Δεν είδα την ταινία (γράφω στην εισαγωγή). Θα κάνω «κριτική» με τις πληροφορίες που συγκέντρωσα (από αξιόπιστες πηγές) και το ρεπορτάζ που έκανα! Ασχετα, όμως, από αυτά που θα γράψω, ο υποψιασμένος θεατής πρέπει να δει με τα ίδια του τα μάτια την ταινία (είναι το θέμα της τέτοιο) και να σχηματίσει δική του, καταδική του, άποψη. Εγώ, πάντως, θα πάω να τη δω!

Πρώτα ο Μπράιαν Ντε Πάλμα. Είναι καλός, αλλά αιματηρός σκηνοθέτης! Στις ταινίες του, δεκαοχτώ παρακαλώ, υπερισχύει η βία και το αίμα! Το Ιράκ, λοιπόν, πρόσφερε το πρώτο υλικό. Υλικό που σε καμία περίπτωση θα περιφρονούσε ο εν λόγω σκηνοθέτης! Το αίμα εκεί δεν τρέχει, ξεχύνεται, όπως το πετρέλαιο!

Το «Εν Ψυχρώ» κινείται σε δυο άξονες. Από τη μια έχουμε διάφορες ιστορίες Αμερικάνων στρατιωτών στο Ιράκ και από την άλλη τα ΜΜΕ και το πώς εμφανίζουν αυτές τις ιστορίες! Ο ίδιος ο Ντε Πάλμα προσπαθεί (προσποιείται ότι προσπαθεί) να σταθεί ενδιάμεσα, να πει την αλήθεια! Ανασυντάσσει (redact) αυτές τις ιστορίες και τις προσφέρει στο θεατή.

Κορμός της ταινίας είναι ο βιασμός και η «Εν Ψυχρώ» δολοφονία μιας 14χρονης Ιρακινής κοπέλας (και άλλων Ιρακινών πολιτών: αντρών, γυναικών και παιδιών)! Ο Ντε Πάλμα με μεγάλη μαεστρία (και κουτοπονηριά) κρατάει ισορροπίες! Θέλει να ευχαριστήσει και τις δυο απόψεις του πολέμου. Αν υποστηρίζεις τον πόλεμο στο Ιράκ (υπάρχουν και τέτοιοι) είναι μαζί σου! Αν πάλι είσαι αντίθετος και τον καταγγέλλεις είναι και με εσένα! Πώς γίνεται αυτό; Με την «ουδετερότητα»! Με την αφ' υψηλού και «αμερόληπτη» κριτική!

Η κουβέντα για την ταινία δεν έκλεισε. Τώρα ανοίγει!

Παίζουν: Φρανσουά Γκαϊλό, Πατρίκ Καρόλ, Ρομπ Ντιβανέι.