Με το «καλημέρα» η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έδειξε ξεκάθαρα την απόφασή της να θυσιάσει ολόκληρο το Σταθμό Εμπορευματοκιβωτίων (ΣΕΜΠΟ) του ΟΛΠ ΑΕ στο βωμό της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των πολυεθνικών. Με την «πατέντα» της «επαναδιαπραγμάτευσης» επιχειρεί να ισχυροποιήσει ακόμα περισσότερο τη θέση της κινεζικής πολυεθνικής COSCO στο ΣΕΜΠΟ και σε ολόκληρο το πρώτο λιμάνι της χώρας, ενώ από την άλλη επιδιώκει να καλλιεργήσει αυταπάτες και ψεύτικες ελπίδες στους εργαζόμενους, οι οποίοι θα δεχθούν συντριπτικό πλήγμα στα δικαιώματά τους.

Η κατάπτυστη σύμβαση παραχώρησης του ΣΕΜΠΟ, την οποία «εμπνεύστηκε» η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και υπέγραψε η κυβέρνηση της ΝΔ με την πολυεθνική, αφορά την προβλήτα ΙΙ και την προβλήτα ΙΙΙ που είναι ακόμα στα σχέδια. Τώρα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προετοιμάζεται να εκχωρήσει στην πολυεθνική και την προβλήτα Ι που υποτίθεται ότι θα έμενε στον Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς (ΟΛΠ ΑΕ). Η προβλήτα αυτή κατασκευάζεται αυτή την περίοδο από τον ΟΛΠ και ήδη έχουν αρχίσει να έρχονται τα πρώτα μηχανήματα. Δηλαδή επί της ουσίας ο ΟΛΠ κατασκευάζει για λογαριασμό της COSCO μία ακόμα προβλήτα, την οποία θα προσφέρει και εξοπλισμένη με μηχανήματα του «κουτιού». Τη διαδικασία εκχώρησης και της προβλήτας Ι η υπουργός Λ. Κατσέλη τη χαρακτήρισε «συνεργασία» των δύο προβλητών προκειμένου να το «καταπιούν» οι εργαζόμενοι.

Παράλληλα, καθώς βρίσκονται σε ...διάλογο κυβέρνηση και πολυεθνική - γεγονός που το χαρακτήρισε «θετική εξέλιξη» η υπουργός - δεν αποκλείεται να προσφερθούν στην πολυεθνική και άλλα προνόμια (π.χ. περαιτέρω φοροαπαλλαγές) πέρα από όλα όσα προβλέπει η υπάρχουσα σύμβαση. Οπως και να έχει, ακόμα και αν δεν τα «βρουν» με την προβλήτα Ι, και η σύμβαση παραχώρησης «επαναδιαπραγματευτεί» ή μείνει «αδιαπραγμάτευτη», η εισβολή της πολυεθνικής στο ΣΕΜΠΟ είναι αιτία πολέμου για την εργατική τάξη και όλους τους εργαζόμενους της χώρας.

Κατά την επίσκεψή της την περασμένη Παρασκευή στο ΣΕΜΠΟ η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα τόνισε μεταξύ άλλων στους εργαζόμενους ότι «το επικίνδυνο είναι η ιδιωτικοποίηση». Επισήμανση που επιβεβαιώνεται από παντού. Ο Σταθμός του Πειραιά είναι ένας από τους δύο που διαθέτει η χώρα - ο δεύτερος είναι στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης - ο οποίος βρίσκεται επίσης σε διαδικασία ιδιωτικοποίησης, απλώς ψάχνουν τον «ανάδοχο». Η ιδιωτικοποίηση του Σταθμού, είτε με τη μορφή της παραχώρησης, είτε της μετοχοποίησης, θα έχει τραγικές επιπτώσεις, για τους ίδιους τους εργαζόμενους στο λιμάνι, αλλά και για όλους τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Με την εγκατάσταση της COSCO, δηλαδή των πολυεθνικών, στο λιμάνι, τα λαϊκά συμφέροντα θυσιάζονται για να ενισχυθεί η ισχύς και η επιθετικότητα των μονοπωλίων. Το μονοπώλιο, αυτόματα θα βάλει στο χέρι συνολικά το πρώτο λιμάνι της χώρας, το εισαγωγικό και εξαγωγικό εμπόριο. Η εισαγωγή προϊόντων θα είναι πλήρως ανεξέλεγκτη, ενώ θα εμφανιστούν αλυσιδωτές βαριές επιπτώσεις που θα αφορούν όλο το πλέγμα, από την ασφάλεια της ναυτιλίας, το κόστος της ακτοπλοΐας, μέχρι την επιβίωση των μικροεπαγγελματιών, των αυτοαπασχολούμενων και βεβαίως τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη. Για παράδειγμα, μια πολυεθνική θα μπορεί αν θελήσει να χρησιμοποιεί το πλήρωμα πλοίων για φόρτωμα και ξεφόρτωμα.

Σε ό,τι αφορά τους εργαζόμενους ο ΣΕΜΠΟ παραχωρείται «καθαρός» από εργαζόμενους και εργασιακά δικαιώματα. Εχει ήδη στηθεί με ξεχωριστό νόμο η «παγίδα» των εθελούσιων εξόδων και μετατάξεων. Αυτά, σε συνδυασμό με τα υπερσυστήματα ασφαλείας που θα εγκατασταθούν και προβλέπονται από το νέο αντιδραστικό Διεθνή Κώδικα για την Ασφάλεια Πλοίων και Λιμενικών Εγκαταστάσεων (ISPS Code), ο όρος εργασιακό γκέτο θα είναι πολύ λίγος για να περιγράψει την κατάσταση. Κάθε πρόσβαση, κάθε έλεγχος πλέον θα είναι αδύνατη.

