Συνήθως το Σαββατοκύριακο τα έντυπα πάθη καταλαγιάζουν. Αυτοί που προκαλούν τους ανθρώπους και μόνο με την παρουσία τους, μια παρουσία που συνιστά απειλή γιατί αντιστοιχεί σε μια πολιτική αντιλαϊκή, αυτοί λοιπόν έχουν πάρει ήδη το δρόμο για τα χειμερινά σαλέ τους κι ας μην έχει χιόνι ακόμα. Στις πόλεις οι άνθρωποι πού να βρουν κουράγιο να συνεχίσουν τον καυγά έτσι που περιμένουν πώς και πώς ένα διήμερο να πέσουνε ξεροί ή να καλύψουν τόσες και τόσες ανάγκες που όλη τη βδομάδα αφήσανε στην άκρη...

Στις εφημερίδες, κι ακόμα περισσότερο στα κανάλια, παρ' όλα αυτά, έχουνε δουλειά. Πρέπει να παρουσιάσουν μία προς μία τις βίλες των «σελέμπριτις» που δε θα τελειώσουν στο Ντουμπάι!

Μέγα πρόβλημα. Που η εκδήλωσή του ήταν η αφορμή για να μάθουμε τι εννοούν διάφοροι όταν λένε «αναταράξεις στις διεθνείς αγορές». Δηλαδή, όσοι είχαν επενδύσει κεφάλαια στην άμμο τώρα έχουν πρόβλημα με τις μετοχές τους.

Οταν χτύπησε το τσουνάμι την Ινδονησία έκλαιγαν και οδύρονταν διάφοροι «σελέμπριτις» που άλλαζαν τα σχέδιά τους, είχαν προκαταβάλει το χρήμα για αγοράκια και κοριτσάκια «συνοδούς» κι άντε ξανά απ' την αρχή συμφωνίες και πότε θα γίνει. Γρήγορα βρήκαν λύση σε διπλανές χώρες, αν και ορισμένα βίντεο έδειξαν κάποιους να σπεύδουν ακριβώς τις μέρες της συμφοράς για να βρουν πιο φτηνό και περισσότερο υλικό.

Ετσι και με το Ντουμπάι. Δε φτάνει που χάνουν οι μετοχές, δε θα κάνουν και τις προγραμματισμένες διακοπές στη σουίτα τους οι επώνυμοι. Κι είχαμε ένα ξύσιμο.

Ο τρόμος που σπέρνει το άρθρο στο ΕΘΝΟΣ για το τι περιμένουν από «εμάς» οι αγορές, εκφράζει τον κατασκευαστή που παίζει με τις μετοχές του εδώ κι εκεί, αλλά κάνει καθαρό επίσης πως η δική του χώρα και η δική μας είναι δύο διαφορετικοί τόποι. Μέσα στην πρεμούρα ο ίδιος αποκαλύπτει πως στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται. Κι ότι αφού βρήκανε παπά στο Ντουμπάι θέλουν να θάψουν και πέντε - έξι στο ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα.

Να δεις που σε λίγο θα αρχίσουν πάλι να μιλάνε για μια πεταλούδα που όταν πετάει στο Πεκίνο προκαλεί τσουνάμι στη Νέα Υόρκη. Η αλήθεια είναι πως έτσι ακριβώς λειτουργεί το σύστημά τους. Αλλά αυτό είναι δικό τους πρόβλημα.

Δικό μας πρόβλημα είναι οι «απολίτιστοι» που πετάγανε καρέκλες στα αφεντικά τους διαμαρτυρόμενοι για τις απολύσεις αντί να πάνε στο συμβούλιο διαβούλευσης και να υπογράψουν μια ρήτρα κατανόησης των δυσκολιών του αφεντικού τους. Δίνουν έτσι τροφή σε διάφορους που σε κάθε «γιούχα» βλέπουν κλίμα φανατισμού και επιβολή άποψης διά ροπάλου. Ενώ είναι προφανές ότι το κεφάλαιο σύμφωνα με το νόμο κινείται, κι ο νόμος που δίνει δίκιο στο συμφέρον του κεφαλαίου να διασφαλίζει τα κέρδη του απολύοντας εργάτες είναι ιερός. Αυτό είναι το δικό μας πρόβλημα. Να σπάσουμε στη συνείδηση των εργατών την ιερότητα του νόμου των αστών.

Ετσι που να μην μπορεί κανένα ευρωλιγούρι - για παράδειγμα - να βρει τόπο να σταθεί όταν αποδίδει τις κινητοποιήσεις των εργατών σε μια κάποια αρνητική αίσθηση που την εκμεταλλεύεται το ΚΚΕ.

Ασχετο: Σ' έναν κόσμο που ο άνθρωπος δε θα κυνηγούσε ήλιο με ήλιο τον επιούσιο θα ήταν θέμα πρώτης γραμμής η λύση που έδωσε σ' ένα επιστημονικό πρόβλημα ένας καθηγητής στην Κρήτη. Και που ξεκινά από το πώς βρίσκουν τον προσανατολισμό τους τα πουλιά και καταλήγει στο πώς μπορεί να αποθηκευτεί η ενέργεια από τη φωτοσύνθεση. Ωραία πράγματα. Κάποτε θα γίνουν και κοινό χτήμα. Μέχρι τότε θα παραμένουν πεδίο δόξης για κάτι ΜΚΟ που για να ξεκοκαλίσουν κάνα πρόγραμμα ψάχνουν αφορμή να μιλήσουν για εναλλακτικές μορφές ενέργειας και για πολυεθνικές του κλάδου που στη δική τους δούλεψη υπάγεται η ερευνητική δουλειά στα πανεπιστήμια. Και ο ερευνητής; Θα συνεχίσει να «κοιτά τη δουλειά του» ανυποψίαστος ίσως για την πιθανότητα - δυνατότητα η επιστήμη του να εκτιναχτεί στα ύψη μόνο και μόνο αν φύγει από τη μέση ο παράγοντας καπιταλιστικό κέρδος...