (...) το ερώτημα είναι πλέον πώς θα αντιδράσει το πολιτικό σύστημα στην ανομία (...) θα επιτρέψει στους πολίτες, καθηγητές και πρυτάνεις να κάνουν τη δουλειά τους χωρίς τον φόβο των τραμπούκων;» (από το κύριο άρθρο στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).

62 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ: «Δεν ξέρουμε τους ακριβείς λόγους που ώθησαν τους φοιτητές να προπηλακίσουν δημόσια τον αντιπρύτανη του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου της Θράκης και να χτίσουν την πόρτα του γραφείου του με τούβλα. Κάποιοι λόγοι μπορεί να υποθέσει κανείς ότι τους προκάλεσαν μεγάλη αγανάκτηση. Δεν είναι όμως αυτή συμπεριφορά φοιτητών και δικαίως εξανέστη και κατέθεσε ερώτηση ο τέως πρόεδρος της ΝΔ Μ. Εβερτ (...) ελπίζουμε η απάντηση των αρμοδίων υπουργών να δώσει πλήρη εικόνα της κατάστασης που επικρατεί στα πανεπιστήμια και οδηγεί στον διασυρμό καθηγητών, φοιτητών, πανεπιστημιακής κοινότητας γενικά και βέβαια εξευτελίζει την έννοια του ασύλου» (η Ντ. Ντ. στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»).

ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ: «Υπάρχει μια διάχυτη κουλτούρα ανομίας που καλλιεργεί χρόνια η Αριστερά στη χώρα μας. Στο όνομα ενός απροσδιόριστου "επαναστατικού δικαίου" η διαμαρτυρία μπορεί να λάβει κάθε παράνομη μορφή (...) αυτό το διαβόητο άσυλο που "προστατεύει την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών" σε ποιο μέγεθος παρανομίας σταματά; Πρέπει να δούμε εγκλήματα κατά της ζωής για να προβληματιστούμε;» (ο Πάσχος Μανδραβέλης στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).