Η πολυεθνική, σύμφωνα με τη σύμβαση παραχώρησης, θα έπρεπε να έχει εγκατασταθεί στο ΣΕΜΠΟ την 1η Οκτώβρη. Από εκείνη ακριβώς την ημέρα ξεκίνησε και ο απεργιακός αγώνας των εργαζομένων του ΟΛΠ, υπαλλήλων και λιμενεργατών, «μπλοκάροντας» μέχρι τώρα την εγκατάσταση της πολυεθνικής. Επί 17 μέρες οι εργαζόμενοι απεργούν καθολικά ενάντια στην παραχώρηση. Ολο αυτό το διάστημα έπεσαν απάνω τους «λυτοί και δεμένοι» για να ανακόψουν τον αγώνα τους. Σύσσωμες οι εργοδοτικές οργανώσεις, από Εμποροβιομηχανικά Επιμελητήρια μέχρι τη Διεθνή Ναυτική Ενωση, που εκπροσωπούν τις δυνάμεις του κεφαλαίου - εφοπλιστές, πολυεθνικές μεταφορικές εταιρείες - οι οποίες έχουν συμφέρον από την ιδιωτικοποίηση, καθημερινά επιτίθενται στους εργαζόμενους. Επιστρατεύουν από εκβιασμούς, ασφυκτικές πιέσεις και απειλές, μέχρι και μπόλικη καταστροφολογία για τους κινδύνους που διατρέχει η «εθνική οικονομία» τους, για να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη. Τελευταίο και πιο δυνατό χτύπημα είναι η επιχείρηση της ποινικοποίησης των απεργιών που βρίσκεται σε εξέλιξη.

Το πρωί της Παρασκευής ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου, Κ. Μίχαλος, μπαίνοντας και αυτή τη φορά μπροστά για να «καθαρίσει» συνολικά για το σινάφι του, κατέθεσε αγωγή κατά των συνδικαλιστικών οργανώσεων του χώρου, αξιώνοντας να χαρακτηριστεί η απεργία παράνομη. Απαιτεί: «Να απαγορευθεί η παράταση και γενικά η συνέχιση της απεργιακής κινητοποίησης αυτής ή η επανάληψή της στο μέλλον, καθώς και γενικά κάθε απεργιακή κινητοποίηση με τα ίδια ή παρεμφερή αιτήματα, είτε ως είναι ήδη διατυπωμένα, είτε και με διαφορετική διατύπωσή τους ή και με οποιοδήποτε τρόπο ή μέθοδο συγκαλυμμένα». «Να απειληθεί, για κάθε μεμονωμένη παράβαση της απόφασης που θα εκδοθεί, κατά των δύο συνδικαλιστικών οργανώσεων χρηματική ποινή 4.000 ευρώ και κατά των νόμιμων εκπροσώπων τους, ως και κατά παντός μελλοντικού νόμιμου εκπροσώπου τους, προσωπική κράτηση έξι μηνών. Να απαγορευτεί η συνέχισή της και κάθε άλλη στο μέλλον με παρόμοια ή παρεμφερή αιτήματα»! Η εκδίκαση της αγωγής θα γίνει αύριο Δευτέρα στις 10.30 το πρωί στο τμήμα Εργατικών Διαφορών του Πρωτοδικείου Πειραιά.

Οι εξελίξεις αυτές έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι οι εργαζόμενοι του λιμανιού, οι οποίοι με την καθολική συμμετοχή τους στον αγώνα αναδεικνύουν τις αγωνιστικές τους διαθέσεις ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του λιμανιού, πρέπει να πάρουν πλέον την υπόθεση του αγώνα τους στα δικά τους χέρια. Ο «κοινωνικός διάλογος» για την «επαναδιαπραγμάτευση» στον οποίο έχουν επιδοθεί οι συνδικαλιστικές τους ηγεσίες στα σωματεία και στην Ομοσπονδία (ΟΜΥΛΕ) ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΑΠ, υπονομεύει αυτή τη μάχη. Είναι ανάγκη οι εργαζόμενοι να λάβουν σοβαρά υπόψη τους το κάλεσμα των ταξικών δυνάμεων, του ΠΑΜΕ, να προτάξουν το δικό τους αγωνιστικό μέτωπο με όλους τους κλάδους εργαζομένων που πλήττονται από την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού. Με τους εργάτες της Ζώνης, με αυτούς των μικρών μεταφορικών επιχειρήσεων που θα απειληθούν, τους εκτελωνιστές και τόσους άλλους, για να συγκρουστούν με αυτή την πολιτική. Συνολικά με την εργατική τάξη, τα συμφέροντα της οποίας υπονομεύονται από την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού. Να αποκρούσουν το έγκλημα της παραχώρησης και να διεκδικήσουν λιμάνια αποκλειστικά δημόσια, στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών και όχι των μονοπωλίων. Χωρίς να δώσουν ανάλογο προσανατολισμό και περιεχόμενο στον αγώνα τους, δεν μπορούν να προστατεύσουν ολόπλευρα τη δουλειά και τα εργασιακά τους δικαιώματα. Η πάλη για σταθερή και με δικαιώματα εργασία είναι άρρηκτα δεμένη για μια οικονομία σχεδιασμένη να υπηρετεί αποκλειστικά τις λαϊκές ανάγκες.