Μέσα από τον κουρνιαχτό και τα αποκαΐδια που καπνίζουν σ' όλη τη χώρα, ξεπροβάλλει μια πολιτική αναγκαιότητα: Η ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα και η οργανωμένη δράση του για την απόκρουση της επίθεσης που δέχεται στα δικαιώματά του, στη ζωή του. Το ότι βρισκόμαστε μπροστά σε οργανωμένο σχέδιο, ανεξαρτήτως αν το σχέδιο αυτό υπήρξε εξ αρχής ή διαμορφώθηκε στην πορεία, πατώντας πάνω στη δασοκτόνα πολιτική και στην εμπορευματοποίηση της γης, κάνει ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη οργανωμένης απάντησης για ουσιαστικά μέτρα υπέρ των πληγέντων, την προστασία των δασών και της γης από την εμπρηστική πολιτική. Οργανωμένης μαζικής πολιτικής δράσης που θα βάζει εμπόδια, θα ακυρώνει τις εμπρηστικές πολιτικές όλων των δικαιωμάτων του και θα κινείται στην κατεύθυνση της αλλαγής των συσχετισμών δυνάμεων, ώστε να δεχτούν πλήγμα τα κόμματα εξουσίας, ν' ανοίξει ένα παράθυρο για θετική πορεία των πραγμάτων.

Οποιοι λοιπόν και αν είναι οι εμπρηστές, η δράση τους και το μέγεθος της καταστροφής που προκαλούν, συνδέονται άμεσα με το έδαφος που έχουν στρώσει οι πολιτικές των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Το καταστροφικό έργο των εμπρηστών, φέρνει στην επιφάνεια με τραγικό τρόπο την ταξική βαρβαρότητα της πολιτικής των κυβερνήσεων των κομμάτων της πλουτοκρατίας. Την πολιτική της εμπορευματοποίησης των πάντων, της εγκατάλειψης της υπαίθρου και της εξαφάνισης του μικρού αγροτικού κλήρου, στο όνομα των «σύγχρονων μορφών ανάπτυξης», όπως αποκαλούν τις ελεγχόμενες από τα μονοπώλια καλλιέργειες μεγάλης κλίμακας, τον τουρισμό και την αντιμετώπιση της Ελλάδας σαν ένα προνομιούχο οικόπεδο και όλα αυτά με μοναδικό κριτήριο τα ακόμα μεγαλύτερα κέρδη στο κεφάλαιο και τη συγκέντρωση του πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια.

Αυτό το κράτος των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, λύνει τα χέρια των εμπρηστών. Κοινές είναι οι ευθύνες και των δύο κομμάτων: Οι δασοκτόνοι νόμοι και οι αποχαρακτηρισμοί δασών και δασικών εκτάσεων που κάηκαν. Η πολιτική υποβάθμισης του περιβάλλοντος με την εγκατάλειψη των δασών που απομένουν στην τύχη τους. Η πολιτική που ανάγει σε θεό της ανάπτυξης την εισβολή του μεγάλου κεφαλαίου σε βουνά και παραλίες, που σαν κατακτητής παίρνει υπό τον έλεγχό του ολόκληρες περιοχές, οι οποίες προηγουμένως πρέπει να παραδοθούν «καθαρές» από οτιδήποτε το «ενοχλητικό».

Ενοχος είναι και η πολιτική στην Τοπική Αυτοδιοίκηση των εκπροσώπων των κομμάτων του συστήματος που διοικούν και που ως μηχανισμός του κράτους είναι μεσίτης ξεπουλήματος των πάντων στο μεγάλο κεφάλαιο, αδιαφορώντας για τα λαϊκά στρώματα και τα προβλήματά τους. Ετσι έμεινε απογυμνωμένη και ανίκανη να πάρει μέτρα πρόληψης των πυρκαγιών. Ενοχες επίσης αποδείχτηκαν οι σοβαρές ελλείψεις του κρατικού μηχανισμού τόσο στο επίπεδο της πρόληψης, όσο και σε επίπεδο αντιμετώπισης έκτακτων συνθηκών. Αποδείχτηκε ότι η πολιτική δασοπροστασίας είναι διάτρητη, χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό με αποτέλεσμα ακόμα και τα διαθέσιμα μέσα, όπως και η αυτοθυσία του προσωπικού και των εθελοντών, σε πολλές περιπτώσεις να πέφτουν στο κενό.

Δράση λοιπόν, τώρα, στο μαζικό λαϊκό κίνημα για όλες τις ανάγκες, κοινωνικοπολιτική δράση για μια άλλη πολιτική, ενάντια στους εμπρηστές της ζωής των εργαζομένων, ενάντια στους εμπρηστές του μέλλοντος του ελληνικού λαού, που θέλουν να τον τρομοκρατήσουν με «ασύμμετρες απειλές». Πολιτική καταδίκη του δικομματισμού, αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ, για πιο ισχυρό και οργανωμένο κίνημα αντεπίθεσης.