Οσο τα καρτούν θα κρατάνε πεισματικά την παλαιομοδίτικη, και πολλές φορές αντιδραστική θεματολογία τους, βασιλείς, πρίγκιπες και πριγκίπισσες, κάστρα, ιππότες κ.λπ., τόσο ο σημερινός κόσμος θα τους γυρίζει την πλάτη - και καλά θα κάνει! Δε φτάνει το καλό σκίτσο, για να γίνει αποδεκτό ένα έργο. Και το περιεχόμενο μετράει!

H Μόνα ορφανή από μάνα και πατέρα, μένει σε ένα κάστρο. Μαζί της μένουν δυο υποχθόνιοι χαρακτήρες, ο Γκούμι και η Αυτού Μεγαλειότης του. Κοντά της θα τρέξει η Γιου, η μονόκερως, που θα της συμπαρασταθεί! Η Γιου σιγά - σιγά θα γίνει και μάνα και αδελφή, έμπιστη και αχώριστη φίλη. Η ζωή για τη Μόνα θα γίνει ξαφνικά παράδεισος! Μέχρι που στη ζωή της θα μπει ο Κούλκα, ένας ονειροπόλος μουσικός.

Εντάξει! Τρυφερό, αλλά γλυκανάλατο και ξεπερασμένο! Και με ένα σκίτσο, το οποίο στιγμές - στιγμές, τις περισσότερες στιγμές δηλαδή, είναι «άγριο». (Σκούρα χρώματα, απειλητικές φυσιογνωμίες, «απότομες» κινήσεις, απειλητική μουσική).