Η πρόσφατη παραπομπή της χώρας μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο από την Κομισιόν έφερε στην επικαιρότητα το ζήτημα της ασφάλισης των δημόσιων υπαλλήλων. Μάλιστα, ορισμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης περιόρισαν το όλο θέμα μόνο στην αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών που εργάζονται στο δημόσιο, ενώ στελέχη του ΠΑΣΟΚ το μόνο που βρήκαν να πουν ήταν για τους «κακούς χειρισμούς της κυβέρνησης» και την κατηγόρησαν για προσπάθεια απόκρυψης της παραπομπής.

Με δυο λόγια, η παραπομπή είναι μια βραδυφλεγής βόμβα στα θεμέλια της Κοινωνικής Ασφάλισης των δημόσιων υπαλλήλων. Γιατί στην περίπτωση που η Κομισιόν πετύχει το στόχο της, τότε οι δημόσιοι υπάλληλοι, όλοι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο -και όχι μόνο οι γυναίκες - μπαίνουν σε περιπέτειες. Η θέση-απαίτηση πως η ασφάλιση των δημόσιων υπαλλήλων είναι «επαγγελματική ασφάλιση» σημαίνει αμέσως αμέσως ότι αυτή παύει να έχει την εγγύηση του κράτους. Και μόνο αυτό αρκεί για να γίνει κατανοητό τι πραγματικά διακυβεύεται. Αρα, οι συνέπειες θα είναι καταιγιστικές όχι μόνο για τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών, αλλά και για το ύψος των συντάξεων και για όλες τις παροχές. Εννοείται ότι σε αυτή την περίπτωση δεν αναγνωρίζεται καμιά «ιδιαίτερη μεταχείριση» για συγκεκριμένες ομάδες εργαζομένων, όπως οι μητέρες, κλπ. Η λεγόμενη ισοτιμία όλων των ασφαλισμένων, η οποία διέπει τα επαγγελματικά ταμεία, σημαίνει στην πράξη βαθιά ανισοτιμία για όλους.

Να γιατί και τα δύο κόμματα σκόπιμα υποβάθμισαν και απέκρυψαν όλους τους πραγματικούς κινδύνους που κρύβονται πίσω από την παραπομπή. Γιατί επί της ουσίας ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν έχουν καμιά αντίρρηση να αποσυρθεί το κράτος από την ευθύνη που έχει απέναντι στο δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα. Να μειώσει την όποια συνεισφορά του. Αλλωστε, όλοι οι νόμοι που ψήφισαν και τα δύο κόμματα την τελευταία δεκαπενταετία εμπεριέχουν τέτοιου είδους διατάξεις. Μικρότερη συμμετοχή του κράτους στη χρηματοδότηση των Ταμείων, αύξηση των εισφορών για τους εργαζόμενους, επιβολή συμμετοχής των ασφαλισμένων στις δαπάνες Υγείας, υποχρέωση των αγροτών να ασφαλίζονται, είναι μόνο ορισμένα από τα αντιασφαλιστικά μέτρα.

Και είναι άκρως υποκριτικό να εμφανίζονται σήμερα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ότι δήθεν ενδιαφέρονται για τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών στο δημόσιο, όταν και τα δύο μαζί με την Ευρωπαϊκή Ενωση τάσσονται υπέρ της λεγόμενης ενεργού γήρανσης όλων των ασφαλισμένων, δηλαδή της επιμήκυνσης του εργάσιμου βίου. Οταν και οι δύο «σκούζουν» για τις «πρόωρες» συντάξεις, τις οποίες έχουν στο στόχαστρό τους. Και όταν, με το νόμο του 1992 που ψήφισε η ΝΔ και κράτησε σε ισχύ το ΠΑΣΟΚ, αύξησαν στον ιδιωτικό τομέα για τις νέες εργαζόμενες τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα 65 χρόνια. Να γιατί και στο Ασφαλιστικό και τα δύο κόμματα έχουν «λερωμένη τη φωλιά τους».