Παίρνοντας το λόγο στην εκδήλωση, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στάθηκε ιδιαίτερα στη σημασία που έχει η ενίσχυση του ΚΚΕ από τους χιλιάδες ανθρώπους του μόχθου, καρπός της οποίας ήταν και η ανέγερση των ιδιόκτητων γραφείων στην Πάτρα. Ανάμεσα σε άλλα, η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε στην ομιλία της:

«Το κυριότερο ζήτημα σήμερα είναι ότι έχουμε κρίση οικονομική. Και στην κρίση εξαπολύεται ακόμη χειρότερος πόλεμος. Το 2004 προβλεπόταν η κρίση, αλλά δεν είχε ξεσπάσει. Επομένως, στις συνθήκες της κρίσης, η πολεμική επίθεση του κεφαλαίου, της ΕΕ, της οποιασδήποτε κυβέρνησης και να ήταν, είναι προδιαγεγραμμένη.

Νομίζουμε ότι τώρα ήδη ζούμε στις πλάτες μας τα τύμπανα του πολέμου, όταν μιλάνε για περικοπές στα ασφαλιστικά ταμεία, για γενίκευση της μερικής απασχόλησης, για τη γενίκευση του 65χρονου και βάλε, όταν λένε ότι ο βασικός μισθός, η βασική σύνταξη θα είναι η εγγυημένη γύρω στα 380 ευρώ και από εκεί και πέρα ό,τι βάλεις παραπάνω θα τα παίρνεις. Οταν λένε ότι θα εξαρτηθεί ο μισθός και οι ασφαλιστικές εισφορές από τον τζίρο της επιχείρησης. Δηλαδή, αν μια επιχείρηση έχει μικρό τζίρο θα έχεις άλλα ασφάλιστρα, αν πας σε επιχείρηση με έναν άλλο τζίρο θα έχεις άλλα ασφάλιστρα.

Εδώ πια καταργείται και το ενιαίο κατά κλάδο. Είχαμε τις διαφορές ανάμεσα στους δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους, είχαμε τις διαφορές ανάμεσα στο ΙΚΑ, τον ΟΓΑ, στο ΤΣΜΕΔΕ, το ΤΕΒΕ κλπ. Και τώρα πάμε πια στην εξατομίκευση. Ο καθένας, δηλαδή, θα δουλεύει την ίδια δουλειά και θα έχει διαφορετικό μισθό από το διπλανό του. Αυτό δεν είναι πόλεμος; Πώς απαντάς στον πόλεμο; Δεν απαντάς με πόλεμο; Ούτε καν με άμυνα, με πολεμική αντεπίθεση.

Εδώ πια δε χωράει άλλη καθυστέρηση. Το λέμε καθαρά. Αν το 2010, το 11, το 12, το 13 που είναι ένα ορόσημο, το 14, δεν οργανωθεί η στρατιά της αντεπίθεσης, το κοινό μέτωπο των εργατοϋπαλλήλων, των αυτοαπασχολουμένων της πόλης και των μικροϊδιοκτητών και μικροπαραγωγών στον αγροτικό χώρο, της νεολαίας, των γυναικών, των μισθωτών επιστημόνων. Αν δεν υπάρχει αυτό το ενιαίο μέτωπο, που δε δέχεται καμία διαίρεση, εσείς είστε δημόσιοι υπάλληλοι, εμείς είμαστε ιδιωτικοί, εσείς έτσι, εκείνοι αλλιώς. Αν αυτό το ενιαίο μέτωπο δεν έχει σύγχρονα αιτήματα και επιπλέον, αν δεν αρχίσει αυτό το ενιαίο μέτωπο να οραματίζεται μια άλλη εξουσία, τότε πραγματικά αυτός ο πόλεμος, ο αντιλαϊκός, ο ταξικός θα έχει σοβαρά αποτελέσματα, που βεβαίως στο μέλλον θα τα ανατρέψουμε, αλλά θα χρειαστούν πολύ περισσότερες θυσίες, πολύ περισσότερο αίμα από ό,τι αν έχεις μια έγκαιρη έστω όχι πολύ αργοπορημένη αντεπίθεση. Αυτό είναι το μήνυμά μας.

