Την... Αμερική φαίνεται να ανακαλύπτει η ευρωπαϊκή πλουτοκρατία, καθώς η λεγόμενη νέα οικονομία, σύμφωνα με τους ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, είναι η πανάκεια στα προβλήματα της ευρωπαϊκής οικονομίας. Στα προβλήματα αυτά, όπως καταγράφηκαν στο Συμβούλιο Υπουργών Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΚΟΦΙΝ) αναφέρθηκε σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου ο Γ. Παπαντωνίου. Μεταφέροντας το κλίμα των συζητήσεων έκανε λόγο για την τρέχουσα συγκυρία, «η οποία χαρακτηρίζεται από τη μεγάλη άνοδο της τιμής του πετρελαίου, αλλά και από την υποχώρηση του ευρώ». Οι Ευρωπαίοι εταίροι γνωμάτευσαν ότι η υποχώρηση των τιμών του πετρελαίου δεν πρόκειται να είναι «ούτε εύκολη ούτε γρήγορη». Ετσι μια πρώτη απάντηση της ΕΕ θα είναι η άσκηση «ισχυρότατων πολιτικών πιέσεων»στις πετρελαιοπαραγωγές χώρες, προκειμένου να αυξήσουν την παραγωγή τους. Ο Γ. Παπαντωνίου διαμήνυσε και την απόφαση της ΕΕ να μην υπάρξουν άλλες μειώσεις στους φόρους των καυσίμων. «Οι χώρες του ΟΠΕΚ έχουν ζητήσει αυτές τις μειώσεις. Αυτή η πολιτική είναι αδιέξοδη», είπε χαρακτηριστικά, παραβλέποντας το γεγονός ότι την ίδια «αδιέξοδη» πρόταση έχουν και οι Ευρωπαίοι μεταφορείς. Ο υπουργός αποφάνθηκε ότι η ανατίμηση του πετρελαίου οδηγεί σε πληθωριστικές πιέσεις, καθώς και σε περιορισμό της αναμενόμενης ανάπτυξης, η οποία σε ορισμένες χώρες της ευρωζώνης «θα περιοριστεί κατά 0,3 ποσοστιαίες μονάδες». Οι επιπτώσεις για την Ελλάδα θα είναι ηπιότερες, καθώς ο δομικός (εγχώριος) πληθωρισμός βρίσκεται σε χαμηλά, όπως είπε, επίπεδα, στο 1,4%. Ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας αποφάνθηκε ότι οι διεργασίες στην παγκόσμια οικονομία αφήνουν τη χώρα μας στο απυρόβλητο. Και τούτο λόγω της μείωσης των επιτοκίων των «διαρθρωτικών αλλαγών» και των δημοσίων έργων που πρόκειται να εκτελεστούν.

Η αδυναμία του κοινού νομίσματος, σύμφωνα με το ΕΚΟΦΙΝ, δεν αντανακλά τα δεδομένα της ευρωπαϊκής οικονομίας. Σε θεμελιώδη λογική αντίφαση με τη διαπίστωση αυτή γίνεται λόγος για... αναπτυξιακό έλλειμμα και για προσπάθεια προσέγγισης των «επιδόσεων» της αμερικανικής οικονομίας. Το «αναπτυξιακό έλλειμμα», σύμφωνα με τους Ευρωπαίους εταίρους, θα εξαλειφθεί με την ανάπτυξη της λεγόμενης νέας οικονομίας. Προϊδεάζοντας για τα επερχόμενα, ο Γ. Παπαντωνίου συνέκρινε τους ρυθμούς ανάπτυξης ανάμεσα στην ευρωζώνη και στις ΗΠΑ. Οι ρυθμοί στην Ευρώπη, κατα πώς είπε, ήταν αρκετά υποδεέστεροι στη δεκαετία 1990-2000. Τούτο γιατί οι ΗΠΑ προηγήθηκαν στη σύνταξη πλεονασματικών προϋπολογισμών και, κυρίως, στις επενδύσεις για νέες τεχνολογίες, στη «νέα οικονομία», που προέκυψε από τη φθηνή χρηματοδότηση. Η Ευρώπη λοιπόν θα πρέπει οσονούπω «να καλύψει το χάσμα» και να στραφεί σε επενδύσεις «υψηλού ρίσκου». Ωστόσο σύμφωνα με την υπουργική ρήση, το εγχείρημα αυτό αποτελεί μια «κίνηση προς το άγνωστο». Στην Ελλάδα η... κίνηση προς το άγνωστο πήρε ήδη σάρκα και οστά με την ίδρυση του Ταμείου Νέας Οικονομίας (ΤΑΝΕΟ), το οποίο θα δίνει σε διάφορους επιχειρηματίες ζεστό δημόσιο χρήμα και μάλιστα με πολύ ευνοϊκούς όρους. Ο Γ. Παπαντωνίου δεν παρέλειψε να αναφέρει την καλή υποδοχή που συνάντησε το ΤΑΝΕΟ από τους ομοτράπεζούς του στο ΕΚΟΦΙΝ. Για την ελληνική κυβέρνηση η ανάπτυξη της νέας οικονομίας είναι «εκ των ων ουκ άνευ», καθώς σύμφωνα με την κυβερνητική άποψη οι παραδοσιακές συνταγές ανάπτυξης τείνουν να εξαντληθούν. Ετσι τα επόμενα χρόνια θα διατεθούν στο... άγνωστο περισσότερα, περί τα 400 δισ. δραχμές.

Η οικονομική πολιτική κατά τα επόμενα χρόνια θα στηριχτεί στο γνωστό άξονα της σύνταξης των προϋπολογισμών κατά τρόπο που θα εμφανίζουν πλεονάσματα. Το πλεόνασμα θα οδεύει, εν πολλοίς, στη χρηματοτοδότηση της νέας οικονομίας. Στους στόχους της κυβέρνησης περιλαμβάνεται η ολοκλήρωση των «διαρθρωτικών αλλαγών». Αστήρικτος βεβαίως παραμένει ο τρίτος άξονας της οικονομικής πολιτικής για τη «δημιουργία κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης».