Η προσπάθεια της κυβέρνησης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ να βρουν μια τέτοια ημερομηνία συζήτησης του άρθρου 16, ώστε να μην μπορούν να ξεδιπλωθούν μεγάλοι αγώνες, φαίνεται πως δεν αποδίδει όπως θα ήθελαν τα δυο κόμματα. Οι φωνές που αντιδρούν στην αλλαγή του άρθρου 16 ακούγονται δυνατά, έξω από τη Βουλή, στους δρόμους της Αθήνας, σε γειτονιές, σ' όλη τη χώρα. Φοιτητές, εκπαιδευτικοί, μαθητές κι εργάτες ενώνουν τις δυνάμεις τους ενάντια και στη συνταγματική αλλαγή για την πλήρη και οριστική εμπορευματοποίηση της δημόσιας εκπαίδευσης.

Δεν μπορείς να αγωνίζεσαι ενάντια στους μάνατζερ, στην κατάργηση του ασύλου και της δωρεάν διανομής συγγραμμάτων, ενάντια στην ευέλικτη ζώνη και το χαράτσι των γονιών για τη μόρφωση των παιδιών τους... και να μένεις αδιάφορος στην αναθεώρηση του άρθρου 16 για να μπουν ασύδοτοι οι επιχειρηματίες στην εκπαίδευση. Πολύ περισσότερο, όμως, ισχύει το ότι: Δεν μπορεί να αντιδρά κανείς στην αναθεώρηση του άρθρου 16 χωρίς να περιλαμβάνει στο διεκδικητικό του πλαίσιο την απαίτηση για κατάργηση κάθε είδους επιχειρηματικής δραστηριότητας στην εκπαίδευση που σήμερα υπάρχει αυτοτελώς, αφού μεγάλο κομμάτι της είναι επιχειρήσεις, (ιδιωτικά σχολεία, φροντιστήρια κλπ.), ενώ ήδη οι εταιρείες διεισδύουν σ' όλες τις βαθμίδες της με διάφορους τρόπους. Πολύ περισσότερο, δεν μπορεί να ισχύει αυτό που κάποιες δυνάμεις προβάλλουν ότι χρειάζεται ένας καλός δημόσιος τομέας και ας υπάρχει και ο ιδιωτικός. Γιατί όσο υπάρχει παράλληλα ο ιδιωτικός με το δημόσιο τομέα σε «ενιαία αγορά», τόσο θα ενισχύεται η ταξική διαφοροποίηση, τόσο θα υπερισχύουν και στο δημόσιο τομέα οι κανόνες, οι αξίες και οι αρχές του ιδιωτικού. Ενα τέτοιο δημόσιο δε θα αναπτύσσεται σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες του λαού.

Το άρθρο 16 δεν αφορά απλώς την ίδρυση κάποιων ιδιωτικών πανεπιστημίων. Με την αναθεώρηση του άρθρου, θα αναγορευτούν σε «πανεπιστήμια» διάφορα κέντρα κατάρτισης και κολέγια που πουλούν ακριβά υποβαθμισμένες δεξιότητες με ημερομηνία λήξης (σύμφωνα με τις πρόσκαιρες πάντα ανάγκες της καπιταλιστικής αγοράς), γεγονός που θα συμβάλει στην επιτάχυνση της ιδιωτικοποίησης στα δημόσια πανεπιστήμια. Κι όταν λέμε «ιδιωτικοποίηση», δεν εννοούμε ότι κάποιος θα τα αγοράσει και θα περάσουν σε χέρια ιδιωτών. Θα παραμείνουν δημόσια, αλλά θα λειτουργούν σαν ιδιωτικά, με επιχειρησιακό σχέδιο, δίδακτρα, πληρωμή συγγραμμάτων από τους φοιτητές και κυρίως, με ενίσχυση εκείνων των ειδικοτήτων που προτιμούνται από την αγορά, με προσαρμογή των σπουδών σε αγοραία πρότυπα, μακριά από τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και της ανάπτυξης της επιστήμης. Αντίστοιχα, όπως θα μπαινοβγαίνουν οι επιχειρήσεις στα πανεπιστήμια, θα διευκολυνθεί και η εντονότερη επιχειρηματική λειτουργία των σχολείων, θα διαμορφώνεται το πρόγραμμά τους κατ' αναλογία, ώστε να προετοιμάζει τα παιδιά της εργατικής τάξης για τις απαιτήσεις των επιχειρηματιών.

Για όλα αυτά, λοιπόν, για όλα όσα βροντοφώναζαν φοιτητές κι εργατιά στις αρχές του καλοκαιριού και πριν λίγο καιρό μαζί με τους εκπαιδευτικούς, για αυτά διαδηλώνουν και πάλι μέσα στις γιορτές. Καθημερινά εξορμούν στις γειτονιές, ανάβουν φωτιές στην πολιτική κυβέρνησης και ΠΑΣΟΚ, υπογράφουν την απαίτησή τους για αποκλειστικά δημόσια και πραγματικά δωρεάν Παιδεία, ενιαία για όλα τα παιδιά. Για να τους ξεσηκώσουν όλους. Γιατί αυτός ο αγώνας μάς θέλει όλους ανεξαιρέτως στις επάλξεις. Για να γίνει πανελλαδικό «μπλακ - άουτ» στις 10 Γενάρη.