Και σκεφτείτε και κάτι άλλο. Η κυβέρνηση, αν θέλετε, αξιοποιώντας και προηγούμενες θέσεις της ΝΔ, βάζει ένα ζήτημα που είναι μεγάλη παγίδα επίσης. Και εδώ αναγνωρίζουμε στο ΠΑΣΟΚ ότι είναι πολύ πιο ικανό σε σχέση με τη ΝΔ να κοροϊδεύει και να εξαπατά. Και να μην την υποτιμήσουμε αυτήν την ικανότητα. Αυτή, αν θέλετε, είναι και η ουσιαστική διαφορά της σοσιαλδημοκρατίας από τα φιλελεύθερα κόμματα.

Τι βάζει σήμερα η σοσιαλδημοκρατία; Την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου στην Ελλάδα. Και ακούει ο καθένας και λέει: Πρέπει να παράγουμε νέα προϊόντα, να μπούμε σε καινούργιους τομείς. Λένε ότι στην Ελλάδα παράγουμε ξεπερασμένα προϊόντα. Και εμείς ρωτάμε; Η κτηνοτροφία είναι ξεπερασμένος κλάδος; Το γάλα, το μαλλί, το στάρι, το ρύζι, τα οπωροκηπευτικά, τα λαχανικά, ό,τι παράγεται στην Ελλάδα που έχουμε αυτό το πλεονέκτημα, είναι ξεπερασμένα;

Η κτηνοτροφία δε συνδέεται με τη βιομηχανία στη μεταποίηση; Τα προϊόντα δε συνδέονται με τα είδη διατροφής; Λέει, "μα οι αγρότες δε βρίσκουν καινούρια είδη". Τι θα πάμε να ψάχνουμε; Καινούριο είδος φακής και καινούριο είδος μπάμιας;

Για να ξεκαθαρίσουμε: Βεβαίως και εμείς ως Κόμμα θέλουμε απολύτως τον τεχνολογικό εκσυγχρονισμό. Απολύτως. Θέλουμε σύγχρονα καλλιεργητικά εφόδια, θέλουμε ο αγρότης να έχει ελεύθερο χρόνο, να μην είναι δούλος στο χωράφι και αν θέλετε όσο μπορεί ο τεχνολογικός εκσυγχρονισμός να μετριάσει και τις συνέπειες που έχει η αγροτική παραγωγή από τα καιρικά φαινόμενα.

Αν μπορούμε π.χ. να μειώσουμε με σύγχρονα μέσα και τις συνέπειες των καιρικών φαινομένων, ναι. Αλλά αυτοί οι κύριοι δεν λένε αυτό το πράγμα.

Και ποιο είναι το σύγχρονο παραγωγικό μοντέλο; Για να πάρω το νωπό: Εμείς, είπε ο πρωθυπουργός, προχτές στη Βουλή, θα στηρίξουμε την αγροτική παραγωγή συνδεδεμένη με τη στήριξη του τουρισμού, τη μεσογειακή διατροφή. Δηλαδή τις μπίζνες των εμποροβιομηχάνων που θα πάρουν στα χέρια τους τη μεσογειακή διατροφή.

Για προσέξτε αυτό το πράγμα. Προϊόντα μεσογειακής διατροφής παράγει και η Ισπανία και η Ιταλία και άλλες χώρες. Οταν λέμε στην Ευρώπη μεσογειακή διατροφή, δεν ξεκαθαρίζει τα πράγματα. Και δε σημαίνει ότι, ακόμα και την ελληνική μεσογειακή διατροφή να στηρίξουν, ότι θα στηρίξουν τον μικρομεσαίο αγρότη. Διότι οι βιομήχανοι θα οργανώσουν μεγάλα θερμοκήπια, καθετοποιημένες επιχειρήσεις, και θα πάρουν στα χέρια τους όλον, κάθετα, αυτόν τον κλάδο παραγωγής.

Δε σημαίνει πως εμείς αγνοούμε ότι η αγροτική παραγωγή συνδέεται και με τον τουρισμό. Αλλά δεν μπορεί να ταυτίζεται με τον τουρισμό. Και όταν λέμε τουρισμό πάλι μιλάμε για τα μεγάλα τουριστικά συγκροτήματα.

