«... Το 1994 είχα χρηματίσει για τρεις μήνες υπουργός Μεταφορών. Στο διάστημα αυτό ασχολήθηκα κυρίως με την Ο.Α. (...).

Επέστρεψα (σ.σ.: από τις Βρυξέλλες) με το πρόγραμμα εξυγίανσης, θεωρώντας ότι θα έπρεπε να είναι ευτυχείς (σ.σ.: οι εργαζόμενοι στην "Ολυμπιακή") και ότι θα έπρεπε να με ευγνωμονούν. Θα έλεγα ότι έπρεπε να μου είχαν κάνει άγαλμα (...)

(...) άρχισε μια διαπραγμάτευση (σ.σ.: με τους εργαζόμενους) η οποία πήρε εντελώς απίστευτη μορφή. Τα πιο σκανδαλώδη προνόμια επροβάλλοντο ως κεκτημένα και υπήρχε η πλήρης αδιαλλαξία. Πήγα τότε στον Ανδρέα Παπανδρέου, του κατέθεσα μάλιστα και μια επιστολή, και του είπα το εξής απλό: Οτι οι εκπρόσωποι των υπαλλήλων είναι πωρωμένοι! Δηλαδή, ότι έχουν φτάσει σε ένα τέτοιο σημείο σήψης, ώστε πλέον η εταιρία αυτή να μην έχει κανένα νόημα ως σύνολο ανθρώπων (...)

Του είπα του Ανδρέα Παπανδρέου ότι αυτή η εταιρία δεν είχε καμία ελπίδα. Πρέπει να δοθεί σε έναν ιδιώτη και αυτός να απολύσει όλους τους υπαλλήλους και αργότερα ίσως να προσλάβει μερικούς (...) Αυτοί είναι που καταστρέφουν την εταιρία! (...)

Λοιπόν, δεν πρόκειται ποτέ αυτή η εταιρία να ορθοποδήσει εάν δεν πωληθεί σε ιδιώτη ο οποίος να έχει πλήρη ελευθερία σε σχέση με το προσωπικό της. Χρειάζεται ριζική λύση. Αυτή είναι η άποψή μου...».

*

Ισως δεν υπάρχει τίποτα πιο γλαφυρό από τα παραπάνω για να περιγράψει την πολιτική του ΠΑΣΟΚ γύρω από το θέμα της Ολυμπιακής.

Της Ολυμπιακής, η οποία - κατά τα ανωτέρω - πρέπει να πωληθεί σε ιδιώτη και κείνος το πρώτο που θα πρέπει να κάνει είναι η απόλυση όλων των εργαζομένων (!), διότι αυτοί (οι εργαζόμενοι) καταστρέφουν την εταιρεία, καθότι «πωρωμένοι» και σε κατάσταση «σήψης»!

Πεντακάθαρες κουβέντες. Προερχόμενες, δε, από έναν εκ των πλέον αρμοδίων να μιλά για «σήψη» και «πώρωση»: Τον πρώην υπουργό Μεταφορών και στυλοβάτη του Γ. Παπανδρέου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, τον κ. Θεόδωρο Πάγκαλο (συνέντευξη στην «Απογευματινή», 5/6/2000).