Κρατώντας τον πήχη των διεκδικήσεων στο ύψος των πραγματικών και σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης, οι αντιπρόσωποι στην ετήσια Γενική Συνέλευση του Εργατικού Κέντρου Λάρισας (ΕΚΛ) υπερψήφισαν την περασμένη Κυριακή το ταξικό διεκδικητικό πλαίσιο του ΕΚ για το 2006. Ταυτόχρονα, υπερψήφισαν και τον απολογισμό δράσης της διοίκησης για το 2005. Στη Γενική Συνέλευση, εγκρίθηκαν ομόφωνα και τρία ψηφίσματα καταδίκης του αντικομμουνιστικού μνημονίου, της ακρίβειας και της «Οδηγίας Μπολκεστάιν».

Στον πλούσιο απολογισμό δράσης για το 2005, ο Τ. Τσιόγκας, πρόεδρος του ΕΚΛ, στάθηκε ιδιαίτερα στις εργατικές κινητοποιήσεις στις οποίες πρωτοστάτησαν οι ταξικές δυνάμεις, κατά της ανεργίας, των απολύσεων, των ιδιωτικοποιήσεων, για την προάσπιση της Κοινωνικής Ασφάλισης, της δωρεάν Υγείας και Παιδείας. Με πρωτοβουλία του ΕΚΛ οργανώθηκαν τον περασμένο χρόνο πέντε πανεργατικές απεργίες και άλλες κλαδικές.

Το ΕΚΛ πήρε πρωτοβουλίες και οργάνωσε τη μάχη για το ωράριο και την ακρίβεια. Προχώρησε σε καταλήψεις στο ΙΚΑ, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της Υγείας, στο ξενοδοχείο ΔΙΒΑΝΙ ενάντια στις απολύσεις, στην Περιφέρεια Θεσσαλίας, για να σταματήσει η καύση του ΠΕΤ-ΚΟΚ και οι απολύσεις από την ΑΛΦΑ ΚΕΡΑΜΙΚΑ, στον ΟΑΕΔ, για να δοθεί έκτακτη οικονομική ενίσχυση στους ανέργους. Επίσης, με δυναμική παρέμβαση του εργαζόμενου λαού της πόλης, συνέβαλε ώστε να ματαιωθεί ημερίδα του ΤΕΙ Λάρισας, που γινόταν με τη συμμετοχή του ΝΑΤΟ.

«Οι αγώνες αυτοί - υπογράμμισε ο Τ. Τσιόγκας - παρά τις αδυναμίες και παρά το γεγονός ότι δε βοήθησαν όλες οι παρατάξεις, συνέβαλαν στο να μαζικοποιηθούν τα σωματεία, αποκτήθηκε σημαντική εμπειρία και βελτιώθηκε η λειτουργία τους. Συσπειρώθηκαν περισσότεροι εργαζόμενοι σε ταξική κατεύθυνση».

Και τόνισε: «Το 2006 πρέπει ν' αναμετρηθούμε με τις αδυναμίες μας. Η διοίκηση του ΕΚΛ να βελτιώσει τη λειτουργία της, αλλά, κυρίως, να βοηθήσουμε στην οργάνωση και την ενότητα της εργατικής τάξης. Να κατανοηθεί όλο και σε πλατύτερα στρώματα η ανάγκη για ανατροπή αυτής της πολιτικής. Απαραίτητη προϋπόθεση να πειστεί η εργατική τάξη ότι με τον αγώνα της μπορεί ν' αλλάξει την κατάσταση. Προϋπόθεση, γι' αυτό είναι να βελτιωθεί η λειτουργία των σωματείων, να γίνουν μαζικές εγγραφές, κυρίως, νέων και γυναικών. Ο κάθε κλάδος να δει τα ιδιαίτερα προβλήματα να δημιουργηθούν σωματειακές επιτροπές ν' αξιοποιηθεί η πείρα. Με συνελεύσεις, περιοδείες, συσκέψεις, ανακοινώσεις, να έρθουμε σε επαφή με τους εργαζόμενους, να ζωντανέψουν τα σωματεία και να δράσουν σε ταξική κατεύθυνση».

«Ο αγώνας της εργατικής τάξης θα είναι αποτελεσματικός όσο δυναμώνει η αντιμονοπωλιακή - αντιιμπεριαλιστική συσπείρωση - συμμαχία για τη διεκδίκηση βαθιών, ριζικών αλλαγών στο επίπεδο της οικονομίας και της εξουσίας. Γιατί μόνο όταν η εξουσία ασκείται από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της και υπηρετεί τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων, μόνο όταν η οικονομία αναπτύσσεται με κριτήριο την ευημερία του λαού και όχι τα κέρδη του κεφαλαίου. Μόνο όταν τα βασικά μέσα παραγωγής και ο πλούτος που παράγεται γίνει κτήμα και περιουσία των ανθρώπων του μόχθου μπορεί ν' αλλάξει η κατάσταση και να επιλυθούν τα χρόνια προβλήματα που βασανίζουν τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους» κατέληξε ο Τ. Τσιόγκας.