Το «ντιμπέιτ» δεν είναι η «μάχη των μαχών». Δεν πιστεύουμε ότι μπορεί να γίνει ένα «ντιμπέιτ», που να σέβεται την αποστολή του, ως μέσο αντιπαράθεσης και διαλόγου. Τουλάχιστον, όμως, πρέπει να φύγουμε από αυτή τη γελοιοποίηση των «ντιμπέιτ». Με «ντιμπέιτ» ανάμεσα στον Καραμανλή και στον Παπανδρέου, επιδιώκουν να στριμωχτεί η σκέψη και η ψήφος του λαού στην επιλογή ανάμεσα σε ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, σαν να είναι η μόνη λύση. Στο «ντιμπέιτ» οι ερωτήσεις πρέπει να είναι στο πλαίσιο των θεματικών ενοτήτων, ώστε να δίνεται η δυνατότητα σύγκρισης των απαντήσεων και των προτάσεων κάθε κόμματος και να υπάρχει ειδικός κύκλος, όπου ο κάθε δημοσιογράφος μπορεί να κάνει όποια ερώτηση θέλει σε κάθε κόμμα. Το ΚΚΕ είναι διατεθειμένο να παραχωρήσει συνέντευξη Τύπου χωρίς εισηγητική ομιλία, μόνο και μόνο για να απαντήσει στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων. Δε φοβόμαστε καμία ερώτηση. Θέλουμε ισοτιμία και τήρηση της θεματικότητας.

«Ξεκαθαρίζουμε το εξής πράγμα: Για μας το "ντιμπέιτ" δεν είναι η μάχη των μαχών. Η μάχη των μαχών, μέχρι τις 4 του Οκτώβρη, είναι η κάλπη. Και η μάχη των μαχών είναι ο αγώνας που δίνεται καθημερινά στους χώρους δουλειάς, στους δρόμους που είναι συγκεντρωμένα τα μικρομάγαζα, στο χωράφι, σε άλλες γενικές πολιτικές αναμετρήσεις και αγώνες. Αυτές είναι οι μάχες των μαχών.

Ωστόσο, αισθανθήκαμε την ανάγκη, επειδή η διακομματική επιτροπή συζητάει το θέμα του "ντιμπέιτ", κυρίως κάτω από το βάρος των δικών μας προτάσεων και ενστάσεων, να πούμε δημόσια τις θέσεις μας, να μην παρερμηνεύονται. Και με ένα στόχο: Να συμβάλουμε, στο μέτρο της δικής μας ευθύνης, να πραγματοποιηθεί το "ντιμπέιτ", αλλά να έχει κάποια στοιχεία θετικότερα, να γίνουν βελτιώσεις.

Δεν πιστεύουμε ότι μπορεί να γίνει ένα πραγματικό "ντιμπέιτ", που σέβεται την αποστολή του ως μέσο αντιπαράθεσης και διαλόγου. Αλλά εν πάση περιπτώσει, να γίνει καλύτερο και να φύγουμε από αυτή τη γελοιοποίηση των "ντιμπέιτ", που ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια έχουμε γνωρίσει.

Πρέπει να σας πω ότι πήραμε πάρα πολύ σοβαρά υπόψη τις κριτικές παρατηρήσεις που δεχτήκαμε από το σύνολο σχεδόν του δημοσιογραφικού κόσμου, ακόμη και από τους δημοσιογράφους που είχαν πάρει μέρος στο "ντιμπέιτ" και που έλεγαν ότι ευθύνονται τα κόμματα γι' αυτήν την κατάντια των "ντιμπέιτ", γιατί τα κόμματα καθορίζουν το πλαίσιο.

Εμείς δεχόμαστε αυτήν την κριτική και, μάλιστα, ενώ και σε προηγούμενες διακομματικές είχαμε αντίρρηση, συμφωνήσαμε στην πραγματοποίηση του "ντιμπέιτ" και συμμορφωθήκαμε στους όρους, παρότι είχαμε διαφωνήσει. Γιατί σκεφτήκαμε ότι, εν πάση περιπτώσει, ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη. Οταν λέω συμφωνήσαμε, δεν αναφέρομαι στον εκπρόσωπό μας. Ηταν συλλογική η απόφαση του Πολιτικού Γραφείου, να συμφωνήσουμε τελικά, παρά τη διαφωνία μας, να γίνει το "ντιμπέιτ". Και έγινε με τους κανόνες που, υποτίθεται, ότι είχαμε συμφωνήσει κι εμείς.

