Μνημειώδης η ομιλία του απερχόμενου προέδρου του ΣΕΒ Βορείου Ελλάδος κατά την προχτεσινή ετήσια συνέλευση του Συνδέσμου. Η ωμότητα της τοποθέτησής του (στην οποία χτες πρόσθεσε και τις ραδιοφωνικές του συνεντεύξεις κατά τη διάρκεια των οποίων παραλίγο να εκραγεί από το μένος του εναντίον του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ) αξίζει να σημειωθεί. Οχι γιατί ενδιαφέρουν από την άποψη του προσώπου, αλλά γιατί συνιστούν ακτινογραφία της τάξης που αυτός εκπροσωπεί. Της τάξης των βιομηχάνων. Ειδικά μάλιστα το σημείο όπου ο απερχόμενος πρόεδρος του ΣΕΒ Β. Ελλάδος ξιφούλκησε εναντίον της «ακατανόητα πανίσχυρης και απυρόβλητης Αριστεράς» (όπως είπε) είναι απολύτως συνεπές με τα συμφέροντα των βιομηχάνων. Ειδικά εκείνων που ενώ έχουν κέρδη 85 εκατομμύρια ευρώ (!) από το 1995 και μετά, εντούτοις φορτώνουν τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους, μειώνοντας το χρόνο εργασίας και κόβοντας τους μισθούς τους. Οσο για τους εκπροσώπους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που βρέθηκαν στη συνέλευση του ΣΕΒ και χειροκρότησαν τον βιομηχανικό δεκάρικο λόγο κατά του ΚΚΕ, είναι επίσης συνεπείς. Το καθήκον τους έκαναν οι άνθρωποι...