Εμείς ξεκινάμε απ' το εξής πράγμα: Ο,τι μπορεί να παραχθεί σε αυτόν τον τόπο που σχετίζεται με τον ορυκτό πλούτο, με την παραγωγή αγροτικών προϊόντων, με την κτηνοτροφία, με το δασικό πλούτο, με την αλιεία, ό,τι μπορεί σε αυτόν το τόπο να παραχθεί πρέπει να το κάνουμε. Και εμείς παλεύουμε ενάντια στη διατροφική εξάρτηση που υπάρχει σήμερα. Παλεύουμε ό,τι μπορεί να αναπτυχθεί σε αυτόν τον τόπο να αναπτυχθεί.

Βεβαίως, εμείς θεωρούμε αναπτυξιακό φορέα την εργατική τάξη, τους αυτοαπασχολούμενους, τη μικρομεσαία αγροτιά και όχι το μεγάλο κεφάλαιο. Και είμαστε αντίθετοι σε αυτήν τη λογική που λέει ότι παραγωγικό μοντέλο είναι αυτό που συμφέρει κάθε φορά τις επενδύσεις του μεγάλου κεφαλαίου. Σήμερα με συμφέρει εδώ, αύριο αλλού.

Εκτός από τον τουρισμό η κυβέρνηση λέει: Θα δώσω τσάμπα λεφτά στους επιχειρηματίες να επενδύσουν στον τομέα της ενέργειας, γιατί ο τομέας της ενέργειας, εκεί είναι το μεγάλο φιλέτο για τους επιχειρηματίες. Επομένως, δεν πρέπει να παρασυρθούμε από αυτό το λεγόμενο παραγωγικό μοντέλο.

Και ακριβώς σήμερα ακόμα περισσότερο έχει ωριμάσει από χθες ότι πρέπει να υπάρξει αναμέτρηση στους δύο δρόμους ανάπτυξης. Ο δρόμος ανάπτυξης που συμφέρει τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, τους καπιταλιστές και ο δρόμος ανάπτυξης που συμφέρει την εργατική τάξη, γενικότερα τον εργαζόμενο λαό. Αναμέτρηση επίσης στο τι εννοούμε με τον όρο διεθνής συνεργασία, συνεργασία με τα μονοπώλια, με το ευρωπαϊκό κεφάλαιο ή συνεργασία που χτυπάει τα μονοπώλια και το διεθνές κεφάλαιο.

Ολες οι αναφορές είτε σε εθνικό επίπεδο είτε σε διεθνές πρέπει να χαράζουν μια διαχωριστική γραμμή. Αλλιώς, το λέμε καθαρά, ο αγώνας είναι χαμένος. Καλούμε, λοιπόν, το λαό, κάθε μικρός ή μεγάλος αγώνας από το υπόμνημα, από την πάλη στη γειτονιά και στα τοπικά προβλήματα - γιατί εμείς δε σνομπάρουμε, δε χωρίζουμε τα προβλήματα σε μικρά και μεγάλα, ό,τι αφορά το λαό για εμάς είναι μείζον πρόβλημα - κάθε αγώνας, μικρότερος ή μεγαλύτερος, τοπικός ή υπερτοπικός αυτή τη στιγμή πρέπει να εξελιχθεί σε μια αναμέτρηση, σε μεγάλο βαθμό εφ' όλης της ύλης με την κυρίαρχη κυβερνητική πολιτική, την πολιτική της ΝΔ, την πολιτική κάθε κόμματος μικρού ή μεγάλου, που μπάζει νερά σε βάρος του λαού. Και έχουμε τέτοια κόμματα στην Ελλάδα, με τη στρατηγική της ΕΕ.