Ενας πρόσθετος λόγος που, σε αυτή τη φάση, θελήσαμε να αναλάβουμε το μέρος της ευθύνης μας, είναι γιατί ετοιμάζεται κι ένα δεύτερο "ντιμπέιτ" με τους δύο - δεν ξέρω αν θα γίνουν άλλα - οπότε θεωρούμε ότι υπάρχουν βάσιμοι λόγοι, το ένα "ντιμπέιτ" των έξι να είναι ένα "ντιμπέιτ" ακόμη περισσότερο γελοίο και να συγκεντρωθεί η προσοχή στο "ντιμπέιτ" των δύο, για τον εξής λόγο: Ενδιαφέρονται, αυτήν τη στιγμή, να στριμώξουν τη σκέψη του λαού - και μάλιστα του αγανακτισμένου λαού - και την ψήφο του, στην επιλογή ανάμεσα στα δύο κόμματα. Να παγιοποιηθεί αυτή η αντίληψη, ότι υπάρχουν δύο, δεν υπάρχει καμία άλλη λύση, καμία εναλλακτική επιλογή. Και επομένως το "ντιμπέιτ" των έξι ήταν απλώς ένα κάδρο, έτσι για να περάσουμε την ώρα, για να δείξουμε και μια ισοτιμία και να μείνουμε στο "ντιμπέιτ" των δύο.

Είναι φανερό ότι υπάρχουν ισχυροί θύλακες, οι οποίοι, αν θέλετε, περνάνε και τη γραμμή τους στα Μέσα Ενημέρωσης, που συγκεντρώνουν την προσοχή τους αυτό το διάστημα στο εξής: Από τη μια μεριά να εδραιώσουν το προβάδισμα του ΠΑΣΟΚ, γιατί πραγματικά δίνει πάρα πολλές εγγυήσεις ότι μπορεί να χειραγωγήσει και να τσακίσει το λαϊκό κίνημα καλύτερα από ό,τι μπορούσε να το κάνει η Νέα Δημοκρατία, ενώ από την άλλη μεριά ενδιαφέρονται, η Νέα Δημοκρατία να μη χάσει και πάρα πολύ. Διότι, αυτή η δικομματική εναλλαγή, είναι ό,τι καλύτερο για τους καπιταλιστές, ό,τι καλύτερο για το κεφάλαιο, για την κερδοφορία των επιχειρήσεων.

Βλέποντας αυτό το παιχνίδι και παίρνοντας υπόψη και την κριτική που μας έγινε, αποφασίσαμε να συμβάλουμε αποφασιστικά, να μην πάμε σε μια νέα γελοιοποίηση.

Εμείς δεν έχουμε το πλεονέκτημα που έχουν οι δημοσιογράφοι, ιδιαίτερα οι δημοσιογράφοι εκείνοι οι οποίοι πρωταγωνιστούν στην ενημέρωση. Οι δημοσιογράφοι που πρωταγωνιστούν στην ενημέρωση έχουν μεγάλη ευχέρεια την επομένη των "ντιμπέιτ" να γελοιοποιούν το "ντιμπέιτ" και ύστερα από λίγο να το θεοποιούν, να αλλάζουν γνώμη σαν τα πουκάμισα. Αλλωστε, κανείς δεν τους ζητάει λογαριασμό.

Εμείς, όμως, δεν έχουμε αυτό το πλεονέκτημα, ούτε θέλαμε να το έχουμε, ούτε σκοπεύουμε να το αποκτήσουμε, να λέμε άλλα τη Δευτέρα, άλλα την Τρίτη κι άλλα την Τετάρτη.

Επομένως, να κάνουμε συγκεκριμένες τις δικές μας θέσεις. Κατ' αρχήν, είμαστε ριζικά αντίθετοι με το "ντιμπέιτ" των δύο, αλλά δυστυχώς δεν εξαρτάται από εμάς. Αφού οι δύο και ό,τι υπάρχει πίσω τους, θέλουν να το κάνουν, δεν μπορούμε να το ματαιώσουμε.

Αυτό που εμείς σκεφτόμαστε είναι ότι το "ντιμπέιτ" έχει ένα συγκεκριμένο κύκλο ερωτήσεων "Οικονομία", "Κοινωνική πολιτική", "Περιβάλλον", "Εξωτερική πολιτική", πέντε έξι θέματα. Εμείς, λέμε το εξής πράγμα: Οι δημοσιογράφοι πρέπει να κάνουν ερωτήσεις στο πλαίσιο αυτών των θεματικών ενοτήτων. Με τι στόχο; Να αποσπάσουν, να εκμαιεύσουν συγκεκριμένες απαντήσεις από τα κόμματα, τι πρεσβεύουμε και πώς μπορεί να γίνει αυτό. Συμφωνούμε απολύτως ότι δεν είναι μόνο να πούμε τι λέμε, αλλά και πώς. Το πώς μάλιστα είναι πολύ κρίσιμο ζήτημα, παραμονές των εκλογών.

