Είναι δυνατόν χώρες, όπως η Ιταλία, με τόσο μακριά - και σε βάθος - κινηματογραφική κουλτούρα, αλλά και με τόσα οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα, να γυρίζουν ταινίες όπως «Ο Καλύτερος Εχθρός μου»; Είναι, φαίνεται! Δυστυχώς είναι!

Μια τόσο τετριμμένη ιστορία: Ενας διευθυντής αλυσίδας πολυτελών ξενοδοχείων, τα οποία ανήκουν στη γυναίκα του και στον κουνιάδο του, διατηρεί σχέσεις με την όμορφη γυναίκα του κουνιάδου του. Ο γιος μιας υπαλλήλου του ξενοδοχείου, την οποία απέλυσε ο διευθυντής, ο οποίος συμπτωματικά είναι και -κρυφός - φίλος της κόρης του, θέλοντας να τον εκδικηθεί, τραβάει φωτογραφίες με την παράνομη σχέση του, τις οποίες και παρουσιάζει στην οικογένεια του δράστη και μελλοντικού πεθερού του! Η καταστροφή που επέρχεται δίνει την ευκαιρία στον διευθυντή να φτάσει, μετά από περιπέτειες, στην αυτογνωσία!

Μια τόσο τετριμμένη γραφή: Ολα βαρετά τακτοποιημένα! Καμία φαντασία. Οι θέσεις της μηχανής, τα πολυτελή σπίτια, οι καθαροί δρόμοι, τα τοπία (Ρώμη, Κόμο, Γενεύη, Κωνσταντινούπολη), το παίξιμο των ηθοποιών, ο φωτισμός, το μοντάζ, η ανύπαρκτη μουσική επένδυση (ούτε μια νότα δεν έμεινε στο αυτί μου), λες και έχουν γίνει από κακούς δημοσίους υπαλλήλους! «Κλασικός» μικροαστικός κινηματογράφος, για μικροαστούς του Σαββατοκύριακου!

Η ταινία δεν επιδέχεται (δεν αντέχει) καμίας σοβαρής καλλιτεχνικής κριτικής! Επιδέχεται, όμως, κοινωνιολογικής κριτικής! Ο σκηνοθέτης προέρχεται από οικογένεια διανοουμένων. Και ο ίδιος είναι καθηγητής φιλολογίας. Είναι φανερό, λοιπόν, ο Κάρλο Βερντόνε ξέρει! Ξέρει πως τέτοιες ιστορίες, με τέτοιο χαζό τρόπο δοσμένες, δε βοηθάνε την Ιταλία. Και, ωστόσο, συνειδητά γυρίζει την ταινία του (έχει γυρίσει και άλλες παρόμοιες στο παρελθόν) και την «προσφέρει» στον κόσμο.

Το ερώτημα, λοιπόν, που προκύπτει, απαιτεί άμεση απάντηση. Κύριε Βερντόνε, ποιος σας πληρώνει για να χαζέψετε, ακόμα περισσότερο, τον κόσμο; Ενεργείτε για λογαριασμό σας; Τότε δεν είστε καλλιτέχνης, αλλά ένας φθηνός έμπορος! Ενας μικροκαταστηματάρχης, που πουλάει ληγμένα προϊόντα!

Γίνομαι αυστηρός, γιατί την ίδια μέρα είδα δυο ευρωπαϊκές ταινίες, η μια ο «Εχθρός», η άλλη θα βγει την επόμενη εβδομάδα, οι οποίες - και οι δυο - είναι για χαϊβάνια! Και οι δυο, ανάμεσα στα άλλα, με την κακή τους ποιότητα, ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες στον αμερικάνικο κινηματογράφο. Και οι δυο βοηθάνε στην αποβλάκωση της περιοχής. Και οι δυο εντάσσονται στην ενιαία ευρωπαϊκή πολιτιστική πολιτική. Απαλά και εξωτερικά (και εξωπραγματικά) θέματα, για να αποκοιμιέται ο κόσμος! Απαλά, εξωτερικά (και εξωπραγματικά) θέματα, για να κερδίζει ο Σαρκοζί, για να περνιέται για αριστερός ο Πρόντι!

Το ζήτημα είναι σοβαρότερο απ' ό,τι το παρουσιάζω. Η ταινία έχει προταθεί για 5 (πέντε) David di Donatello (τα ιταλικά Οσκαρ)! Αντιλαμβάνεστε πως ο Κάρλο Βερντόνε δεν είναι μόνος του. Είναι μέρος ενός πλατύτερου σχεδίου! Και μη με πει κανείς καχύποπτο! Θέλω να ακούσω, όποια άλλη εξήγηση!

Παίζουν: Κάρλο Βερντόνε, Σίλβιο Μούτσινο, Aνα Κατερίνα Μοράριου, Αγκνές Νάνο.