Για παράδειγμα: Ανοίγεται τώρα το μεγάλο μέτωπο του "Καλλικράτη". Και κοιτάξτε, εμείς το ξεκαθαρίζουμε. Και δε θα υποκύψουμε και δεν πρέπει να υποκύψουμε σε μικροτσακωμούς ή σε εγωιστικούς και συντεχνιακούς ή συμφεροντολογικούς τσακωμούς ποια θα είναι τα γεωγραφικά όρια των νέων δήμων και ποια θα είναι η έδρα. Οχι ότι δε θα γίνουν λάθη και σε αυτόν τον τομέα. Αλλά πρέπει να δούμε το ζήτημα στην καρδιά του.

Τι κάνει, δηλαδή, η κυβέρνηση, παίρνοντας τη σκυτάλη από τη ΝΔ και με τις ευλογίες του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και με τους ψευτοπαλικαρισμούς του ΛΑ.Ο.Σ.; Λέει το εξής πράγμα: Θέλω να ενισχύσω την αποκέντρωση. Για να αποκεντρώσω πρέπει να συνενώσω. Αρα, οι 1.100 δήμοι περίπου γίνονται 370 και οι 56 Νομαρχίες γίνονται 13 Περιφέρειες. Στην πραγματικότητα κάνει το εξής πράγμα: Διαμορφώνει περιφερειακούς κρατικούς μηχανισμούς, ακόμα πιο βαθιά ενταγμένους στο αστικό κράτος. Διότι το αστικό κράτος θα έχει 370 δήμους αντί 1.100 και 13 Περιφέρειες αντί 56 Νομαρχίες.

Ισχυροποιείται το κράτος. Γιατί θέλει να το ισχυροποιήσει; Γιατί ακριβώς θα περάσει αρμοδιότητες το κράτος και το ΕΣΠΑ, το αναπτυξιακό σχέδιο το οποίο είναι δισεκατομμύρια ευρώ. Δεν περνάει όμως τα ευρώ μόνο. Ανοίγει ταυτόχρονα το δρόμο στους ισχυρούς επιχειρηματίες, οι οποίοι για να κερδοφορήσουν θέλουν ευρύτερο χώρο, δεν μπορούν να έχουν μικροχώρους. Θέλουν συγκέντρωση του πληθυσμού και συγκέντρωση της οικονομικής δραστηριότητας.

Επομένως, ακούγεται καλά. Περνάει αρμοδιότητες που δεν ανήκουν σε τοπικό επίπεδο και δεν πρέπει να ανήκουν σε τοπικό επίπεδο. Αλλο οι τοπικοί ελεγκτικοί μηχανισμοί, άλλος ο εργατικός λαϊκός έλεγχος, έστω και ο έλεγχος της ΤΑ και άλλο οι αρμοδιότητες. Ποιες αρμοδιότητες περνάει; Περνάει αρμοδιότητες Υγείας, Παιδείας, Αθλητισμού, Πολιτισμού. Προσέξτε, μειώνοντας την κρατική επιχορήγηση. Και δεύτερον, λέει το εξής πράγμα: Θα πάρετε αυτές τις αρμοδιότητες και ταυτόχρονα θα γίνετε και οικονομικά ανεξάρτητοι.

Και το λέει καθαρά ο "Καλλικράτης". Τα έσοδα της κρατικής επιχορήγησης θα διαμορφώνονται με τον ΦΠΑ, δεύτερον, με το φόρο ακίνητης περιουσίας και τρίτο, τις τοπικές εισφορές. Που σημαίνει ότι πάμε για επίσημη ταξικοποίηση. Οι νέοι δήμοι, που στο χώρο τους θα έχουν μεγάλες επιχειρήσεις και φιλέτα γης, θα έχουν είσπραξη φόρου ακίνητης περιουσίας μεγαλύτερη απ' τους δήμους που είναι πιο φτωχοί και δε θα έχουν.

Και όχι μόνο αυτό. Θα πάμε για την ανεξαρτητοποίηση της σχολικής μονάδας. Κάθε σχολική μονάδα θα ψάχνει να βρίσκει έσοδα, θα πάμε για την ανεξαρτητοποίηση της υγειονομικής μονάδας. Και το κυριότερο, πάμε για την οργάνωση της αναιμικής, ανεμοδαρμένης πρωτοβάθμιας περίθαλψης που έχουμε, πάμε για μια ενιαία οργάνωση, όπου θα βάλουν σε έναν κουβά τις δημόσιες δομές των ασφαλιστικών ταμείων με τους ιδιώτες αυτοαπασχολούμενους και με τα μεγάλα ιδιωτικά επιχειρηματικά συγκροτήματα που θα διεισδύσουν σε τοπικό επίπεδο.

