Οι κίνδυνοι που εγκυμονεί για τους λαούς η στρατηγική των πολιτικοστρατιωτικών ιμπεριαλιστικών Οργανισμών και η βαθύτερη ενσωμάτωση της Ελλάδας σ' αυτούς, αναδείχτηκαν μέσα από τις εργασίες της Διημερίδας με θέμα «Λαθρομετανάστευση και Σύγχρονη Πειρατεία ως Απειλές της Διεθνούς και Περιφερειακής Ασφάλειας», που διοργανώθηκε στη Θεσσαλονίκη από την Ανώτατη Διακλαδική Σχολή Πολέμου, η οποία υπάγεται στο ΓΕΕΘΑ.

Από τις εισηγήσεις έγινε πιο καθαρό ότι μέσα από την εφαρμογή των δογμάτων που το ΝΑΤΟ και η ΕΕ προωθούν εντατικά τα τελευταία χρόνια, περί «ασύμμετρων απειλών» και «προληπτικού πολέμου», στήνεται ένα παγκόσμιο πολιτικοστρατιωτικό πλέγμα, που στοχεύει κατευθείαν τις λαϊκές ελευθερίες, την ειρήνη και τη σταθερότητα, με κύριο σκοπό την προστασία και τη διασφάλιση των μεγάλων καπιταλιστικών συμφερόντων και την εδραίωση της πολιτικής τους εξουσίας.

Η «λαθρομετανάστευση» και η «θαλάσσια πειρατεία» αναγορεύονται σε σύγχρονες απειλές κατά της «ασφάλειας» τόσο από το δόγμα του ΝΑΤΟ, όσο και από την Κοινή Ευρωπαϊκή Πολιτική Αμυνας και Ασφάλειας. Χαρακτηριστικά είναι και όσα ανέφερε, συνοψίζοντας τα συμπεράσματα της διημερίδας, ο διοικητής της ΑΔΙΣΠΟ Ι. Χάψος, ο οποίος σημείωσε ότι η λαθρομετανάστευση «παρουσιάζει μόνο κινδύνους (κοινωνικές διαταραχές, οικονομικά προβλήματα, οργανωμένο έγκλημα, κ.ά.), οι οποίοι μπορούν να φτάσουν μέχρι και στη δημιουργία τρομοκρατικών πυρήνων στις χώρες υποδοχής».

Η όλη προσέγγιση του θέματος, όπως παρουσιάστηκε και κατά το κλείσιμο, δείχνει ότι οι Ενοπλες Δυνάμεις απλώνουν το πεδίο δράση τους και σε καθαρά πολιτικά πεδία. «Δεν χωράει πλέον αμφιβολία, είπε, ότι η εθνική, περιφερειακή και διεθνής ασφάλεια, όχι μόνο είναι αλληλεξαρτημένες και αλληλένδετες, όχι μόνο επηρεάζονται από υπάρχουσες θρησκευτικές και πολιτικές ιδεολογίες, αλλά είναι πλέον υπόθεση όλων των κρατικών φορέων και οντοτήτων. Δεν υπάρχει ασφάλεια χωρίς ανάπτυξη, αλλά και πώς να αναπτυχθεί ένα κράτος αν δεν υπάρχει ασφάλεια».

Με άλλα λόγια, οι θρησκευτικές και πολιτικές απόψεις μπορεί να αποτελούν εν δυνάμει απειλή που πρέπει να αντιμετωπιστεί από «όλους τους κρατικούς φορείς και οντότητες», δηλαδή και από το Στρατό.

Με αφορμή το θέμα της «αντιμετώπισης της πειρατείας», μπήκε στο τραπέζι και το ζήτημα της εγκαθίδρυσης ενός «κοινού νομικού πλαισίου», πράγμα που αποτελεί σταθερή επιδίωξη και στόχευση του νέου δόγματος του ΝΑΤΟ, καθώς ο ενιαίος και χωρίς εθνικά όρια χώρος δράσης του απαιτεί αντίστοιχο χώρο και σε επίπεδο εσωτερικού και διεθνούς δικαίου.

Συνεχίζοντας μπήκε και στα πιο ουσιαστικά για τα μονοπωλιακά συμφέροντα. «Πώς - αναρωτήθηκε ο εισηγητής - θα επιτύχουμε την ανάπτυξη, που αναφέραμε ως προϋπόθεση της ασφάλειας, αν δεν εξασφαλίσουμε την ασφάλεια των θαλάσσιων μεταφορών για σύνδεση των αγορών, την ασφάλεια ναυσιπλοΐας για την ασφαλή διακίνηση αγαθών και ιδιαίτερα πετρελαίου για κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της ΕΕ». Να θυμίσουμε εδώ το δόγμα του ΝΑΤΟ περί «ενεργειακής ασφάλειας».

Και αφού διαπιστώνει ότι «υφίσταται η ανάγκη ακόμα μεγαλύτερης συνεργασίας και συντονισμού για την αντιμετώπιση» της πειρατείας, προτείνει «όχι μόνο με παρέμβαση στη θάλασσα αλλά και στην ξηρά, όπου ουσιαστικά υφίσταται το πρόβλημα, ταυτόχρονα με την ανυπαρξία κρατικών υποδομών στη Σομαλία». Επί της ουσίας προανήγγειλε χερσαία στρατιωτική αποστολή στη Σομαλία, στην οποία μάλιστα έχει δηλώσει πρόθυμη να συμμετέχει και η ελληνική κυβέρνηση.