Η ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΗΣΥΧΙΑ: «Χθες ο υπουργός Απασχόλησης κήρυξε την έναρξη του διαλόγου για το Ασφαλιστικό αποστέλλοντας στα κόμματα προσκλήσεις συμμετοχής στον προαναγγελθέντα προεκλογικώς πολιτικό και κοινωνικό διάλογο. Πριν καν σχεδόν προλάβει να αποστείλει τις επιστολές εισέπραξε μεγαλοπρεπείς αρνήσεις (...) όμως αυτή η εκ των προτέρων άρνηση συζήτησης επί ενός προβλήματος διεγνωσμένου και απολύτως πραγματικού μάλλον δεν ταιριάζει με την εποχή μας» (από το κύριο άρθρο στο ΒΗΜΑ).

Η ΚΕΝΤΡΟΔΕΞΙΑ ΑΘΩΟΤΗΤΑ: «Η βάση του διαλόγου την οποία θέτει η κυβέρνηση δε δικαιολογεί αποχή από το διάλογο. Οι διαβεβαιώσεις ότι δε θα θιγούν ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης, δε θα αυξηθούν οι ασφαλιστικές εισφορές και γενικότερα δε θα θιγούν τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, δημιουργούν ένα πλαίσιο που δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Θα μπορούσε μάλιστα να υποστηρίξει κανείς ότι η κυβέρνηση είναι η πρώτη που κινήθηκε με τη λογική του πολιτικού κόστους, αποφεύγοντας προς το παρόν τουλάχιστον οποιαδήποτε τολμηρή κίνηση που θα μπορούσε να δημιουργήσει κοινωνική αντίδραση» (ο Γ. Κουβαράς στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΤΟΥΣ ΣΠΙΤΙ: «Τις δύο τελευταίες δεκαετίες η ΕΕ επέδειξε νεανική ενέργεια. Εχοντας οικοδομήσει τη μεγαλύτερη ενιαία αγορά στον κόσμο, γενναιόδωρους προϋπολογισμούς και τον μεγαλύτερο στρατό ειρηνευτικών δυνάμεων, η ΕΕ απέκτησε τα απαραίτητα μέσα για να αναδειχτεί σε μία "ευέλικτη" δύναμη, να ωθήσει τον κόσμο προς τον εκδημοκρατισμό, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την πολυμέρεια (...) δημοσκοπήσεις του ευρωβαρόμετρου δείχνουν ότι οι πολίτες επιθυμούν μια εξωστρεφή ΕΕ. Η πρωτοβουλία της Αγκέλα Μέρκελ για το κλίμα, οι προσπάθειες του Ρομάνο Πρόντι για τη σταθερότητα στον Λίβανο, οι παρεμβάσεις του Νικολά Σαρκοζί για το Ιράν, αποτελούν ενδείξεις ότι υπάρχουν ηγέτες που μπορούν να στηρίξουν μια πιο επιθετική ΕΕ» (από άρθρο των Martti Ahtisaari και Joschka Fisher, μέλη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων / Financial Times /ΗΜΕΡΗΣΙΑ).