«Οι απαντήσεις στα προβλήματα που αναδείχθηκαν λόγω της κλιματικής αλλαγής, έχουν παραμείνει προσδεμένες σε αδύναμες λύσεις και ακόμη χειρότερα σχέδια εφαρμογής (...) Η κυρίαρχη σύλληψη της βιώσιμης ανάπτυξης βασίζεται σε δύο προφανή ψεύδη: Δε λαμβάνονται υπ' όψιν οι εξωτερικότητες που προκαλούνται από τις οικονομικές και τεχνολογικές εξελίξεις. Η ανάθεση της ευθύνης επιστροφής σε βιώσιμες συμπεριφορές σε κάθε πολίτη συγκεκριμένα, αναδεικνύει καθέναν από εμάς ως μόνο υπεύθυνο (...) Ωστόσο, έτσι δεν επερωτούνται τα μοντέλα παραγωγής και η παντελώς μη-βιώσιμη κατανάλωση των καπιταλιστικών κοινωνιών (...) Δεν μπορούμε να μιλάμε για τη βιωσιμότητα των πόρων και του περιβάλλοντος, χωρίς να λαμβάνουμε υπ' όψιν τις διάφορες κοινωνικές μορφές κατανομής αυτών των πόρων. Η αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών προβλημάτων ως κοινωνικά προβλήματα, προϋποθέτει την ενσωμάτωση της κοινωνικής και αναδιανεμητικής δικαιοσύνης. Η πρόκληση και διατήρηση των περιβαλλοντικών και υγειονομικών ανισοτήτων είναι κυρίως αποτέλεσμα των κοινωνικών δυναμικών της άνισης διανομής των πόρων και των άνισων σχέσεων εξουσίας»...

Φιλοσοφίες της ντουλάπας; Αμπελοφιλοσοφίες; Βαρύγδουπες λέξεις και έννοιες ατάκτως ερριμμένες; Θέλει κάτι να πει ή μήπως ακριβώς δε θέλει να πει τίποτα; Ο,τι κι αν γράψουμε εμείς πιστεύουμε ότι το απόσπασμα απ' τη Διακήρυξη του «Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς» για την κλιματική αλλαγή εν όψει της Συνόδου της Κοπεγχάγης, τα λέει όλα από μόνο του, χωρίς επί της ουσίας να λέει τίποτα.