Στο ένα κανάλι ο πρώην υπουργός Παυλίδης εξηγεί το δράμα που περνάει από τότε που ο εφοπλιστής Μανούσης αποφάσισε να «αναστατώσει την πολιτική ζωή» και να τον κατηγορήσει σαν αποδέκτη μίζας, προκειμένου να πάρει ο ίδιος το διαγωνισμό για τις λεγόμενες «άγονες γραμμές». Στο άλλο κανάλι ο Μανούσης περιγράφει τις δύσκολες ώρες που πέρασε η εταιρεία του, όταν - όπως ο ίδιος έλεγε - ο Παυλίδης αποφάσισε να τον πετάξει από τη μοιρασιά των εκατομμυρίων ευρώ των επιδοτήσεων για τις ίδιες ακτοπλοϊκές γραμμές. Και λίγο μετά, το πορτρέτο του εφοπλιστή Αγούδημου, που έφτασε στα όρια της αυτοκτονίας (;) επειδή το μερτικό του από τις επιδοτήσεις για τα σαπάκια του δεν έχει καταβληθεί ακόμα στο λογαριασμό του και είναι ...υποχρεωμένος να απολύσει 500 και πλέον υπαλλήλους του, που τους έχει ούτως ή άλλως απλήρωτους για μήνες.

Πραγματικά δραματική και δύσκολη η ζωή εκείνων που έχουν στήσει πανηγύρι εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ πάνω από το πτώμα των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών και του δικαιώματος ναυτεργατών και νησιωτών σε ασφαλείς, σύγχρονες, φτηνές συγκοινωνίες. Τους βλέπεις στις εκπομπές εκείνων που έχουν αναλάβει την αγιογράφησή τους και σκέφτεσαι πως καλύτερα να είσαι άνεργος ή απλήρωτος ναυτεργάτης, καλύτερα να είσαι ταξιδιώτης στο κατάστρωμα των ετοιμόρροπων πλοίων του Μανούση και του Αγούδημου, καλύτερα να είσαι νησιώτης αποκλεισμένος για μήνες από την ηπειρωτική Ελλάδα, παρά να είσαι εφοπλιστής και υπουργός. Τέτοιο δράμα περνάνε οι κηφήνες που ρουφάνε τον ιδρώτα του ελληνικού λαού και χαριεντίζονται με τα πολιτικά τους όργανα σε βάρος των εργασιακών - λαϊκών δικαιωμάτων...