Οι απεργιακές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις του ΠΑΜΕ εξαφανίστηκαν. Οπως και η δράση του ΚΚΕ σ' αυτό το μέτωπο. Για τη σοβαροφανή τους ενημέρωση είναι ανύπαρκτα, ως μη γενόμενα. Για τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια ο λόγος, τις αστικές εφημερίδες και τους περισπούδαστους υπηρέτες της δημοσιογραφίας του κεφαλαίου. Για τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και τη σικέ αντιπαράθεση στη Βουλή περίσσεψε ο χρόνος. Αλλά για την πραγματικότητα που εξελίχτηκε μέσα και έξω από τη Βουλή, αυτή έπρεπε να παρουσιαστεί εικονικά. Είναι και αυτό μέρος της «δημοκρατικής» δικτατορίας των μονοπωλίων και των επιτελείων τους. Τόσος φόβος από τον αγώνα των ταξικών δυνάμεων; 'Η, μήπως, πιστεύοντας στο δόγμα «αν η πραγματικότητα δεν είναι στα μέτρα μας, τόσο το χειρότερο γι' αυτήν», νομίζουν πως θα την εξαφανίσουν;

Ο,τι και αν κάνουν, όσο «θάψιμο» και αν ρίξουν στο ΚΚΕ και στο ΠΑΜΕ, αυτό που έγινε με την απεργία και τις διαδηλώσεις στους δρόμους της Ελλάδας βάζει τη σφραγίδα του για το μέλλον των εργατών. Που πολύ καλά θα κάνουν να στείλουν την ενημέρωση των πλουτοκρατών, με κάθε μέσο, εκεί που της αξίζει. Στα σκουπίδια της κουλτούρας της. Σάπιος ο κόσμος της.