ΔΕΝ ΚΡΥΒΟΥΝ ΛΟΓΙΑ: «Το αστυνομικό δελτίο αποδεικνύει ότι η Αθήνα μετατρέπεται ολοένα και περισσότερο σε επικίνδυνη πόλη (...) Η έξαρση της εγκληματικότητας είναι ευθέως ανάλογη με την όξυνση της οικονομικής κρίσης (...) η εγκληματικότητα έχει ξεφύγει από τα παραδοσιακά όριά της. Τείνει να μετατραπεί σε μια μορφή άτυπου κοινωνικού πολέμου». (από άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

ΕΝΟΣ ΑΦΕΝΤΗ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ: «Δεν υπάρχει κράτος... Η Αστυνομία είναι διαλυμένη... Οι τρομοκράτες αλωνίζουν... Γίναμε Καμπούλ»... Ο ασύστολος λαϊκισμός του παρελθόντος και οι καταγγελτικές πομφόλυγες του Χρυσοχοΐδη γίνονται μπούμερανγκ. Στα χνάρια του λογά υπουργού, η φιλόδοξη Ν.Δ. του Σαμαρά αντιγράφει ναυαγισμένες αντιπολιτευτικές μεθόδους και "ποντάρει" στο μαύρο της εποχής προσδοκώντας πολιτικά οφέλη». (από άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ)

ΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΥ ΣΑΣ: «Η κυβέρνηση οφείλει χωρίς άλλη καθυστέρηση να αφήσει τα λόγια και να περάσει στο διά ταύτα, εφαρμόζοντας ολοκληρωμένο πρόγραμμα αντιμετώπισης του εγκλήματος. Η δημόσια ασφάλεια δεν είναι μόνο στοιχείο που καθορίζει την ποιότητα ζωής των πολιτών και τη Δημοκρατία μας, αλλά επηρεάζει και την οικονομία σε βαθμό που ενδεχομένως αγνοεί ο αρμόδιος υπουργός με τις καυχησιολογίες του». (από άρθρο στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ)

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ: «Η οικονομική κρίση, οι απολύσεις, η ανεργία, η εξαπλούμενη φτώχεια, η φανερή όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων κ.λπ., που δημιουργούν ένα περιβάλλον που αντικειμενικά τροφοδοτεί τα φαινόμενα της παραβατικότητας. Σ' αυτές τις συνθήκες, για να δημιουργηθεί "περιβάλλον ασφάλειας", δεν αρκεί φυσικά η "αύξηση της αστυνομικής ορατότητας" ή καταστολής... Οι κοινωνικοί παράγοντες λειτουργούν προς αντίθετη κατεύθυνση (...) προφανώς, είναι υποχρεωμένη η κυβέρνηση να πάρει σκληρά οικονομικά μέτρα. Το εθνικό διακύβευμα υπερτερεί αυτή τη στιγμή του πολιτικού διακυβεύματος της "αναδιανομής του πλούτου" (...) Η σταθεροποίηση της οικονομίας και κατ' επέκταση του πολιτικού συστήματος περνάει όχι μόνο από "μέτρα" οικονομικής σκοπιμότητας αλλά και από "μέτρα" και στήριξη "αξιών" κοινωνικής σκοπιμότητας. Αν αγνοηθούν τα δεύτερα, ο κίνδυνος στην πορεία να "μπατάρει το πλοίο" είναι μεγάλος». (από άρθρο στο ΕΘΝΟΣ)