Επιταχύνει τις διαδικασίες στήριξης του τραπεζικού κεφαλαίου η κυβέρνηση της ΝΔ, στα πλαίσια του - κρατικομονοπωλιακής υφής -προγράμματος «ενίσχυσης της ρευστότητας» με κεφάλαια ύψους 28 δισ. ευρώ. Αν μη τι άλλο αποδεικνύεται και ομολογείται στην πράξη, με αφορμή την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης, ο ταξικός ρόλος του κράτους, η καθοριστική συμβολή του στην αναπαραγωγή του κοινωνικού κεφαλαίου, ειδικά σε περιόδους κρίσης, όταν η παραγωγική αλυσίδα, η ομαλή της λειτουργία, σπάει και διαλύεται σε αναρίθμητα κομμάτια.

Χτες, υπογράφηκε απόφαση του υπουργείου Οικονομικών (Γενικό Λογιστήριο του Κράτους), με την οποία ενεργοποιείται το τρίτο σκέλος του προγράμματος των 28 δισ. το οποίο αφορά τη σύναψη δανείων από την πλευρά των τραπεζών, με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, ύψους 15 δισ. ευρώ. Και ενώ η κυβέρνηση δίνει απλόχερα τη βοήθειά της - με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων - προς το τραπεζικό κεφάλαιο, την ίδια στιγμή αρνείται να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματα της φτωχομεσαίας αγροτιάς, εμμένοντας στο πρόγραμμα των 500 εκατ. ευρώ, τα περισσότερα των οποίων αφορούν ενισχύσεις του ΕΛΓΑ, που ούτως ή άλλως είχαν προγραμματιστεί να δοθούν.

Σε μια εποχή δύσκολη για τους μεγαλομετόχους - κεφαλαιούχους των τραπεζών, καθώς η δυνατότητα αναζήτησης δανειστικών κεφαλαίων από τη διεθνή αγορά γίνεται με δυσχερείς όρους (αυξημένα επιτόκια), έρχεται η κυβέρνηση της ΝΔ να προσφέρει στις τελευταίες την εγγύηση του Δημοσίου, για δάνεια που θα συνάψουν έως το τέλος του 2009. Παροχή κρατικής εγγύησης σημαίνει ότι αν, για οποιοδήποτε λόγο, η τράπεζα δεν καλύψει τις δανειακές της υποχρεώσεις, αυτές μεταφέρονται αυτομάτως στον εγγυητή του δανείου, στην προκειμένη περίπτωση το Ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή στο φορολογούμενο πολίτη. Τα σχετικά δάνεια θα έχουν διάρκεια από 3 μήνες έως 3 χρόνια και ως οροφή των εγγυήσεων τίθενται τα 15 δισ. ευρώ. Τα άλλα δύο σκέλη του προγράμματος, τα οποία έχουν ήδη ενεργοποιηθεί, αφορούν τη συμμετοχή του κράτους στο μετοχικό κεφάλαιο των τραπεζών με 5 δισ. ευρώ και την παροχή ρευστότητας στις τράπεζες, μέσω της έκδοσης ομολόγων ύψους 8 δισ. ευρώ. Η προκλητική και πρωτοφανής αυτή στήριξη των τραπεζών, σε συνθήκες μάλιστα οξείας δημοσιονομικής κρίσης, δεν εγγυάται σε καμία περίπτωση ότι θα αντιμετωπιστούν και τα προβλήματα ρευστότητας στην αγορά. Και αυτό επειδή το πρωτογενές αίτιο της υποβόσκουσας και στην ελληνική οικονομία κρίσης δεν είναι οι διαταραχές που εμφανίζονται στα πεδία της τραπεζικής χρηματοδότησης της οικονομίας, αλλά η καχεξία των λαϊκών εισοδημάτων, η κάθετη πτώση της αγοραστικής δύναμης των μισθών και των συντάξεων, τα οποία δεν μπορούν να ανταποκριθούν στην αυξημένη παραγωγική ικανότητα της βιομηχανίας (κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου).