Οι Θέσεις της ΚΕ και οι Αποφάσεις του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ για τα καθήκοντα του Κόμματος και την αντίληψή μας για το σοσιαλισμό αποτελούν μετρήσιμο βήμα προόδου και ωριμότητας που έχει κάνει το Κόμμα μας, της ιδεολογικής και πολιτικής ισχυροποίησής του, στο επίπεδο της ταξικής πάλης, για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, τη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου (ΑΑΔΜ), την πάλη για τη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία, την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Τα δύο ζητήματα του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, διαλεκτικά δεμένα μεταξύ τους, συμβάλλουν στην ανάπτυξη της Μαρξιστικής - Λενινιστικής θεωρίας, εμπλουτίζουν την προγραμματική αντίληψη του ΚΚΕ για το Σοσιαλισμό, την επικαιρότητα και αναγκαιότητά του, καθώς αποτελούν και συμβολή του ΚΚΕ στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα για την ανασύνταξη του αντιιμπεριαλιστικού - αντιμονοπωλιακού κινήματος.

Τα δύο κείμενα περιέχουν πολύτιμα εφόδια στην ιδεολογικοπολιτική διαπάλη του ΚΚΕ με την αστική τάξη, το ρεφορμισμό και τον οπορτουνισμό - τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, και τους ακραιφνείς εθνικιστές και συντηρητικούς, τον ΛΑ.Ο.Σ.

Eίναι πολύ σημαντικό ότι το ΚΚΕ κάνει μια ουσιαστική συζήτηση για ένα τόσο δύσκολο θέμα, για την αντίληψή μας για το Σοσιαλισμό. Και το σημαντικότερο είναι ότι στη συζήτηση συμμετέχουν χιλιάδες μέλη του ΚΚΕ και συναγωνιστές στη χώρα μας, με έντονο ενδιαφέρον και συμμετοχή από 90 Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα, ενώ την ίδια ώρα οι δυνάμεις του ΚΚΕ βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ, της ΝΔ και των άλλων κομμάτων του ευρωμονόδρομου.

Συζητάμε για τη στρατηγική μας εμπλουτισμένη από την πείρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης από τα μεγάλα επιτεύγματα, αλλά και τις αδυναμίες, τα λάθη και την οπορτουνιστική επίδραση στο κομμουνιστικό κίνημα.

Η κριτική αποτίμηση από το ΚΚΕ γίνεται με δεδομένη την υπεράσπιση της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ και στις άλλες χώρες.

Μια από τις πιο επικίνδυνες μεθόδους διαστρέβλωσης της Μαρξιστικής - Λενινιστικής θεωρίας είναι ο εκλεκτικισμός, η συρραφή αποσπασμάτων των κλασικών, πολύ περισσότερο γίνεται επικίνδυνη η χρησιμοποίηση «τσιτάτων» - χαρακτηριστικό γνώρισμα των αστών, των ρεφορμιστών και των οπορτουνιστών - για να αποδομήσουν, να διαστρεβλώσουν και να συκοφαντήσουν την ουσία της σκέψης, την επαναστατική γραμμή για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Το ΚΚΕ δεν αιφνιδιάστηκε από την πολεμική που εξαπέλυσαν από κοινού η αστική τάξη, με τους ρεφορμιστές και τους οπορτουνιστές. Στόχευση αυτής της πολεμικής είναι η αποδόμηση της αναγκαιότητας της σοσιαλιστικής επανάστασης και «της δικτατορίας του προλεταριάτου», δηλαδή της επαναστατικής εργατικής εξουσίας.

Είναι γεγονός ότι η πλουτοκρατία, ρεφορμιστές και οπορτουνιστές δεν τόλμησαν ουσιαστικά να δημοσιεύσουν και να αντιπαρατεθούν με τις Θέσεις και τις Αποφάσεις του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ και αυτό αποκαλύπτει την αδυναμία τους. Με «κονσέρβες» σημειώματα και εκπομπές, μέσα από τα ιδιωτικά και κρατικά έντυπα και ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ που ανέσυραν από το μουχλιασμένο μπαούλο, συμμετέχουν στην αντικομμουνιστική εκστρατεία με όχημα τη «σταλινολογία», προβάλλοντας φαιδρά αντιεπιστημονικά - ανιστόρητα επιχειρήματα.

