«Διασταλτική» η ερμηνεία του Συντάγματος κατά τον κ. Στυλιανίδη. Αδιάφορο, δηλαδή, αν υπάρχει το άρθρο 16 που απαγορεύει τη σύσταση ιδιωτικών Πανεπιστημίων. Οχι, φυσικά, ότι μας προκαλεί εντύπωση. Αλλωστε δεν είναι μόνο η κυβέρνηση Καραμανλή που γράφει στα παλιά της τα παπούτσια τον κατά τα άλλα «νόμο των νόμων».

*

Αλλωστε:

«Διασταλτικά» είχε ενεργήσει ο πρώην υπουργός Παιδείας Γιώργος Παπανδρέου όταν υπέγραφε υπέρ της κοινοτικής οδηγίας 89/48 με θέμα την αναγνώριση των ΚΕΣ στην Ελλάδα ή όταν υπέγραφε για τη συγκρότηση ιδιωτικού «Πανεπιστημίου» στην Ολυμπία.

«Διασταλτικά» ενεργούσαν κι όταν επέτρεπαν τη διέλευση ΝΑΤΟικών στρατευμάτων από την Ελλάδα εναντίον της Γιουγκοσλαβίας, κατά παράβαση του Συντάγματος.

«Διασταλτικά» ενεργούν όταν γίνονται σπόνσορες της απύθμενης βλακείας της «Γιουροβίζιον», κατά παράβαση των διατάξεων του Συντάγματος που μιλούν για ΜΜΕ που θα προωθούν την Τέχνη και τον Πολιτισμό.

«Διασταλτικά» ερμηνεύουν το Σύνταγμα όταν μιλάει για την εργασία που αποτελεί «δικαίωμα... όλων των πολιτών» κι αυτοί κρατούν το 10% στην ανεργία και το 20% του λαού στη φτώχεια.

*

Το Σύνταγμά τους είναι ο φερετζές μιας τυπικής νομιμότητας που είτε διά της εφαρμογής του είτε διά της «διασταλτικής» φαλκίδευσής του, έρχεται να υποταχθεί στους κάθε φορά πολιτικούς συσχετισμούς και στους «νόμους» της πολιτικής πάλης.

Επομένως, ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας της εκπαίδευσης δεν περνάει και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να εξαντλείται στην υπεράσπιση του διάτρητου ως προς την ερμηνεία του Συντάγματος. Που σημαίνει ότι, τελικά, το ζήτημα δεν είναι αν πέρασε ή δεν πέρασε η αναθεώρηση του άρθρου 16. Το ζήτημα είναι αν θα περάσει ή όχι η ιδιωτικοποίηση της Παιδείας. Πράγμα που ξεπερνάει κατά πολύ τη θεσμολαγνία εκείνων που εξαντλούν την «αριστεροσύνη» τους στην απολυτοποίηση και ακόμα χειρότερα στην οικειοποίηση των αγώνων για το άρθρο 16.