Πάμε δηλαδή για μια πλήρη εμπορευματοποίηση. Οι επιχειρηματίες θα χορεύουν στην πλάτη του λαού. Επομένως, αυτό που πρέπει να καταδικαστεί είναι ακριβώς όχι ο κατακερματισμός, αλλά η ταξικοποίηση και γι' αυτό πρέπει η μάχη των τοπικών εκλογών να αποκτά γενικά πολιτικά χαρακτηριστικά. Αυτό πια τέλειωσε, το ιδιαίτερο τοπικό στοιχείο. 13 Περιφέρειες, το τοπικό στοιχείο το σβήνουν οι ίδιοι με τη συγκέντρωση που κάνουν, με τη δημιουργία νέων κρατικών μηχανισμών.

Γι' αυτό λέμε σήμερα και με το "καλημέρα" που θα πεις στον εργοδότη, στην κυβέρνηση, στα όργανα της ΕΕ, πρέπει να έχεις στο νου σου τη γενικευμένη οικονομική και πολιτική αναμέτρηση. Βεβαίως, δε λέμε ότι είναι εύκολο όλα να γενικεύονται, θέλει δουλειά, θέλει προσπάθεια, θέλει γνώση. Αλλά να ξεκαθαρίσουμε το εξής πράγμα: Εδώ τώρα δεν αναμετρώνται τα προβλήματα και η κυβέρνηση. Αναμετριέται και η πολιτική πείρα του εργαζόμενου λαού. Και η κυβέρνηση τώρα σφυγμομετράει πόσο μπορεί να τρομοκρατήσει και να κοροϊδέψει, και όχι μόνο η κυβέρνηση, μα η πλουτοκρατία και η ίδια η ΕΕ.

Επομένως, έχουμε να αποδείξουμε ότι τα αιτήματά μας είναι δίκαια, έχουμε να αποδείξουμε ότι ο αγώνας μας είναι δίκαιος ότι όταν κλείνουν οι δρόμοι είναι ένας αγώνας για να ανοίξουν οι πραγματικοί δρόμοι της λαϊκής ευτυχίας, να το πω έτσι. Αλλά, ταυτόχρονα, πρέπει να αποδείξουμε ότι δεν μπορούν να μας τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί. Οτι δεν μπορεί να μας κοροϊδεύουν. Ακόμα και όταν δεν πετυχαίνουμε μια άμεση κατάκτηση, έχουμε πετύχει να βγάζουμε πολύ περισσότερη πείρα για αντεπίθεση.

Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι, ας θεωρήσουμε ότι η σημερινή συγκέντρωση είναι μια συγκέντρωση όχι απλώς ευχαριστίας που, από την καρδιά μας πραγματικά χρειάζεται να τη δώσουμε και τιμή σε όσους βοήθησαν από αυτούς που έδωσαν το οικόπεδο μέχρι αυτούς που ολοκλήρωσαν αυτό το κτίριο. Αλλά και ταυτόχρονα είναι μια συγκέντρωση, όπου ο καθένας από μέσα του, γιατί αυτά συνήθως μέσα μας πρέπει να τα έχουμε, ανανεώνουμε τη μεγάλη ευθύνη που νιώθουμε απέναντι στο λαό.

Με σταθμούς τους αγώνες της εργατιάς, της αγροτιάς, των μικρομεσαίων, των νέων, των φοιτητών, των παιδιών που είναι στην επαγγελματική κατάρτιση, των ανέργων, των γυναικών που σηκώνουν πολλά καρπούζια στην ίδια μασχάλη. Και να είμαστε βέβαιοι αυτό που δεν το φέρνει ο χρόνος μπορεί να το φέρει η μέρα. Να είμαστε απολύτως έτοιμοι, σε κάθε φάση του αγώνα να είμαστε μπροστά, όχι μόνοι μας, αλλά με πολλούς και πολλές μαζί.