Η Αστυνομική Διεύθυνση Καρδίτσας - επικαλούμενη τον νόμο περί «προστασίας των προσωπικών δεδομένων» - αρνήθηκε να δώσει στη δημοσιότητα το όνομα του οικοδόμου, που σκοτώθηκε πέφτοντας από ύψος 9 μέτρων, την ώρα που δούλευε σε σκεπή αποθήκης, στο Αγναντερό Καρδίτσας. Δε δημοσιοποίησε ούτε και το όνομα της κατασκευαστικής εταιρείας στην οποία εργαζόταν ο νεκρός οικοδόμος. Το μόνο που μάθαμε, επισήμως, γ' αυτόν τον άνθρωπο είναι ότι ήταν μετανάστης, αλβανικής καταγωγής και έχασε τη ζωή του σε ηλικία μόλις 39 ετών.

Αλήθεια, ποια προσωπικά δεδομένα προστατεύονται με την απόκρυψη του ονόματος ενός εργάτη που έχασε τη ζωή του την ώρα της δουλειάς; Δεν πρόκειται για ύποπτο που κατηγορείται για εγκλήματα, ή άλλες παρανομίες και επειδή μπορεί, στο τέλος, να αποδειχτεί αθώος, πρέπει να προστατευθεί. Ούτε για άνθρωπο με «ιδιαιτερότητες», οι οποίες δε θα ήθελε να γίνουν γνωστές. Ούτε για κάποιον που αυτοκτόνησε και οι συγγενείς του θέλουν να προστατευτεί η μνήμη του. Πρόκειται για μετανάστη εργάτη που έβγαζε το ψωμί του δουλεύοντας τίμια και έπεσε στη μάχη για το μεροκάματο.

Το όνομά του, επομένως, πρέπει να γίνει γνωστό, καθώς είναι ένα από τα ηρωικά παιδιά της εργατικής τάξης, που παλεύουν σκληρά για τη ζωή και χύνουν το αίμα τους στο βωμό της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Σ' αυτό το καθήκον ανταποκρίθηκε, ως όφειλε, ο «Ρ», φροντίζοντας να μάθει, από άλλες πηγές, τα στοιχεία του νεκρού εργάτη. Πρόκειται για τον Μεχτί Σαναμέτι του Σεϊχάν, ο οποίος δούλευε στην κατασκευαστική εταιρεία «ΒΙΟΜΕΤΑΛΚΟ» που έχει την έδρα της στη Λάρισα. Και αιτία του τραγικού θανάτου του είναι η παντελής έλλειψη μέτρων ασφάλειας και προστασίας στο χώρο της εργασίας του, για την οποία, προφανώς, την ευθύνη φέρει η εργοδοσία.

Ο Μεχντί, λοιπόν, δε θα μείνει «ένας άγνωστος Αλβανός που σκοτώθηκε για άγνωστους λόγους, πέφτοντας από τη στέγη αποθήκης σε ένα χωριό της Καρδίτσας», όπως πιθανώς να ήθελε ο εθνικιστικός ρατσισμός και η ταξική βία της εργοδοσίας και του επίσημου ελληνικού κράτους. Το όνομά του είναι γραμμένο στη μεγάλη λίστα των θυμάτων της εργατικής τάξης και η μνήμη του θα μείνει στα ταξικά του αδέλφια ως θύμα εργοδοτικής εγκληματικότητας.