Η μεν κυβέρνηση παίζει το χαρτί «της σοβαρότητας» και κυριολεκτικά «γκαζώνει» στην προώθηση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων (πρόσφατος ο νόμος για τα ΒΑΕ), το δε ΠΑΣΟΚ παίζει το ίδιο χαρτί «της σοβαρότητας» και μιλάει για «έλλειψη σχεδίου». Και οι δυο δίνουν τις εξετάσεις τους στο κεφάλαιο. Ομως η σοβαρότητα της πραγματικότητας που βιώνει ο λαός βρίσκεται ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση. Βρίσκεται στο πάγωμα και τη μείωση μισθών και συντάξεων, στη γενίκευση της εκ περιτροπής εργασίας και των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, στην παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, στην παράταση του εργάσιμου βίου μέχρι τα βαθιά γεράματα και σε τόσα άλλα μέτρα που στοχεύουν να του φορτώσουν, με άλλοθι την καπιταλιστική κρίση, και που στις κατευθύνσεις τους είναι σύμφωνοι τόσο η κυβέρνηση όσο και το ΠΑΣΟΚ. Αρα η «σοβαρότητα» στην όποια εκδοχή της από το δικομματισμό δεν πρέπει με τίποτα να περάσει. Να βρει μπροστά της την αντίσταση του οργανωμένου ταξικού κινήματος να ανατραπεί οριστικά και αμετάκλητα. Να καταδικαστεί και πολιτικά στις εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν.