Πληθαίνουν το τελευταίο διάστημα οι απολύσεις εργαζομένων στο νομό Λάρισας, αυξάνοντας, ακόμα περισσότερο τα ήδη μεγάλα ποσοστά της ανεργίας στην περιοχή, ενώ, ταυτόχρονα, εντείνεται η εργοδοτική ασυδοσία και αυθαιρεσία στο όνομα της οικονομικής κρίσης. Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου (ΕΚΛ) το τελευταίο τρίμηνο οι απολύσεις στο νομό φτάνουν τις 250, ενώ από το 2004 ο αριθμός τους αγγίζει τις 2.000!

Πρόκειται για στοιχεία που προέρχονται μόνο από τις καταγγελίες εργαζομένων που έγιναν γνωστές, καθώς τα επίσημα στοιχεία σχετικά με τον αριθμό των απολύσεων και τους εγγεγραμμένους ανέργους στο νομό, οι αρμόδιοι του ΟΑΕΔ αρνούνται πεισματικά να τα δώσουν στο ΕΚΛ, που έχει υποβάλλει πολλές φορές σχετικό αίτημα στο τοπικό υποκατάστημα του Οργανισμού.

Οι απολύσεις του τελευταίου τριμήνου αφορούν κυρίως εργαζόμενους σε επιχειρήσεις που σχετίζονται με την οικοδομική δραστηριότητα, το μέταλλο, την κλωστοϋφαντουργία και άλλους κλάδους. Σχετικά, δε, με τις 2.000 απολύσεις που έγιναν τα τελευταία τέσσερα χρόνια, αυτές αφορούν στους κλάδους κλωστοϋφαντουργίας, τροφίμων και μετάλλου. Επίσης, όπως κατήγγειλε η διοίκηση του ΕΚΛ, πληθαίνουν τα κρούσματα εργοδοτών που, με την απειλή της απόλυσης, απαιτούν από τους εργαζόμενους να δεχτούν μείωση των ήδη χαμηλών μισθών, να δεχτούν να δουλεύουν είτε περισσότερες ώρες χωρίς αποδοχές, ή λιγότερες μέρες τη βδομάδα, όποτε τους χρειάζονται.

«Το ξεσάλωμα των βιομηχάνων γίνεται γιατί έχουν τη στήριξη της κυβέρνησης, της αξιωματικής αντιπολίτευσης» τόνισε στη συνέντευξη Τύπου ο Τ. Τσιόγκας, πρόεδρος του ΕΚΛ. Και πρόσθεσε: «Στηρίζεται από την ΕΕ, η οποία με κάθε τρόπο επιδιώκει την κερδοφορία των βιομηχάνων, τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων». Απευθύνοντας κάλεσμα ταξικής συσπείρωσης και αλληλεγγύης στους εργαζόμενους, ο Τ. Τσιόγκας, κατέληξε: «Το Εργατικό Κέντρο τονίζει, καμία θυσία για την πλουτοκρατία. Χρειάζεται μαζικοποίηση και συσπείρωση στα Σωματεία, τα Συνδικάτα και καθημερινός αγώνας για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων, κατά των απολύσεων. Απαιτείται αποδυνάμωση του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, ο οποίος βάζει πλάτη στην υλοποίηση της αντεργατικής πολιτικής».