Στο αίμα της εργατικής τάξης βάφτηκε και η χρονιά που πέρασε. 113 εργαζόμενοι δε γύρισαν στο σπίτι τους μετά το μεροκάματο, ενώ τα θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα» ξεπερνούν σταθερά τα 110 ανά έτος τα τελευταία χρόνια. Χιλιάδες εργάτες και εργάτριες σακατεύονται στους τόπους δουλιάς, αφού τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, που η εργοδοσία τα λογαριάζει σαν κόστος, είναι σχεδόν ανύπαρκτα.

Τη μακάβρια πρωτιά στα θύματα των εργοδοτικών εγκλημάτων διατήρησε και φέτος ο κλάδος των κατασκευών, αφού από τους νεκρούς εργάτες οι 69 είναι οικοδόμοι. Την ίδια ώρα, τα επίσημα στοιχεία μαρτυρούν πλήρη απογύμνωση των μηχανισμών ελέγχου και πρόληψης στους τόπους δουλιάς, που σε συνδυασμό με την εντατικοποίηση της εργασίας πολλαπλασιάζουν τους κινδύνους.

Οι εργαζόμενοι να πάρουν στα χέρια τους την προστασία της ζωής τους με τη συσπείρωση στα ταξικά συνδικάτα και το ΠΑΜΕ, ενισχύοντας την πάλη τους σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και τα κόμματά του, φορείς της πολιτικής που εξυπηρετεί τα συμφέροντά του. Ο φόρος αίματος που η εργατική τάξη πληρώνει καθημερινά επιβεβαιώνει καθαρά την αναγκαιότητα της ανατροπής αυτής της πολιτικής.