Ακολουθώντας το παράδειγμα του Τζ. Μπους, ο εκπρόσωπος Τύπου της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Κομισιόν) Γιοχάνες Λάιτεμπεργκ δικαιολόγησε την κρατικοποίηση του βελγο-ολλανδικού ομίλου τραπεζοασφαλειών «Φόρτις» (Fortis), σαν ένα μέτρο «εμπιστοσύνης» στο ευρωπαϊκό χρηματοοικονομικό σύστημα. Προκαλώντας, μάλιστα, την κοινή νοημοσύνη ο εκπρόσωπος Τύπου της Κομισιόν. Στα πλαίσια αυτά, εμφάνισε την απόφαση για την «κοινωνικοποίηση» των ζημιών του ομίλου «Φόρτις» ως ...«απόδειξη ότι το σύστημα (σ.σ. το καπιταλιστικό) δουλεύει σωστά και μπορεί να αντεπεξέλθει στις δύσκολες καταστάσεις»!

Στο ίδιο μήκος κινήθηκαν και οι δηλώσεις του εκπροσώπου Τύπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για θέματα Ανταγωνισμού και Οικονομίας Τζόναθαν Τοντ που υποστήριξε πως τα δισεκατομμύρια ευρώ που δόθηκαν από τους κρατικούς προϋπολογισμούς των Βελγίου - Ολλανδίας και Λουξεμβούργου για την εξαγορά των ζημιών της «Φόρτις», «δεν αποτελεί κρατική ενίσχυση»! Επίσης, η εκπρόσωπος Τύπου του Επιτρόπου για θέματα Οικονομίας Αμέλια Τόρες, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, διευκρίνισε πως «η κάλυψη των χρεών μιας ιδιωτικής τράπεζας από το Δημόσιο εντάσσεται σε χρηματοοικονομικές συναλλαγές που καταγράφονται στο δημόσιο χρέος μιας χώρας, αλλά όχι στο δημόσιο έλλειμμα». Ούτε λίγο - ούτε πολύ, δηλαδή, παραδέχτηκε πως τα σπασμένα της κοινωνικοποίησης των χρεών της «Φόρτις» θα φορτωθούν στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων της Ολλανδίας, του Βελγίου και του Λουξεμβούργου όχι εφάπαξ (σε μια χρονιά), αλλά σταδιακά, καθώς - όπως εξήγησε - τα κοινωνικοποιημένα χρέη δε θα αυξήσουν το έλλειμμα των κρατικών τους προϋπολογισμών, αλλά το δημόσιο χρέος τους.

Αντί άλλου σχολίου εδώ ισχύει το γνωστό «και μας κλέβουν και μας δουλεύουν»!