Την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας τίμησαν προχτές στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Φιλολογικού στο Πανεπιστήμιο Πάτρας, νέες και νέοι που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Οργάνωσης Σπουδάζουσας Πάτρας. Το πανό που δέσποζε στο χώρο, έδινε και το στίγμα της εκδήλωσης: «Πάλη για την ισοτιμία της γυναίκας. Πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού. Πάλη για το σοσιαλισμό».

Κεντρική ομιλήτρια ήταν η Ειρήνη Κρανιά, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ, η οποία ανέδειξε ζητήματα που η καπιταλιστική κοινωνία και τα αστικά ΜΜΕ αποκρύπτουν, σημειώνοντας σχετικά: «Η γυναικεία ανισοτιμία έχει ταξική ρίζα. Τα τελευταία χρόνια σε αρκετές χώρες αναδεικνύονται γυναίκες πρωθυπουργοί, πρόεδροι, υπουργοί κτλ. Πανηγυρίζουν πολλοί ότι αυτό σηματοδοτεί στροφή στη θέση που έχει πλέον η γυναίκα στην κοινωνία κτλ. Η υπουργός Απασχόλησης μήπως πρωτοστάτησε για να απαγορευτεί ξανά η νυχτερινή εργασία των γυναικών στη βιομηχανία επειδή είναι γυναίκα; Ισα - ίσα. Προώθησε μέτρα που χειροτέρευσαν τη θέση των γυναικών. Μήπως η Κοντολίζα Ράις, όπως και τώρα η Χίλαρι Κλίντον, δίστασαν ή εμποδίστηκαν από καμιά γυναικεία ευαισθησία και δεν έπαιξαν (ως άξια στελέχη κυβερνήσεων του κεφαλαίου) καθοριστικό ρόλο στους πολέμους που δολοφόνησαν χιλιάδες Παλαιστίνιους, Αφγανούς, Ιρακινούς, γυναίκες, άνδρες και παιδιά;».

Στη συνέχεια, επεσήμανε πως «τα πράγματα δεν είναι ίδια για όλες τις γυναίκες. Δεν είναι ίδιες οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει μια 20χρονη φοιτήτρια, που, για να σπουδάσει και να βοηθήσει την οικογένειά της, αναγκάζεται π.χ. να κάνει ιδιαίτερα μαθήματα και να δουλεύει χωρίς ένσημα, ή να δουλεύει σε εμπορικό κατάστημα part time, αντιμέτωπη με ένα σωρό επαγγελματικές ασθένειες και η κόρη ενός εφοπλιστή που, όπως άνετα μπορεί να πληρώσει για τα μεταπτυχιακά της, το ίδιο άνετα αύριο θα πληρώσει για να γεννήσει στο ιδιωτικό μαιευτήριο ή για να κάνει εξετάσεις στο ιδιωτικό ερευνητικό κέντρο και όχι στο ΙΚΑ».

Και υπογράμμισε: «Οσο κι αν παιδευτεί κανείς ψάχνοντας ανάμεσα στα πρότυπα των "σύγχρονων", "χειραφετημένων" γυναικών, που πλασάρονται, πουθενά δε θα βρει το πρότυπο της γυναίκας αγωνίστριας. Η ένταξη όμως στη συλλογική πάλη, η πάλη μέσα από το κίνημα, το φοιτητικό, το εργατικό, το γυναικείο, είναι όρος απαραίτητος, ώστε μια γυναίκα να ανοίξει το δρόμο για την αληθινή της χειραφέτηση. Ατομικές λύσεις δεν υπάρχουν».

Καταλήγοντας, η Ε. Κρανιά τόνισε: «Για το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, ο αγώνας για τη χειραφέτηση της γυναίκας είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Οι νέοι βιώνουν τις συνέπειες της ανισοτιμίας, όχι μόνο μέσα από ό,τι προβλήματα αυτή δημιουργεί για τις γυναίκες. Αλλά και μέσα από τις συνέπειες που αυτή έχει στις σχέσεις των δύο φύλων, από το περιεχόμενο που αποκτούν οι σχέσεις των δύο φύλων στον καπιταλισμό. Οι εκμεταλλευτικές σχέσεις που υπάρχουν στην παραγωγή αντανακλώνται και στις κοινωνικές σχέσεις. Χωρίς όμως να ξεριζωθούν οι εκμεταλλευτικές παραγωγικές σχέσεις, δεν μπορούν να αλλάξουν οι κοινωνικές σχέσεις».