Με δήθεν φιλολαϊκό περιτύλιγμα, αλλά σαφή στόχευση στη στήριξη των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, εμφανίστηκε από τον Γ. Παπανδρέου η πρόταση του ΠΑΣΟΚ για τη φορολογική πολιτική, στο πλαίσιο συνάντησης που είχε χτες, στην Αίγλη του Ζαππείου, με «οικονομικούς και κοινωνικούς εταίρους και άλλους φορείς και παράγοντες της δημόσιας ζωής».

Αν αφαιρέσει κανείς τα περί φορολογικού συστήματος, που «είναι εργαλείο ανάπτυξης, δίκαιης αναδιανομής, ένα φορολογικό σύστημα με διαφάνεια, απλότητα, αποτελεσματικότητα», τα οποία εξάλλου είναι χωρίς αντίκρισμα, αυτό που μένει είναι οι διαβεβαιώσεις προς το μεγάλο ντόπιο και το πολυεθνικό κεφάλαιο. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στην εισαγωγική του τοποθέτηση είπε ότι στόχος του ΠΑΣΟΚ είναι «ένα σύστημα απλό, αποτελεσματικό, διαφανές, σταθερό, προβλέψιμο, που παρέχει φορολογική ασφάλεια και ελαχιστοποιεί το διοικητικό βάρος και το κόστος συμμόρφωσης, ένα σύστημα το οποίο να μπορεί να αντιμετωπίσει τις νέες προκλήσεις της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς, την παγκοσμιοποίηση, τις ηλεκτρονικές συναλλαγές, την κινητικότητα του κεφαλαίου».

Χαρακτηριστικά, ανάμεσα στις «δεσμεύσεις» του ΠΑΣΟΚ που παρουσίασε ο Γ. Παπανδρέου, από τη μια προτείνει «φορολόγηση των διανεμομένων κερδών των εταιρειών (μερίσματα) σαν εισόδημα φυσικών προσώπων», ενώ ταυτόχρονα στην επόμενη πρόταση ζητάει «φορολόγηση των αδιανέμητων κερδών με χαμηλό συντελεστή, ως κίνητρο για την αύξηση των επενδύσεων και της απασχόλησης». Δηλαδή και νέες φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο.

Μετά από αυτά, βέβαια, μιλάει για «ενιαία, προοδευτική και τιμαριθμοποιημένη φορολογική κλίμακα για δίκαιη αναδιανομή εισοδήματος» και για «ανατροπή της επιδείνωσης της σχέσης άμεσων προς έμμεσους φόρους», που ως γνωστό πλήττει τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Αλλά δε λείπουν και τα «φορολογικά κίνητρα για στοχευμένες κοινωνικές επιδιώξεις: έρευνα - καινοτομία, περιβάλλον». Είναι γνωστό πώς κατά καιρούς λειτούργησαν τα διάφορα κίνητρα, που δεν ήταν τίποτα άλλο από έναν ακόμα τρόπο μεταφοράς λαϊκών πόρων προς το μεγάλο κεφάλαιο.