Η ισόβια σύνταξη χορηγείται από την πολιτεία στις Ελληνίδες πολύτεκνες μητέρες, ανεξάρτητα αν τα παιδιά τους έχουν την ελληνική ιθαγένεια ή όχι. Αυτό έκρινε το Συμβούλιο της Επικρατείας, δικαιώνοντας την Ελληνοκύπρια Γιαννούλα Παναγίδη, στην οποία οι αρμόδιοι αρνήθηκαν τη σύνταξη που χορηγείται στις πολύτεκνες μητέρες ακόμα και όταν παίρνουν κύρια ή επικουρική σύνταξη από άλλο ασφαλιστικό οργανισμό.

Η χορήγηση ισόβιας σύνταξης στις πολύτεκνες μητέρες θεσπίστηκε με το νόμο 1892/1990 και είναι ίση με το τετραπλάσιο του ημερομισθίου του ανειδίκευτου εργάτη. Το 1991 η Γ. Παναγίδη, χήρα και μητέρα τριών παιδιών, υπέβαλε αίτηση για χορήγηση ισόβιας σύνταξης, ως πολύτεκνη. Ομως, η αίτησή της απορρίφθηκε από τον προϊστάμενο του κλάδου οικογενειακών επιδομάτων του ΟΓΑ, με το αιτιολογικό ότι δύο από τα τρία παιδιά της δεν είχαν την ελληνική ιθαγένεια αλλά την κυπριακή. Η μητέρα κατέθεσε ένσταση στην αρμόδια επιτροπή, η οποία απορρίφθηκε το Δεκέμβρη του 1993. Τότε προσέφυγε στο ΣτΕ, ζητώντας την ακύρωση της εν λόγω απόφασης.

Το Δ΄ Τμήμα του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου ακύρωσε τελικά την προσβαλλόμενη απόφαση του ΟΓΑ, θεωρώντας ότι η αιτιολογία, που πρόβαλε για την απόρριψη της αίτησης, δεν είναι νόμιμη. Και τούτο γιατί κατά τη νομοθεσία η απονομή της ισόβιας σύνταξης σε πολύτεκνη μητέρα ελληνικής ιθαγένειας, η οποία μάλιστα διαμένει μόνιμα και νόμιμα στην Ελλάδα, «δε συναρτάται περαιτέρω με την ιθαγένεια των παιδιών της».