Πολύ μελάνι έχει χυθεί τις τελευταίες μέρες και ακόμα περισσότερα λόγια έχουν ειπωθεί για να κολακέψουν τη νεολαία και να παρουσιάσουν τις κινητοποιήσεις ως ένα «νέο ιδιότυπο κίνημα» των νέων, ως μια «εξέγερση» που αποτελεί απόδειξη ότι η νεολαία είναι μια συνεκτική ομάδα στην «πρωτοπορία» της κοινωνίας.

Με αφορμή τις κινητοποιήσεις που ξεδιπλώνονται με μεγαλύτερη ένταση μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου, πρωταγωνιστές στην κατάρτιση του υμνολογίου της νεολαίας - όχι για πρώτη φορά - είναι δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ομάδες που πορεύονται μαζί τους καθώς και μερίδα του Τύπου.

Κοινή συνιστώσα των παραπάνω παρεμβάσεων είναι να εμφανίσουν ως υποκείμενο της λαϊκής πάλης για κοινωνικές αλλαγές ένα κίνημα νέων που ως υπόβαθρο μπορεί να έχει τα προβλήματα που βιώνουν, που αναζητεί θολά μια καλύτερη κοινωνία, αλλά που αντικειμενικά δεν ξεπερνά τα όρια αυτής της κοινωνίας. Αντικειμενικά επίσης, στέκεται απέναντι στο εργατικό κίνημα, στην επαναστατική πάλη για την αντικατάσταση του καπιταλισμού από το σοσιαλισμό, απέναντι στην εργατική τάξη, που από τη θέση της ως η τάξη που την εκμεταλλεύεται η κυρίαρχη, που δεν έχει καμιά ιδιοκτησία σε μέσα παραγωγής, είναι η τάξη που μπορεί να κινήσει με την πάλη της τον τροχό της Ιστορίας προς τα μπρος.

Ολο αυτό το υμνολόγιο της νεολαίας ως διαταξικής κοινωνικής κατηγορίας δεν έχει τη βάση του στην αγωνία για ανάπτυξη του κινήματος της νεολαίας ή για ωρίμανση των αιτημάτων και των στόχων πάλης των νέων σε ριζοσπαστική κατεύθυνση. Αντίθετα, στοχεύει στον αποπροσανατολισμό και την αποδυνάμωση των αγώνων, στη διαμόρφωση ενός κλίματος αποστεωμένου από την ταξική πάλη, έτσι ώστε η νεολαία που ανήκει στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα - που δίκαια αγωνίζεται και κινητοποιείται - να μη διακρίνει ως ένοχο απέναντί της την πολιτική των μονοπωλίων.

Στόχος του κανακέματος είναι η νεολαία να αντιδρά γενικόλογα στο γεγονός ότι σήμερα βγαίνει στην παραγωγή με δυσμενέστερους όρους από τις προηγούμενες γενιές ως αποτέλεσμα ακριβώς της αυξανόμενης επιθετικότητας του κεφαλαίου.

Ετσι, «καταργούνται» από το λεξιλόγιο οι τάξεις, η ταξική πάλη, η εξουσία των μονοπωλίων.

Ταυτόχρονα, ως «εχθρός» παρουσιάζονται οι «μεγάλοι» που «έχουν ευθύνες» για τα προβλήματα της νεολαίας, είτε αυτοί είναι γονείς, εργαζόμενοι, είτε εργοδότες και πολιτικοί εκπρόσωποι της εξουσίας των μονοπωλίων... Ολοι στο ίδιο τσουβάλι...

Απώτερος στόχος του «εγκωμίου στη νεολαία» είναι να την απομακρύνει την εργατική και εργαζόμενη νεολαία, τα παιδιά του λαού, από τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, να αποδυναμωθεί η προοπτική της ταξικής πάλης, ακριβώς γιατί είναι αυτή η πάλη που είναι επικίνδυνη για την κυριαρχία των μονοπωλίων.

Ωστόσο, η νεολαία ως ηλικιακή ομάδα μπορεί να έχει κοινά χαρακτηριστικά που απορρέουν ακριβώς από την ηλικία, αλλά δεν αποτελεί τάξη για να καθορίζεται από ενιαία και κοινά συμφέροντα.

Οι νέοι άνθρωποι, κατά κανόνα, θα ανήκουν στην τάξη από την οποία προέρχονται, πράγμα που σημαίνει ότι το μεγαλύτερο κομμάτι της νεολαίας προορίζεται για την εργατική τάξη. Και αυτό αφορά τους μαθητές, τους φοιτητές - σπουδαστές, τους νέους εργαζόμενους.

Είναι αυτήν ακριβώς την ενότητα των συμφερόντων της πλειοψηφίας της νεολαίας με την εργατική τάξη που επιδιώκουν να αποδομήσουν οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου.

Γιατί η νεολαία μπορεί να γίνει πραγματικά επικίνδυνη όχι αν σπάσει τη μία ή την άλλη τζαμαρία, αλλά αν συνενωθεί με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα σε ένα ριζοσπαστικό ποτάμι αγανάκτησης, με αιτήματα και στόχους που ανταποκρίνονται στα δικά τους συμφέροντα.

Για να γκρεμίσουν όχι συμβολικά τη βιτρίνα, αλλά την ίδια τη σχέση παραγωγής που βασίζεται στην εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης.

Για να χτίσουν με αιτήματα και στόχους κόντρα στην εξουσία των μονοπωλίων, εκείνο το μέτωπο που θα ανοίγει το δρόμο για τη διεκδίκηση της λαϊκής εξουσίας.

Ασχετο: Εσπευσαν σαν έτοιμοι από καιρό οι διάφοροι αναλυτές και οι ειδικοί ρεπόρτερ, άλλος για να διαπιστώσει «έλλειψη ενημέρωσης», άλλος να προλάβει τις «θεωρίες συνωμοσίας», άλλος να προειδοποιήσει κι όλοι μαζί να υπονοήσουν - πόσο πιο ανοιχτά; - «τα κεφάλια μέσα». Πειράζει που η προβοκάτσια κάνει «μπαμ»; Κι ότι το λαϊκό κίνημα έχει πλέον αρκετή εμπειρία και για να επαγρυπνεί και για να αντιμετωπίσει σχέδια που κεντρικό στόχο έχουν να υπονομεύσουν τους αγώνες του;