Οι οπορτουνιστές, με την οργανωμένη τους μορφή τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, συμμετέχουν στην αντικομμουνιστική εκστρατεία, εκτοξεύοντας ανυπόστατους χαρακτηρισμούς και κατηγορίες ενάντια στο ΚΚΕ.

Το σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που ενέκρινε στο πρόσφατο συνέδριό του, στον πυρήνα του οποίου περιλαμβάνει και επαναλαμβάνει την πίστη του στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα της ΕΕ και στον εξανθρωπισμό δήθεν του καπιταλιστικού συστήματος, στα πλαίσια της διαχείρισης της σοσιαλδημοκρατίας με το ΠΑΣΟΚ, διεγείρει τα αντικομμουνιστικά του αντανακλαστικά και με φαιδρά επιχειρήματα επιτίθεται ενάντια στο ΚΚΕ, προκειμένου να ανακόψει τις αυξανόμενες φυγόκεντρες τάσεις της πολιτικής του επιρροής.

Χαρακτηριστικό είναι το άρθρο στην Κυριακάτικη Αυγή της 22.2.09, σχετικά με το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ, με τον τίτλο «Το τέλος της περιπλάνησης ενός αδέσποτου δορυφόρου», με το οποίο επιβεβαιώνεται ότι ο χυδαίος αντικομμουνισμός αποτελεί απαραίτητο συστατικό του οπορτουνισμού.

Ιστορικά έχει καταγραφεί η αντικομμουνιστική υστερία των οπορτουνιστών ενάντια στο ΚΚΕ και γενικότερα στο κομμουνιστικό κίνημα.

Ετσι ο λιβελογράφος επικεντρώνει, όπως είναι αναμενόμενο, τα πυρά του στις θέσεις του ΚΚΕ για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στην ΕΣΣΔ και τις αιτίες της ανατροπής της. Βάζει πλάτη στην αντικομμουνιστική συνεργασία της αστικής τάξης και των κομμάτων της που βρίσκεται σε εξέλιξη με όχημα τη «σταλινολογία». Ωστόσο, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του, δεν μπορεί να συναγωνιστεί μορφές όπως αυτή του Γ. Βότση, της «Ελευθεροτυπίας», που έχουν «ασπρίσει τα μαλλιά του» στον αντικομμουνισμό και την «πάλη κατά του σταλινισμού», στο «Βήμα», γενικότερα στο συγκρότημα Λαμπράκη κ.α. που λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία.

Δεν αποτελεί βέβαια έκπληξη η χρησιμοποίηση χυδαίων υβριστικών χαρακτηρισμών για το ΚΚΕ και την πολιτική του, από το λιβελογράφο, όπως αυτά περί «καθεστωτικής λογικής ...χαρακτηριστικό μόνο των χειρότερων στιγμών του κομμουνιστικού κινήματος» ή ότι «Το ΚΚΕ αποτελεί ένα δορυφορικό, καθεστωτικό και εξουσιαστικό κόμμα το οποίο απώλεσε το κέντρο γύρω από το οποίο περιστρεφόταν (ΕΣΣΔ) και ...πλέον να βρίσκει τον εαυτό του περιστρεφόμενο πια γύρω από ένα νέο κέντρο αυτό της αστικής εξουσίας». Τέτοιου είδους βρώμικη πολεμική αποτελούσε πάντοτε ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά των οπορτουνιστών, φυσική απόρροια της έλλειψης ιδεολογικών - πολιτικών επιχειρημάτων.

Προσπαθεί να αντιπαρατεθεί με την επιστημονική ανάλυση που κάνει το ΚΚΕ στις Θέσεις του για το σοσιαλισμό, με φαιδρότητες όπως με το να χρεώνει στο ΚΚΕ «ψυχολογικο-πολιτική άρνηση του συμβάντος», δηλαδή της ανατροπής του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ. Καταλήγει στο αστείο αυτό συμπέρασμα, επειδή το ΚΚΕ μιλάει όχι για κατάρρευση αλλά για ανατροπή, επιδιώκοντας να χρεώσει στο ΚΚΕ την άποψη ότι η ανατροπή ήταν «από τα μέσα μεν, αλλά με εξωτερική παρέμβαση». Και τούτο τη στιγμή που το ΚΚΕ στη Θέση 10 της ΚΕ για το σοσιαλισμό διακηρύσσει ξεκάθαρα «δίνουμε προτεραιότητα στους εσωτερικούς παράγοντες (χωρίς να αγνοούμε την επίδραση των εξωτερικών) γιατί η αντεπαναστατική ανατροπή δεν προήλθε από ιμπεριαλιστική στρατιωτική επέμβαση, αλλά από τα μέσα και από τα πάνω, με την πολιτική του ΚΚ». Αυτή η κρυστάλλινη θέση μεταφράζεται από τον ΑΚ ως «από τα μέσα μεν, αλλά με εξωτερική παρέμβαση» !! Για τους οπορτουνιστές ισχύει πάντα η παλιά κλασική συνταγή: «Αν η αλήθεια δε συμφωνεί με μας, τόσο το χειρότερο για την αλήθεια».

