Δεν υπάρχει τίποτα πιο απάνθρωπο από το να παίζεις με τον πόνο των ανθρώπων.

Δεν υπάρχει πιο άθλιο εμπόριο από το εμπόριο της ελπίδας και την αναζήτηση «πελατών» μεταξύ των ανθρώπων που έχουν προβλήματα υγείας.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο ποταπό και χυδαίο από το να κερδοσκοπείς και να «μιζάρεις» για λόγους θεάματος (ή οποιονδήποτε άλλο λόγο) πατώντας πάνω στην αγωνία του αρρώστου για τη ζωή του.

*

Τις τελευταίες βδομάδες έχει στηθεί ένας ξεδιάντροπος κομπογιαννιτισμός με θύματα χιλιάδες καρκινοπαθείς.

Με βήμα τη δημόσια τηλεόραση, εκεί που ο ελληνικός λαός πληρώνει τον οβολό του για να ενημερώνεται και όχι για να αποβλακώνει τα πλήθη η κ. Δρούζα, διακινείται ένα ελεεινής ηθικής υποστάθμης υποπροϊόν, με όλα τα χαρακτηριστικά της τηλε-αρπαχτής, της αντιεπιστημονικότητας, της βλακείας και της φτήνιας. Ενα υποπροϊόν που αυτή τη φορά δεν έχει να κάνει με εξωγήινους και ούφο (θέματα αυστηρής ειδικότητας της κ. Δρούζα), αλλά με την ίδια τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων, με την ίδια την υγεία τους, έχει να κάνει με την ίδια την ψυχολογική τους πίεση υπό το βάρος της ασθένειας.

*

Τριάντα τόσα χρόνια από την υπόθεση με το νερό του Καματερού, το πανελλήνιο δέχεται μια νέα επίθεση από τις Αγίες Βαρβάρες, όχι του Αιγάλεω, αλλά της τηλεθέασης, της AGB και της κατινιάς, που μπροστά στο βασικό τους μέλημα, στο πώς θα εξασφαλίζουν το παντεσπάνι τους και τα παχυλά τους συμβόλαια (αρκετών εκατομμυρίων), πλασάρουν όχι πια το νερό του Καματερού, αλλά την ελιά του... Καματερού, ως φάρμακο διά πάσαν νόσον.

Η κυρία Δρούζα και οι ομοϊδεάτες της στα ιδιωτικά ΜΜΕ, με την κομπογιαννίτικη τηλε-απρέπειά τους, αυτή τη φορά δε διασύρουν μόνο την αισθητική του τηλεθεατή, δεν προσβάλλουν μόνο το μυαλό του φορολογούμενου που πληρώνει την ΕΡΤ (άμεσα) και τα ιδιωτικά κανάλια (μέσω των διαφημίσεων), αυτή τη φορά απειλούν να εξελιχθούν ακόμα και σε δημόσιο κίνδυνο.