Oμως, δε φτάνει μόνο το σκηνικό! Πρέπει και η ιστορία να έχει ποδάρια. Ψαχνό από το οποίο θα αντλήσεις αφορμές, για να καταθέσεις τις ανησυχίες σου. Αν υπάρχουν αυτές!

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, στο «Lucky you», φαίνεται ότι δεν υπάρχουν ανησυχίες. Αξιόλογες ανησυχίες. Ετσι η ταινία περιορίζεται σε μια, ας την πούμε ρομαντική, συνηθισμένη ιστορία. Μια σύγχρονη και μοντέρνα επαρχιωτοπούλα φτάνει στο Λας Βέγκας, για να γίνει τραγουδίστρια! Εκεί συναντά τον παθιασμένο με το πόκερ παίκτη. Ο οποίος παίκτης δεν έχει μάτια για τίποτ' άλλο, εκτός από το χαρτί. Μέχρι που οι ματιές τους... συναντιούνται!

Κάπου στο βάθος, για να μεγαλώσει η, έτσι και αλλιώς, λιποβαρής ερωτική ιστορία (επαρχιωτοπούλα που θέλει να γίνει τραγουδίστρια στο Λας Βέγκας, παρακαλώ, και ερωτεύεται χαρτοπαίκτη - τι πρωτοτυπία!), υπάρχει και ο πατέρας του χαρτοπαίχτη, χαρτοπαίχτης και ο ίδιος, ο οποίος είχε παρατήσει το παιδί του (το νεαρό χαρτοπαίκτη) και τη μάνα του στην τύχη τους, κυνηγώντας στο πόκερ τη δική του... τύχη! Πατέρας και γιος, θα λύσουν τις διαφορές χρόνων που τους χώριζαν, πάνω στο τραπέζι του πόκερ, κάτω από το άγρυπνο - και δακρυσμένο - μάτι της τραγουδίστριας.

Μελό σας θυμίζει; Είναι και μελό! Από όλα είναι, σε μικρές -μικρές δόσεις! Αγωνία για την έκβαση του πόκερ, αγωνία για το αν θα στεριώσει ο έρωτας, αγωνία για το αν θα τα βρουν πατέρας και γιος! Μια αγωνία, μόνον μια (ξεχωριστή) από τις παραπάνω, δε φτάνει για να γίνει ταινία. Ολες μαζί, όμως, και μπλεγμένες, μάλιστα, σε σωστές δόσεις μεταξύ τους (αν και κάποιες φορές διαχέονται και χάνονται) φτάνουν και περισσεύουν! Αρκεί, βέβαια, ο θεατής να μην έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις. Να αρκείται στην απλή περιπέτεια!

Βέβαια, αν κάποιος διαβάσει τις δικαιολογίες (συνεντεύξεις) των δημιουργών θα νομίσει πως βλέπει άλλη ταινία! Στο μπλα -μπλα οι άνθρωποι είναι πολύ καλύτεροι από τα, κυρίως, καθήκοντά τους, που είναι ο κινηματογραφικός λόγος! Εκεί, στην οθόνη, ίσα που καταφέρνουν να πουν μια - δυο σωστές προτάσεις. Οι οποίες, όταν έχουν την τύχη να λέγονται από τον παλαίμαχο ηθοποιό Ρόμπερτ Ντιβάλ, αποκτούν και κάποιο στοχαστικό «βάθος». Ο θεατής σχηματίζει την αίσθηση, πως κάτι πιο σημαντικό, από αυτό που ακούει, του λέει ο καλός ηθοποιός.

Για να συμπληρώσετε τις γνώσεις σας, σας πληροφορούμε πως η ταινία γυρίστηκε προς τιμή της «χρονιάς πόκερ» (2003). Τα ποσά που παίζονται στα διάφορα τουρνουά είναι μυθώδη. Επίσης, στην ταινία δούλεψαν σαν σύμβουλοι, αλλά και σαν ηθοποιοί (παίζοντας τον εαυτό τους), αρκετοί πραγματικοί παίχτες του παγκόσμιου πόκερ. Δεν έχουμε πληροφορίες αν στην ταινία συμμετείχαν τα καζίνο και οι δημοτικές αρχές του Λας Βέγκας! Αυτή την απορία, θα μας τη λύσουν οι υπεύθυνοι του Λουτρακίου! Οι οποίοι, με τον καινούριο νόμο για τον κινηματογράφο (σπόνσορες), διόλου απίθανο να μπούνε στην παραγωγή. Ετσι και αλλιώς η τέχνη, συχνά γίνεται πλυντήριο! Πλυντήριο συνειδήσεων, πλυντήριο μαύρου χρήματος, πλυντήριο κάθε είδους λεκέδων και λακέδων!

Παίζουν: Eρικ Μπάνα, Ντρου Μπάριμορ, Ρόμπερτ Ντιβάλ, Ντέμπρα Μέσινγκ.