Οσο διαρκούσε η ταινία, στο μυαλό μου γύριζε το οξύ πρόβλημα της ...μεγάλης Σκανδιναβίας (συμπεριλαμβάνεται και η Φινλανδία). Οι κοινωνίες αυτής της περιοχής κάποτε γνώρισαν έναν αναπτυγμένο καπιταλισμό, ο οποίος τους φόρτωσε, ανάμεσα στα άλλα, και ψυχολογικά αδιέξοδα! Στη ζωή τους, αλλά και στην τέχνη τους, βοηθούντος και του καιρού, βασιλεύει, μάλλον, το μαύρο. Σου δίνουν την εντύπωση πως ζούνε χωρίς ελπίδα! Σήμερα τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Γιατί, αυτός ο αναπτυγμένος καπιταλισμός έχει υποχωρήσει. Η ανεργία, η φτώχεια, η ακρίβεια έχουν δώσει τη θέση τους στην πρόσκαιρη «ευημερία» που γνώρισαν! Ο χώρες αυτές, με την ένταξή τους και στην ΕΕ, έχουν πια, γίνει Νότος!

Η ταινία «Δουλιά Για Αντρες», με πικρό χιούμορ, προσπαθεί να μεταφέρει στην οθόνη το σημερινό Βορρά (ο οποίος, όπως είπαμε, είναι, πια, Νότος). Ενας άνεργος άντρας, θέλοντας να κρατήσει το επίπεδο ζωής που είχε όταν εργαζότανε, και για να μη λείψει τίποτα από την οικογένειά του, και αφού υπάρχει ανεργία και όποιες απόπειρες έκανε για να βρει δουλιά απέτυχαν, αναγκάζεται να γίνει, κρυφά από την οικογένειά του βέβαια, στην αρχή συνοδός κυριών και στη συνέχεια πληρωμένος εραστής!

Η διπλή αυτή κρυφή ζωή γεννάει νέα προβλήματα. Το πρώτο είναι εσωτερικό του. Ανακαλύπτει ότι, τελικά, δεν είναι όλες οι δουλιές, δουλιά! Κάποιες από αυτές, και αυτή που κάνει σήμερα, δεν είναι δουλιά, είναι δουλεία! Και αυτό τον υποβιβάζει και τον πληγώνει! Στη συνέχεια, αυτή η «κρυφή» ζωή διαλύει την οικογένειά του. Την οικογένεια, για την οποία έφτασε μέχρι τη δουλεία!

Ολα τα παραπάνω, δυστυχώς, τόσο από το αχαμνό σενάριο όσο και από την άνευρη σκηνοθεσία, βγαίνουν, σχεδόν, με το τσιγκέλι! Η ταινία δε σε παθιάζει. Δε σου φέρνει ούτε πίκρα ούτε γέλιο. Με άλλα λόγια, ενώ συμβαίνουν σοβαρά πράγματα στην οθόνη, πολύ λίγα από αυτά κατεβαίνουν κάτω. Κρίμα!

Παίζουν: Τόμι Κορπέλα, Τζάνι Βαλάνεν, Μαρία Χάισκακεν, Σταν Σάανιλα.