Αντί να αντιμετωπίσει με ιδεολογικούς και πολιτικούς όρους τα ντοκουμέντα του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ που επιχειρούν επιστημονική, κοινωνική, ταξική, οικονομική ανάλυση της πορείας της ΕΣΣΔ στην πρώιμη - ανώριμη σοσιαλιστική βαθμίδα του κομμουνιστικού κοινωνικού - οικονομικού σχηματισμού, κατηγορεί το ΚΚΕ ότι διαχωρίζει τη σοβιετική ιστορία σε «σταλινική περίοδο» και «καταδικάζει» την «υπόλοιπη σοβιετική ιστορία ...για την αποκατάσταση της καθεστωτικής εξουσιαστικής λογικής που έπληξε το κομμουνιστικό κίνημα τον προηγούμενο αιώνα». Είναι δυνατόν να προχωρήσει κανείς σε ιδεολογική αντιπαράθεση με τέτοιου είδους φληναφήματα, που προέρχονται από τη σχολή ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, έτσι πετάει μία εφετζίδικη ατάκα για να μην πει τίποτε επί της ουσίας. Αλλά για να αντιληφθεί κανείς το ...βάθος της σκέψης του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αρκεί να παραθέσουμε το συμπέρασμα της ...ιδεολογικής του ανάλυσης που καταλήγει στο ότι «Η διχοτόμηση των στοιχείων μιας εξέγερσης και η καταδίκη ενός μέρους επιτρέπει/δικαιολογεί στο κόμμα να ονοματίζει αυτό τι είναι και τι όχι εξέγερση». Ενώ ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που δε «διχοτομεί τα στοιχεία μιας εξέγερσης» ανακάλυψε την εξέγερση στους κουκουλοφόρους, έτσι μιλώντας για την «αριστερά», ότι πρέπει να «εντάξει στη συλλογική, βαθιά δημοκρατική και αγωνιστική σχεδιασμένη πολιτική δράση της, τις προσδοκίες και τις αγωνίες ακόμη και εκείνων που σήμερα μπορούν να αντιδρούν μόνο με όρους καταστροφής»*, όπως επί λέξει αναφέρεται στη διπλανή με το άρθρο στήλη της «Αυγής», «Ορθώς Κείμενα», στην οποία αναδημοσιεύεται άρθρο από την εφημερίδα «Η Εποχή». Ας μην καμώνεται λοιπόν πως θίγεται ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, όταν το ΚΚΕ ξεκάθαρα καταγγέλλει τον τυχοδιωκτισμό και τον καιροσκοπισμό του «να χαϊδεύει αυτιά κουκουλοφόρων».

Πάει πολύ να χαρακτηρίζει το «ιδεολογικό σύστημα αναφοράς του ΚΚΕ στενό και αφυδατωμένο σε σχέση με τον πλούτο της μαρξικής (sic της μαρξικής - αφού ο όρος μαρξισμός δεν περιλαμβάνεται στο λεξιλόγιο του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ), κομμουνιστικής και ευρύτερης αριστερής σκέψης και θεωρίας», να μέμφεται το ΚΚΕ ότι μεταθέτει «τη χειραφετική στιγμή (ναι, έτσι ακριβώς τη ...χειραφετική στιγμή) στο απώτερο μέλλον» και να εκτοξεύει τη χυδαία συκοφαντία ότι το ΚΚΕ περιστρέφεται γύρω από την αστική εξουσία.

