Πριν μια βδομάδα ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Ξυνίδης, αποκάλεσε τους αγρότες

«συνδικαλισταράδες που κάνουν εφέ στα τηλεπαράθυρα»

και με γλώσσα που αρμόζει σε ακραιφνή... σοσιαλισταρά, πρόσθεσε:

«Να ξέρουν οι αγρότες ότι δεν πρόκειται να πάρουν από μας χρήμα στο χέρι»...

*

Την περασμένη Κυριακή η εφημερίδα «Το Βήμα» αφιέρωσε μια ολόκληρη σελίδα της για να χωρέσει ο πλούτος των συναισθημάτων που φέρεται να τρέφει η υπουργός κυρία Μπατζελή για τους αγωνιζόμενους αγρότες, οι οποίοι και περιγράφονται σαν

«αχταρμάς», «τραμπούκοι», «σεξιστές», έρμαια του «αναρχοσυνδικαλισμού» και του «παραλογισμού»...

*

Προχτές ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Δανέλλης διατράνωσε την άποψή του («Ελευθεροτυπία», 27/1/2010) ότι οι αγρότες είναι

«εκτός τόπου και χρόνου»

και εν είδει βαρύγδουπου τοποτηρητή των «αποκλινουσών» κοινωνικών συμπεριφορών, συμπλήρωσε ότι οι διαμαρτυρίες τους συνιστούν

«εκδηλώσεις "κοινωνικού αυτισμού"»...

***

Οι παραπάνω συμπεριφορές εκ μέρους των «αντιεξουσιαστών» της κυβέρνησης δεν είναι μεμονωμένες.

Εκφράζουν κάτι περισσότερο από προσωπικό στυλ και ατομικό ήθος.

Εκπροσωπούν και αντανακλούν τον κυρίαρχο τύπο του πολιτικού προσωπικού που «ήρθε στα πράγματα».

*

Πρόκειται για εκείνο το μοντέλο «ταγού» που ανατράφηκε στους οξυζενέ διαδρόμους των Βρυξελλών και βγήκε από τον πολιτικό (και συνάμα αισθητικό) σωλήνα της ολιγαρχίας για να διαχειριστεί τις υποθέσεις της πλουτοκρατίας στις νέες συνθήκες.

Η γιάπικη συμπεριφορά και το τεχνοκρατικό ύφος είναι ακριβώς η αντανάκλαση του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβάνονται την τάξη των εργαζομένων:

Οχι ως συνισταμένη ανθρώπινων υπάρξεων, με συλλογικά οράματα και ελπίδες, αλλά σαν άθροισμα άψυχων μονάδων και «ιδιωτικοποιημένων» ατομικοτήτων, που δεν λογίζονται ως ανθρώπινες οντότητες, με δικαιώματα και ανάγκες, αλλά σαν εν δυνάμει «παράπλευρες απώλειες» των οικονομιών κλίμακας!

*

Η εν λόγω σχολή των «μάνατζερς» της εξουσίας θεωρεί ότι μπροστά στην πτυχιούχο «γνώση» της, οι υπόλοιποι πρέπει να σωπαίνουν.

Η επίδειξη «τσαμπουκά», η έκδηλη αποστροφή προς όποιον αμφιβάλει για την παπική τους αυθεντία, η αλλεργία στον αντίλογο, η «λεπτή» ειρωνεία που επιτάσσει η «καλή τους ανατροφή» όταν θέλουν να χλευάσουν τους «αμόρφωτους θορυβοποιούς» που διαμαρτύρονται, δεν είναι παρά εκδήλωση της πολιτικής τους αντίληψης:

*

Μια πολιτική αντίληψη, ταξικά απροσχημάτιστη,

που θεωρεί την κοινωνία

ως μια αγέλη «άξεστων» εργατών και «χωριαταραίων» του κάμπου, που η ενασχόληση των «πολιτικών προυχόντων» με τα αιτήματά τους (και η απόρριψη αυτών των αιτημάτων) είναι πάρεργο.

*

Ενα πάρεργο που ιώβεια υπομένουν οι «νεο-Λουδοβίκοι» της αστικής Δημοκρατίας, στο πλαίσιο της «υψηλής αποστολής» τους που δεν είναι άλλη από το να αποσπάσουν «δήλωση συναίνεσης» (κατόπιν... «διαλόγου») όλων αυτών

- των «άξεστων» και των «χωριαταραίων» -

ότι αποτελούν ένα πρωτόγονο είδος που οφείλει να υπακούσει και να στρατωνιστεί...

*

Βέβαια οι «από πάνω», οι «Λουδοβίκοι», όπως και οι «Αντουανέτες», μαζί με τους «ειδικούς» και τους... εξασκημένους στην «τέχνη του κυβερνάν» που τους πλαισιώνουν, αρχίζουν πάντα να μαθαίνουν ιστορία, όταν

- κάποτε έρχεται αυτή η στιγμή -

οι «από κάτω»... το παίρνουν αλλιώς.