Η Ιαπωνία, εκείνη την περίοδο «έπρεπε» να ρίξει... στάχτη στα μάτια του κόσμου, προκειμένου να αμβλύνει τις άσχημες εντυπώσεις που είχε δημιουργήσει η εμπλοκή της στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο αυτοκράτορας Χιροχίτο ζήτησε να είναι όλα στην εντέλεια και έτοιμα να υποδεχτούν τους αθλητές. Κάτι που βέβαια έγινε και μάλιστα με επιτυχία, γεγονός όμως που δεν κατάφερε να σβήσει τις μνήμες στον απλό κόσμο. Ηταν η πρώτη φορά που μια χώρα από την Ασία αναλάμβανε να διοργανώσει Ολυμπιακούς αγώνες.

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ: Στο Τόκιο είχαμε για πρώτη φορά την είσοδο στο Ολυμπιακό πρόγραμμα του βόλεϊ, που στους άνδρες επικρατεί η Σοβιετική Ενωση και στις γυναίκες η Ιαπωνία. Ωστόσο, η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου αμαυρώθηκε από την κατηγορία που βάρυνε μετά τον προπονητή της ομάδας γυναικών της Ιαπωνίας, Χοροφούμι Νταϊμάτσου, ότι δηλαδή χαστούκιζε και κλοτσούσε τις παίχτριές του. Σημαντική, ωστόσο, παρουσία, είχε στους Αγώνες του Τόκιο ο Αμερικανός δισκοβόλος Αλ Ερτερ, ο οποίος αν και τραυματισμένος στον αυχένα κατάφερε όχι μόνο να διακριθεί αλλά και να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο.

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΟΥ ΞΕΧΩΡΙΣΕ: Πάλι στο προσκήνιο βγήκε ο Αιθίοπας μαραθωνοδρόμος Αμπέμπε Μπεκίλα, ο οποίος στην πρωτεύουσα της Ιαπωνίας, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο, τερματίζοντας σε 2 ώρες 12'11''.