Αυτός και αν είναι ο ορισμός του «εργατοπατερισμού». Η είδηση έρχεται από Γερμανία και αφορά το νέο πρόεδρο στο συνδικάτο εργαζομένων στη μεταλλευτική, χημική και ενεργειακή βιομηχανία (IG BCE - «Bergbau, Chemie und Energie»), που ψηφίστηκε μάλιστα με 334 σε σύνολο 349 ψήφων. Ο Μ. Βασιλειάδης, είναι γιος Ελληνα μετανάστη, και αυτό που προβάλλουν οι γερμανικές αλλά και ελληνικές εφημερίδες είναι ότι πρόκειται για συνδικαλιστή «απαλλαγμένο από ιδεολογία», μέλος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, που μάλιστα «έχρισε διάδοχό του» ο προηγούμενος πρόεδρος, που τον πήρε μαζί του από το 1997 ως «διευθυντή του γραφείου» του.

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα ξεκίνησε από την εταιρεία «Μπάγιερ» και μετά από τρία χρόνια εργασίας (με πτυχίο τεχνικής σχολής βοηθού χημικού εργαστηρίου) ξεκίνησε τη «συνδικαλιστική καριέρα» του ως γραμματέας του συνδικάτου IG BCE στο Λεβερκούζεν. Τώρα εμφανίζεται ως ένας «ευέλικτος μάνατζερ συνδικάτου» (υπάρχει και τέτοια ορολογία) που προωθεί την εργασιακή ειρήνη, την ταξική συνεργασία για... το καλό των εργατών. Απτή απόδειξη: το συνδικάτο IG BCE πραγματοποίησε απεργία για τελευταία φορά το 1971, ενώ ο εν λόγω συνδικαλιστής είχε ταχθεί υπέρ της άκρως αντεργατικής «Ατζέντας 2010», και λέει ότι «σε περίοδο κρίσης είναι απαραίτητοι οι συμβιβασμοί... για να μη χαθούν θέσεις εργασίας» και «φιλοδοξία του είναι να αποφύγει τις απεργίες». Στην ορκωμοσία του βρέθηκε και ο πρόεδρος της Γερμανίας Χορστ Κέλερ, που επαίνεσε τους «συνδικαλιστές που βάζουν πάνω από τα συμφέροντά τους τα συμφέροντα της χώρας». Εμείς τι να πούμε; Αξιος ο μισθός του, για την άρχουσα τάξη που υπηρετεί...