Η «γλώσσα» του οπορτουνισμού, δηλαδή της σύγχυσης, του τυχοδιωκτισμού, της κοροϊδίας σε βάρος των εργαζομένων, η «λογική» ότι είναι «εφικτό» να ρίξουμε τους κεφαλαιοκράτες στο φιλότιμο για να κερδίζουν λιγότερα, όπως και όλα τα άλλα φληναφήματα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ (τα οποία τους μόνους που εξυπηρετούν τελικά είναι το κεφάλαιο και τα μονοπώλια), διαπερνούν τις «Δέκα Προγραμματικές Θέσεις - Προτάσεις» του «για τα προβλήματα της ελληνικής ακτοπλοΐας». Οι θέσεις δημοσιοποιήθηκαν προχτές και ο «μπαξές» χωράει τα πάντα. Από τον «δημόσιο φορέα ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών» και το χρεοκοπημένο μοντέλο των εταιρειών «λαϊκής βάσης» μέχρι τους δήμους - επιχειρηματίες και βέβαια τους εφοπλιστές.

Η σταδιακή απορύθμιση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών παρουσιάζεται στις θέσεις ως αποτυχημένο «μοντέλο ελεύθερων αγορών». Αποκρύβεται ότι είναι αποτέλεσμα της σταδιακής εφαρμογής του κανονισμού - εξάμβλωμα 3577/92 της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την «απελευθέρωση» των εσωτερικών θαλάσσιων συγκοινωνιών, από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και σήμερα της ΝΔ. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να «κουκουλώσει» ότι είναι συνένοχος για όσα βιώνουν ναυτεργάτες, νησιώτες, ότι προσυπέγραψε τον κανονισμό 3577 όταν έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στη Συνθήκη του Μάαστριχτ.

Προτείνεται η «δημιουργία ενός δημόσιου - κοινωνικού φορέα παροχής ακτοπλοϊκών υπηρεσιών», ο οποίος θα «είναι υπεύθυνος για τη ναυπήγηση ή την αγορά πλοίων». Τα πλοία «θα τα διαχειρίζεται ο ίδιος ο φορέας», όμως θα «μπορεί να αναθέτει τη διαχείριση κάποιων από αυτά τα πλοία με leasing ή με προγραμματικές συμφωνίες, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, όπως συμβαίνει στη Δανία ή και σε άλλους φορείς όπως εταιρείες λαϊκής βάσης νέου τύπου με συμμετοχή της Αυτοδιοίκησης». Τα περί εταιρειών «λαϊκής βάσης», κατ' όνομα, τα έχουν πληρώσει και πληρώνουν πολύ ακριβά νησιώτες και εργαζόμενοι.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ομολογεί κυνικά ότι «η ύπαρξη ενός τέτοιου δημόσιου φορέα δεν αποκλείει τη δράση ιδιωτικών εταιρειών. Ομως οι ιδιωτικές εταιρείες πρέπει να υπόκεινται σε ένα πλαίσιο αυστηρότατων κανόνων «που να ανταποκρίνονται στον κοινωνικό χαρακτήρα των υπηρεσιών και στους κανόνες ασφαλείας». Στην 8η θέση περνάει και μια γραμμή για τους ναυτεργάτες όπου πρέπει «να διασφαλιστούν με αποτελεσματικό τρόπο οι συνθήκες ασφαλούς εργασίας και η ικανοποιητική αμοιβή» τους, «η διαφύλαξη κεκτημένων, η συνεχής παρουσία της Επιθεώρησης Εργασίας».

Με τις θέσεις αυτές επί της ουσίας ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δίνει εξετάσεις στο εφοπλιστικό κεφάλαιο. Βγαίνει να δημαγωγήσει, να εγκλωβίσει συνειδήσεις αυτή την περίοδο που η κατάσταση στην ακτοπλοΐα έχει φτάσει στο απροχώρητο και καταρρέει ο μύθος ότι η πολιτική της «απελευθέρωσης» και της «ανταγωνιστικότητας» θα βελτιώσει τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες και αποδεικνύεται ότι ο κανονισμός 3577 επιβλήθηκε για να τροφοδοτήσει την επιθετικότητα και την κερδοφορία του εφοπλιστικού κεφαλαίου.

Επιχειρεί να συσκοτίσει, γιατί γνωρίζει ότι έχουν αρχίσει να ριζοσπαστικοποιούνται συνειδήσεις ναυτεργατών και νησιωτών. Οτι αυξάνονται αυτοί που, ανταποκρινόμενοι στο αγωνιστικό κάλεσμα των ταξικών δυνάμεων του ναυτεργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και του ΚΚΕ, παίρνουν θέση στην ανάπτυξη του κινήματος, γιατί αντιλαμβάνονται ότι στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες δε χωράνε η αύξηση της κερδοφορίας των εφοπλιστών και η εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών. Καταλαβαίνουν την αναγκαιότητα της ρήξης και ανατροπής με αυτή την πολιτική.