Ποιος τα λέει αυτά; Θαυμάστε την αντίληψη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για την κοινωνική αλλαγή, όπως την περιγράφει το στέλεχός του: «...η χειραφετητική διαδικασία απαιτεί διαρκή αυτοπαρατήρηση. Οι συλλογικότητες που προσπαθούν να ενισχύσουν εκείνα τα χαρακτηριστικά που υπερβαίνουν την εξουσιαστική λογική (αλληλεγγύη, δημοκρατία, ισότητα) δεν μπορούν να θεωρούν δεδομένη την υπέρβαση, αλλά διακύβευμα κάθε στιγμή». Οι άνθρωποι έχουν χάσει δύο ολόκληρους αιώνες! Παρακάμπτουν τον αιώνα που γέννησε το μεγαλύτερο γεγονός της Ιστορίας, την Οχτωβριανή Επανάσταση, την πρώτη Σοσιαλιστική Επανάσταση, που δημιούργησε το πρώτο στον κόσμο εργατικό κράτος. Γυρνάνε πίσω στο 18ο αιώνα, στη Γαλλική Επανάσταση και προσπαθούν να πλασάρουν για νέες ιδέες τα συνθήματα της αστικής τάξης για ισότητα, αδελφότητα και ελευθερία, συνθήματα και ιδέες που η αστική τάξη ποδοπάτησε εδώ και αιώνες, περνώντας οριστικά και αμετάκλητα στο στάδιο της πιο βάρβαρης αντιδραστικότητας.

Οι λιβελογράφοι και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που έχουν διαγράψει από το λεξιλόγιό τους, αποστρέφονται και δεν αντέχουν ούτε να προφέρουν τις λέξεις: επανάσταση, ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας και της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Που τις αντικαθιστούν με φληναφήματα και μπουρμπουλήθρες για «χειραφετική στιγμή», «χειραφετική διαδικασία», «αλληλεγγύη, δημοκρατία, ισότητα», έχουν το θράσος να εκτοξεύουν σε βάρος του ΚΚΕ τη λάσπη ότι «προσδένεται στο άρμα της σημερινής αστικής εξουσίας».

Είναι γεγονός ότι οι Θέσεις και οι Αποφάσεις του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ κέντρισαν το ενδιαφέρον σε φίλους και εχθρούς - ταξικούς αντιπάλους.

Οι καπιταλιστές και τα μικρόφωνά τους ρεφορμιστές, οπορτουνιστές τόσο στο επίπεδο των αστικών κρατών όσο και στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις ΕΕ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, Παγκόσμια Τράπεζα, G7 κ.α. γνωρίζουν ότι η οικονομική κρίση επιδρά καταλυτικά στη ριζοσπαστικοποίηση της συνείδησης της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας και αυτήν την πορεία θέλουν να την ανακόψουν με την ένταση της ιδεολογικής τρομοκρατίας και τον αντικομμουνισμό.

Η πλουτοκρατία με τα κόμματα της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΛΑ.Ο.Σ., αλλά και τους οπορτουνιστές ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι ο πολιτικός χρόνος στη φάση όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης είναι κρίσιμος για τη χειραγώγηση του εργατικού κινήματος, για την επιτάχυνση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων προσβλέποντας στην επόμενη μέρα, για τη συνέχιση της απρόσκοπτης εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.

Το ΚΚΕ με τις Αποφάσεις του 18ουΣυνεδρίου του έβαλε στο επίκεντρό της προσοχής του, τόσο με τη συζήτηση για τον απολογισμό δράσης και τα καθήκοντά του για το επόμενο διάστημα, όσο και με τη συζήτηση για το σοσιαλισμό: Την ολόπλευρη προετοιμασία και ισχυροποίησή του, την ανασύνταξη του εργατικού και του γενικότερου λαϊκού κινήματος, ώστε να κάνει το σύνθημα της «Αντεπίθεσης» πράξη. Για να μη χαθεί άλλος χρόνος, να επισπευσθούν οι διεργασίες της συγκρότησης της μεγάλης κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, που θα αναμετρηθεί νικηφόρα με την αστική τάξη, τις δυνάμεις του οπορτουνισμού, της υποταγής και του συμβιβασμού, για τη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία.

Η πλήρης απώλεια της ψυχραιμίας αστών και οπορτουνιστών δείχνει ότι βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο. Εμπρός, με τη δράση μας, να τον ανοίξουμε διάπλατα.

*Αυγή 22.02.2009 : «Ενας κόσμος γεμάτος τυχοδιώκτες και προβοκάτορες», αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Η εποχή» 14.12.2008