Μια νεαρή κλασική τσελίστρια γνωρίζει σε μια συναυλία έναν μοντέρνο τραγουδιστή. Το ίδιο βράδυ το ζευγάρι κάνει έρωτα στην ταράτσα ενός κτιρίου, στην καρδιά της Νέας Υόρκης. Την άλλη μέρα η μια «κακή» παρεξήγηση διαδέχεται την άλλη, η μια «άτυχη» σύμπτωση ακολουθεί την άλλη και το ζευγάρι χάνεται! Ομως, και οι δυο πονάνε και παρατάνε τις δουλιές τους! Ο ένας γίνεται γιάπης και η άλλη δασκάλα μουσικής για παιδιά!

Ξέχασα, το ζευγάρι στην ταράτσα «δημιούργησε» ένα παιδί! Το οποίο ο «κακός» πατέρας της κοπέλας, ο οποίος είχε σταθεί και η αιτία για το χωρισμό, με τα λεφτά του εξαγοράζει τους γιατρούς και πείθουν την κόρη του ότι το μωρό πέθανε στη γέννα. Στην πραγματικότητα το μωρό δόθηκε σε άσυλο! Μια ακόμα περίπτωση σαν αυτές του Αγίου Παντελεήμονα!

Αυτό το παιδί, ο καρπός του φεγγαρόφωτου έρωτα της ταράτσας, το παιδί του ασύλου, είναι ένας μικρός Μότσαρτ. Ο μικρός Μότσαρτ την κοπανάει από το άσυλο και στην καρδιά της Νέας Υόρκης ανταμώνει τον Γιάννη Αγιάννη! Χωρίς να έχει σπουδάσει κιθάρα πιάνει μια κιθάρα και βγαίνει στους δρόμους και στις πλατείες. Εκεί γίνεται χαλασμός, όπως γινότανε με τον πατέρα του στη σκηνή! Σε λίγο αρχίζει να γράφει νότες, όπως η μάνα του!

Τέλος πάντων, μέρες που είναι, με αφορμή το μικρό Μότσαρτ, σε «μια σπάνια μελοδραματική σκηνή», το ζευγάρι ξανασυναντιέται, μετά από δέκα ατέλειωτα χρόνια! Αυτή τη φορά δε θα χωρίσει ποτέ, αφού ο μικρός Μότσαρτ έχει γίνει πια ο συνδετικός κρίκος!

Στ' αλήθεια, δεν κατάλαβα τι νόημα μπορεί να έχει σήμερα μια τέτοια ταινία!

Παίζουν: Φρέντι Χάριμορ, Κέρι Ράσελ, Τζόναθαν Ρις Μέγιερς, Ρόμπιν Γουίλιαμς.