Μας λένε ότι η ΕΕ είναι ένωση «ισότιμων εταίρων». Τι ισχύει;
Η ΕΕ συνιστά μια διακρατική καπιταλιστική ένωση που υπηρετεί την αναπαραγωγή του καπιταλιστικού συστήματος, την ενδυνάμωση του ευρωενωσιακού καπιταλισμού. Δεν είναι μια ένωση «ισότιμων» εταίρων όπως θέλουν να την πλασάρουν στους λαούς οι θιασώτες της, τα κόμματα του κεφαλαίου, νεοφιλελεύθερα και σοσιαλδημοκρατικά. Η διαβόητη σύγκλιση που επαγγέλλονταν δεν ήρθε ποτέ και ούτε πρόκειται να έρθει. Η ανισομετρία ανάμεσα στα κράτη - μέλη της διευρύνεται, διαμορφώνονται πολλές ομάδες κρατών - μελών, οξύνονται οι αντιθέσεις στο εσωτερικό της. Μερικά πρόσφατα παραδείγματα σχετικά με την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης.
Αρχικά, στην προσπάθειά τους για διαμόρφωση ενιαίας πολιτικής, εκφράστηκαν διαφωνίες ανάμεσα στα κράτη - μέλη, π.χ., για το αν πρέπει να ενισχυθούν οι τράπεζες ή οι βιομηχανίες, στο ζήτημα χαλάρωσης του Συμφώνου Σταθερότητας, στον προστατευτισμό των οικονομιών ή στη συνέχιση της απελευθέρωσης. Εδώ εμφανίστηκαν αντιθέσεις Αγγλίας και γαλλογερμανικού άξονα και στη συνέχεια ανάμεσα σε Γαλλία -Γερμανία.
Στην πρόσφατη άτυπη Σύνοδο των αρχηγών κρατών της ΕΕ ήταν χαρακτηριστική η αδυναμία συμφωνίας σχετικά με τα κριτήρια, το ύψος και τον προσανατολισμό των κοινοτικών ενισχύσεων και ιδιαίτερα την κοινοτική χρηματοδότηση στην Ανατολική Ευρώπη. Η αστική τάξη κάθε κράτους προτάσσει τομείς και χώρες που έχουν ζωτική σημασία για τη δράση των μονοπωλίων της. Το παράδειγμα της διένεξης γαλλικής και τσέχικης κυβέρνησης, μετά τις εξαγγελίες του Προέδρου Σαρκοζί σχετικά με την ενίσχυση της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας, είναι χαρακτηριστικό.
Αντίστοιχη είναι και η συζήτηση για το μέλλον του ευρώ και την εξέλιξη του Συμφώνου Σταθερότητας. Η τήρηση των όρων του Συμφώνου δημιουργεί δυσανάλογα διαχειριστικά προβλήματα στις κυβερνήσεις κρατών με υψηλότερο έλλειμμα και δημόσιο χρέος. Απ' την άλλη, το κοινό νόμισμα στερεί σε ορισμένες κυβερνήσεις τη δυνατότητα προσωρινής τόνωσης του ρυθμού καπιταλιστικής ανάπτυξης με την αξιοποίηση πιο ευέλικτης νομισματικής πολιτικής.
Εκδηλώνονται επομένως εσωτερικοί ανταγωνισμοί από τη σκοπιά των ιδιαίτερων συμφερόντων των μονοπωλίων κάθε χώρας, άρα και αδυναμία εφαρμογής ενιαίας πολιτικής. Η όξυνση των αντιθέσεων δεν αφορά βέβαια μόνο το εσωτερικό της ΕΕ, αλλά και τη σχέση με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, καθώς στο έδαφος της κρίσης μεταβάλλεται ο γενικότερος συσχετισμός μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Σε πρόσφατες δηλώσεις του, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μ. Μπαρόζο ανέδειξε, για παράδειγμα, τις κερδοσκοπικές κινήσεις κέντρων εκτός ΕΕ, με στόχο τη νομισματική σταθερότητα στην Ευρωζώνη. Στο ίδιο μήκος κύματος, οι κεντρικές τράπεζες 6 χωρών της Ανατολικής Ευρώπης ανέδειξαν, με κοινό ανακοινωθέν, το ζήτημα διοχέτευσης παραπλανητικών πληροφοριών από διάφορα κέντρα, σχετικά με την οικονομική κατάσταση της περιοχής.
Η ΕΕ είναι ενιαία ως σιδερένια γροθιά εναντίον των λαών. Είναι ο ευρωπαϊκός φύλακας των κερδών των μονοπωλίων στο σύνολο της Ευρώπης και σε κάθε χώρα. Η ΕΕ δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συνεργασία κρατών για να συντονίσουν τα συμφέροντα της αστικής τάξης, των μονοπωλίων, που έχουν έδρα σε εθνική βάση και βεβαίως η δράση τους επεκτείνεται σε όλη την Ευρώπη και εκτός Ευρώπης. Και ταυτόχρονα κάθε χώρα - μέλος ενδιαφέρεται πρωτίστως για τα συμφέροντα των δικών της μονοπωλίων, γι' αυτό και η όξυνση των ενδοενωσιακών αντιθέσεων.
Feeds
Εχουν κάθε μέρα Πρωταπριλιά 
