«Πέντε χιλιόμετρα έξω από τον Πύργο έχει στηθεί ένα απολύτως ευτελιστικό για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια σκηνικό: Δυόμισι χιλιάδες μετανάστες από διάφορες γωνιές της Γης ζουν οργανωμένοι σε μια εφιαλτική, σύγχρονη δουλοπαροικία. Οι εικόνες προκαλούν ντροπή για την ευρωπαϊκή Ελλάδα του 2008 (...) Οι εργάτες της ανάγκης αναπνέουν κάτω από το νάιλον της τέντας, κοιμούνται στο νωπό χώμα της φυτείας, ελπίζουν ανάμεσα στα λιπάσματα, ουσιαστικά φρουρούμενοι μέσα σε μια κωμόπολη εργασιακής ανοχής. Το αντίτιμο είναι 23 ευρώ τη μέρα και ο καρπός εκατομμύρια φράουλες οργής (...) "Στη Βουλγαρία ο εργάτης δουλεύει για πέντε ευρώ το μήνα. Εδώ βγάζουμε 20 ευρώ τη μέρα" λέει ο Ισμαέν (...) Γεννήθηκε στη Βουλγαρία πριν από εξίμισι χρόνια. Σχολείο δεν πηγαίνει. Πιθανότατα δε θα πάει ποτέ (...) Και το όνομά του; "Στη Βουλγαρία δουλεύαμε για Τούρκους. Τον φώναζαν Ασκούν. Εδώ τον λένε Μήτσο"» (με διαφορά μερικών μηνών από τότε που το θέμα αποκαλύφθηκε από το «Ριζοσπάστη», το ρεπορτάζ καταγράφεται και στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

«Συγκλονιστικές αποκαλύψεις για τα εγκλήματα πολέμου της οργάνωσης UCK του Κοσοβάρου πρωθυπουργού Χασίμ Θάτσι περιέχει το βιβλίο της πρώην δικαστού Κάρλα Ντελ Πόντε που μόλις κυκλοφόρησε (...) Η Ντελ Πόντε καταγράφει, με δικαστική ακρίβεια, λεπτομέρειες για τη συστηματική αφαίρεση νεφρών από τουλάχιστον 300 Σέρβους αιχμαλώτους που ήταν έγκλειστοι σε μυστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης στο κεντρικό Κοσσυφοπέδιο. Τα νεφρά αυτά διοχετεύτηκαν αμέσως στην υπόγεια αγορά μεταμόσχευσης οργάνων στην Ευρώπη. Το κέρδος του UCK ήταν περίπου 4 εκατομμύρια μάρκα» (το ρεπορτάζ στο ΕΘΝΟΣ).