Οι βεβιασμένες αποφάσεις της ηγεσίας του υπουργείου Υγείας για τη χορήγηση φαρμάκων σε εξωτερικούς ασθενείς των δημόσιων νοσοκομείων οδήγησαν σε ασαφείς διατυπώσεις στη σχετική εγκύκλιο που εκδόθηκε (21.8.2000), με αποτέλεσμα να ταλαιπωρηθούν ιδιαίτερα βεβαρημένες κατηγορίες ασθενών. Ετσι χτες, η υφυπουργός Υγείας Χρ. Σπυράκη - μετά και από αλλεπάλληλα ερωτήματα των φαρμακείων των νοσοκομείων - προχώρησε στην έκδοση διορθωτικής απόφασης, με την οποία αίρονται, τόσο οι ασάφειες, όσο και οι παρερμηνείες.

Η εγκύκλιος του υπουργού Αλ. Παπαδόπουλου (21.8.2000), μεταξύ των άλλων, προβλέπει ότι στους «ασθενείς ασφαλισμένους του Δημοσίου ή σε άλλο ασφαλιστικό φορέα χορηγούνται φάρμακα μόνο εφόσον πρόκειται για ασθενείς που έχουν νοσηλευτεί στο συγκεκριμένο νοσοκομείο και μόνο για τα συγκεκριμένα ιδιοσκευάσματα που αναφέρονται στις σχετικές αποφάσεις».

Στη νέα εγκύκλιο διευκρινίζεται ότι «ασθενείς που έχουν νοσηλευτεί στο συγκεκριμένο Νοσοκομείο» είναι και οι ασθενείς εκείνοι, οι οποίοι έχουν δεχτεί υπηρεσίες υγείας από ένα συγκεκριμένο νοσοκομείο, οι οποίες ήταν ακόμη και αμιγώς διαγνωστικές, για πάθηση που κρίθηκε ότι δε χρήζει εισαγωγής στο νοσοκομείο, αλλά οπωσδήποτε χρήζει θεραπευτικής φαρμακευτικής αντιμετώπισης.

Οι ασθενείς αυτοί, συνεχίζει η εγκύκλιος, διατηρούν πιστοποιητικά έγγραφα νοσοκομείου, τα οποία αποδεικνύουν τη χρονιότητα της πάθησής τους. Εφόσον αυτό δε συμβαίνει, η χρόνια πάθηση πιστοποιείται με επικοινωνία των υπηρεσιών του νοσοκομείου, στο οποίο προσέρχεται ο ασθενής και των αντίστοιχων υπηρεσιών του νοσοκομείου, στο οποίο διαγνώστηκε η πάθησή του μετά από νοσηλεία ή διαγνωστική διαδικασία.

Στην εγκύκλιο διευκρινίζονται ακόμα τα ακόλουθα:

• Ασθενείς πάσχοντες από χρόνιες παθήσεις (π.χ. ενδοκρινολογικές, νευροεκφυλιστικές, καρκινοπάθειες), για τις οποίες απαιτείται συνεχής και μακροχρόνια φαρμακευτική αγωγή, είναι απαραίτητο να παρακολουθούνται ανά τακτά χρονικά διαστήματα από τον θεράποντα ιατρό ή ιατρό ανάλογης ειδικότητας, προσερχόμενοι στα εξωτερικά ή ειδικά ιατρεία των νοσοκομείων. Ο ιατρός κρίνει κατά πόσον είναι κατάλληλο το ήδη χορηγούμενο φάρμακο να συνεχιστεί ή να αντικατασταθεί με πλέον αποτελεσματικό ή ασφαλέστερο φάρμακο. Η κρίση του ιατρού απεικονίζεται επί της συνταγής.
• Οσον αφορά τους χρόνιους νεφροπαθείς που υφίστανται αιμοκάθαρση σε νοσηλευτικές μονάδες που δε διαθέτουν φαρμακείο - λόγω μη ύπαρξης κενών θέσεων αιμοκάθαρσης σε μονάδες τεχνητού νεφρού του πλησιέστερου προς την παραμονή τους νοσοκομείου του ΕΣΥ - δύνανται ως διαγνωσμένοι νεφροπαθείς υπό αιμοκάθαρση να αιτούν τη χορήγηση των φαρμάκων αιμοκάθαρσης (π.χ. ηπαρίνης) ή αυτών για την αντιμετώπιση των επιπλοκών της χρόνιας νεφρικής νόσου (π.χ. ερυθροποιητίνης) από το φαρμακείο του πλησιέστερου προς τη διαμονή τους ή προς τη μονάδα που εισέρχονται για αιμοκάθαρση, δημοσίου νοσηλευτικού ιδρύματος.