Αυτό οδηγεί στον κίνδυνο για πανομοιότυπες ερωτήσεις; Μα δεν είναι κίνδυνος. Ο δημοσιογράφος δεν είναι ο πρωταγωνιστής, ο δημοσιογράφος θα ρωτήσει "Τι λέτε για την ανεργία;" ή "τι λέτε για την ακρίβεια;" ή "τι λέτε για τους φόρους;" ή "τι λέτε για τις φοροαπαλλαγές;" Αυτό στο κάτω - κάτω υπηρετεί το "ντιμπέιτ".

Καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει ανάγκη ενδεχομένως - και δε θα σχολιάσω την ανάγκη - για διαφοροποιημένες ερωτήσεις απέναντι στο κάθε κόμμα. Σε αυτήν την περίπτωση εμείς προτείνουμε να υπάρχει ένας ειδικός κύκλος, όπου το κάθε Κόμμα να δέχεται οποιαδήποτε ερώτηση θέλει να κάνει ο δημοσιογράφος.

Παίρνουμε, επίσης, υπόψη ότι υπάρχουν κι άλλες συνεντεύξεις, η διακαναλική, που επίσης μπορεί να γίνονται ερωτήσεις έξω από την ατζέντα συγκεκριμένων θεμάτων, ανάλογα ο κάθε δημοσιογράφος τι εντολή έχει να ρωτήσει.

Επίσης, αν θέλετε, επιπροσθέτως, αν θεωρούν οι δημοσιογράφοι ότι θέλουμε να αποφύγουμε ερωτήσεις, είμαστε διατεθειμένοι και χωρίς εισηγητική ομιλία να απαντήσουμε σε οποιεσδήποτε ερωτήσεις. Δεν ανεχόμαστε, όμως, όταν είμαστε και οι έξι σε ένα τραπέζι, να δεχόμαστε ο καθένας διαφορετική ερώτηση. Ενας για το περιβάλλον, ή ένα κόμμα να μη δέχεται καθόλου ερώτηση για το περιβάλλον, να μη γίνεται καμία ερώτηση για το περιβάλλον. Και στο θέμα του περιβάλλοντος να σε ρωτάνε άλλα αντ' άλλων.

Ελπίζουμε ότι με αυτή μας την τοποθέτηση, θα συμβάλουμε να υπάρξει μια λύση καλύτερη από αυτήν που είχαμε έως τώρα, την κακή. Ιδανική δε θα είναι, αλλά αυτό δε μας απασχολεί.

Ακούσαμε και διάφορους υπαινιγμούς από δημοσιογράφους, οι οποίοι είχαν λοιδορήσει τα προηγούμενα "ντιμπέιτ". Θέλουν να τους απαντήσουμε και προσωπικά; Θέλουν να τους θυμίσουμε τι είχαν πει για το "ντιμπέιτ", μόλις έγινε; Να το κάνουμε κι αυτό. Εμείς εισπράξαμε την κριτική τους και τη μελετήσαμε ως Κόμμα και είχαν δίκιο. Επομένως, δεν μπορεί, με συγχωρείτε, εκεί που φτύνεις σήμερα να φιλάς! Αυτό λέμε.

Δεν είμαστε ένα Κόμμα που φοβόμαστε την οποιαδήποτε ερώτηση, ή μας ενοχλεί η οποιαδήποτε ερώτηση. Οταν είμαστε κατά μόνας, ας γίνεται. Οταν είναι όμως οι έξι, θέλουμε ισοτιμία και τήρηση της θεματικότητας. Και σας ξαναλέω: Με την πρότασή μας προσθέτουμε κι ένα κύκλο ερωτήσεων, όπου ας κάνουν ό,τι θέλουν οι δημοσιογράφοι. Συνήθως, αυτές οι ερωτήσεις δεν είναι κριτήριο ψήφου, αλλά δεν πειράζει ας χρησιμοποιηθούν κι αυτές οι ερωτήσεις. Δε μας ενδιαφέρει να βάλουμε λογοκρισία, αλλά δεν μπορούμε να αυτογελοιοποιηθούμε».