Απ' τις αρχές του 2000 σταμάτησε η αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης στη γέννηση για την Ελλάδα, όταν σε άλλες χώρες του ΟΟΣΑ - με εξαίρεση τη Νέα Ζηλανδία - υπάρχει έστω και μικρή αύξηση. Κύρια αιτία για αυτή την αρνητική εξέλιξη είναι οι επιπτώσεις απ' τη χειροτέρευση των Υπηρεσιών Υγείας και κυρίως των δημόσιων στις οποίες καταφεύγουν τα λαϊκά στρώματα.

Τη συγκριτική μελέτη για την εξέλιξη του προσδόκιμου επιβίωσης στις χώρες του ΟΟΣΑ έκανε το Εργαστήριο Οργάνωσης και Αξιολόγησης των Υπηρεσιών Υγείας του Πανεπιστημίου Αθηνών και την παρουσίασε ο καθηγητής Λυκούργος Λιαρόπουλος σε συνέδριο που έγινε στην Κέρκυρα (4-7 Οκτώβρη 2007). Οπως φαίνεται και στον Πίνακα, την περίοδο 1990-2003 (πάνω καμπύλη) το προσδόκιμο επιβίωσης αυξήθηκε κατά ένα χρόνο. Ετσι το 2003 το μέσο όριο επιβίωσης έφτασε στα 78,9 χρόνια, από 77,9 χρόνια που ήταν το 1990, ενώ το 1980 ήταν 74,5 χρόνια.

Ομως την περίοδο 2000-2003 (κάτω καμπύλη) το προσδόκιμο της επιβίωσης μηδενίστηκε. Το 2000 αρχίζει η περίοδος της έντονης εμπορευματοποίησης των υπηρεσιών του δημόσιου συστήματος υγείας απ' τις τότε κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, με αποτέλεσμα ολόκληρες ομάδες του πληθυσμού να δυσκολεύονται - ή και να αποκλείονται εντελώς - στην πρόσβαση των Υπηρεσιών Υγείας. Αλλη αιτία - εκτός απ' την υποβάθμιση των Υπηρεσιών Υγείας - είναι ο ανθυγιεινός τρόπος ζωής, που οδηγεί σε άσχημες καταστάσεις (όπως π.χ. η παχυσαρκία, τα εγκεφαλικά και καρδιακά νοσήματα).

Από τον Πίνακα φαίνεται ακόμα ότι την περίοδο 1990-2003 μόνο η Ισπανία και η Ιρλανδία ξεπέρασαν τον ένα χρόνο στο προσδόκιμο επιβίωσης και έφτασαν στα 1,5 χρόνια. Αποδεικνύεται δηλαδή ότι σε όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ υποβαθμίζεται η παροχή Υπηρεσιών Υγείας.

Η υποβάθμιση των Υπηρεσιών Υγείας στη χώρα μας φαίνεται και από άλλη συγκριτική μελέτη που έκανε το ίδιο Εργαστήριο του Πανεπιστημίου Αθηνών με βάση τα διαχρονικά στοιχεία του Ευρωβαρόμετρου. Προκύπτει λοιπόν ότι την τελευταία δεκαπενταετία το ποσοστό ικανοποίησης των πολιτών στην Ελλάδα απ' τις υγειονομικές υπηρεσίες είναι καθηλωμένο στο 17% έναντι 25% που ήταν το 1992. Μάλιστα, το 1998 το ποσοστό ικανοποίησης έπεσε στο 10%.